ΛΟΝΔΙΝΟ Επειτα από 35 χρόνια, η Βρετανία έχει ένα «μετέωρο» Κοινοβούλιο, στο οποίο κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, σε μια χρονική συγκυρία που οι αγορές πιέζουν επίμονα για γρήγορη λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Ηδη χθες ο Ντέιβιντ Κάμερον, ηγέτης των Συντηρητικών που τερμάτισαν πρώτοι με 36,1% των ψήφων και 306 έδρες, απηύθυνε πρόταση συνεργασίας στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες του Νικ Κλεγκ .
Δηλώνοντας πανέτοιμος να κυβερνήσει, ο κ. Κάμερον μίλησε για «μεγάλη,συνολική και ανοιχτή προσφορά στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες» προκειμένου να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας.
«Χρειαζόμαστε επειγόντως μια σταθερή κυβέρνηση για να ηρεμήσουν οι αγορές. Είμαστε πρόθυμοι να εφαρμόσουμε μέρος του προεκλογικού προγράμματος των Φιλελευθέρων» είπε, αν και δεν προχώρησε τόσο ώστε να υποσχεθεί αλλαγή στον εκλογικό νόμο.
Αναλυτές εκτιμούν ότι το «παζάρι» θα παιχθεί ακριβώς εκεί, αφού πάγιο αίτημα των LibDems είναι η μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος ώστε να γίνει πιο αναλογικό.
Παρά τις θετικές εντυπώσεις που κατέγραψε στις δημοσκοπήσεις μετά τις εμφανίσεις του στα τηλεοπτικά ντιμπέιτ, ο Νικ Κλεγκ έλαβε μόλις το 23% των ψήφων και 57 έδρες.
« Το κόμμα που κέρδισε τις περισσότερες ψήφους και τις περισσότερες έδρες θα πρέπει να έχει την πρώτη ευκαιρία για τον σχηματισμό κυβέρνησης » είπε στις πρώτες του δηλώσεις, αφήνοντας καθαρά να εννοηθεί ότι είναι έτοιμος να μιλήσει με τον ηγέτη των Τόρις.
Καθαρά δεύτερος, με ποσοστό 29,1% και 258 έδρες, τερμάτισε ο απερχόμενος πρωθυπουργός και ηγέτης των Εργατικών Γκόρντον Μπράουν. Μιλώντας έξω από τον αρ. 10 της Ντάουνινγκ Στριτ δήλωσε ότι οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα πρέπει να έχουν τον χρόνο για να καταλήξουν σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Είπε ότι σε περίπτωση που αυτές οι συνομιλίες αποτύχουν είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί και εκείνος μαζί τους. Για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης απαιτούνται 326 έδρες από τις 650 της Βουλής των Κοινοτήτων.
Ολοι ωστόσο εκτιμούν ότι η πολιτική αβεβαιότητα δεν θα διαρκέσει πολύ χρονικώς, αφού η Βρετανία είναι μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου και τυχόν παράτασή της θα αποσταθεροποιούσε τις αγορές, οι οποίες ήδη κλυδωνίζονται λόγω της ελληνικής κρίσης και των φόβων για επέκτασή της στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η Βρετανία άλλωστε διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ελλείμματα, που έχει εκτιναχθεί στο 11% του ΑΕΠ, και όποια κυβέρνηση αναλάβει την εξουσία θα κληθεί να λάβει σκληρά μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών.
Την τελευταία φορά που η Βρετανία είχε βρεθεί αντιμέτωπη με μετέωρο Κοινοβούλιο, το 1974, χρειάστηκαν μόνο τρεις ημέρες για να καταλάβει ο Εντουαρντ Χιθ ότι δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους, να παραιτηθεί, και να ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Χάρολντ Γουίλσον. Τώρα, ίσως να μην είναι τόσο εύκολα τα πράγματα.
Σε κάθε περίπτωση, αναλυτές εκτιμούν ότι το μοντέλο των Νέων Εργατικών που δημιούργησαν πριν από 13 χρόνια ο Τόνι Μπλερ και ο Γκόρντον Μπράουν έφτασε στο τέλος του. Σύμφωνα με τον Τζον Κάμπφνερ, διευθυντή του ιστορικού βρετανικού περιοδικού «Νew Statesman», το μοντέλο αυτό βυθίστηκε σε κρίση το 2003 με την άκριτη απόφαση του Μπλερ να ακολουθήσει τον Μπους στον πόλεμο του Ιράκ.
Η συμμετοχή στις εκλογές ανήλθε στο 65,2%, ποσοστό υψηλότερο του 61% που είχε σημειωθεί το 2005. Προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε ορισμένα εκλογικά τμήματα εμπόδισαν εκατοντάδες ψηφοφόρους να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, λόγω λαθών στα έντυπα των ψηφοδελτίων.
