Υπάρχει μόνο μια απάντηση με νόημα στην τρομερή πετρελαιοκηλίδα που δημιουργήθηκε στον Κόλπο του Μεξικού και αυτή είναι να πάψουν οι ΗΠΑ να σαχλαμαρίζουν όταν πρόκειται να σχεδιάσουν το ενεργειακό και περιβαλλοντικό μέλλον μας. Η μόνη απάντηση με νόημα σε αυτήν την καταστροφή που προήλθε από ανθρώπου χέρι είναι να εκπονηθεί ένα ενεργειακό νομοσχέδιο, επίσης από ανθρώπους, το οποίο θα βάζει επιτέλους σε σειρά τη δημιουργία της απαραίτητης υποδομής για καθαρή ενέργεια και θα προσδίδει στη χώρα μας πραγματική μακροχρόνια προοπτική που θα μας οδηγήσει στον τερματισμό της εξάρτησης από το πετρέλαιο.
Είναι πασιφανές ότι αυτό είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να γίνει για το περιβάλλον μας, την οικονομική μας ασφάλεια και για την προώθηση καινοτομιών.
Αλλά σημαίνει επίσης ότι θα πρέπει να σταματήσουμε τις σαχλαμάρες με τα ανόητα γιατροσόφια και συνθήματα όπως «σκάψε μωρό μου, σκάψε», συναυλίες για την Ημέρα της Γης και την παραλυτική αντίληψη πως ο αμερικανικός λαός δεν είναι έτοιμος να κάνει τίποτα σοβαρό για να αλλάξει το ενεργειακό μας μέλλον.
Αυτή η πετρελαιοκηλίδα είναι για το περιβάλλον ό,τι ήταν το χάλι με τα τοξικά στεγαστικά δάνεια για τις αγορές. Αποτέλεσαν και τα δύο ένα κάλεσμα για αφύπνιση και μια ευκαιρία για τη δραστηριοποίηση των υποστηρικτών μιας ριζοσπαστικής αλλαγής, που θα υπερκεράσει τα πανίσχυρα λόμπι και τα συμφέροντα που θέλουν να μας κρατήσουν εξαρτημένους από το πετρέλαιο.
Αν ο πρόεδρος Ομπάμα θέλει να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία, αυτή είναι εκεί και τον περιμένει. Εχουμε στα χέρια μας μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην αμερικανική ιστορία. Εχουμε μια κοινή γνώμη ενοχλημένη βαθιά από όσα έχει δει μέχρι στιγμής και πιθανόν να έχουμε παρακολουθήσει μόνο το πρώτο μέρος του αποκρουστικού θεάματος στον Κόλπο.
Εχουμε επίσης ένα διακομματικό νομοσχέδιο που αφορά το κλίμα, την ενέργεια και την απασχόληση, έτοιμο να παρουσιαστεί στη Γερουσία. Ορίζει ανώτατο όριο στις εκπομπές άνθρακα και αρχίζει να μας μεταφέρει σε ένα σύστημα πιο καθαρών καυσίμων, μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στην κατανάλωση ενέργειας και απελευθέρωσης μιας χιονοστιβάδας ιδιωτικών κεφαλαίων για επενδύσεις στην αγορά της καθαρής ενέργειας.
Η αμερικανική βιομηχανία είναι έτοιμη να δράσει και βασικά συστήνει στην Ουάσιγκτον ότι «κάθε μεγάλη χώρα, αρχής γενομένης από την Κίνα, ποντάρει σε ξεκάθαρους, μακράς πνοής κανόνες αγοράς, προκειμένου να ενισχυθεί η καθαρή ενέργεια, πλην της Αμερικής. Απλώς, δώστε μας μερικούς σαφείς κανόνες και εμείς θα κάνουμε τα υπόλοιπα».
Αυτό το νομοσχέδιο δεν έχει πιθανότητες να ψηφιστεί, εκτός αν ο πρόεδρος Ομπάμα ταχθεί υπέρ του, δίνοντας εκεί το πολιτικό του βάρος, κινητοποιώντας την κοινή γνώμη και συγκεντρώνοντας τις ψήφους.
Θα πρέπει να ηγηθεί στην πρώτη γραμμή και όχι από τα παρασκήνια. Η αντιμετώπιση αυτής της πετρελαιοκηλίδας θα μπορούσε σαφώς να καταστεί η σημαντικότερη δοκιμασία της προεδρίας Ομπάμα. Αυτός ο πρόεδρος έχει ένστικτο σε ζητήματα ενέργειας αλλά θα πρέπει να αποφασίσει πόσο θα υψώσει το ανάστημά του στη συγκεκριμένη περίπτωση: είτε θα χειριστεί το θέμα σαν μια κρίση που θα τερματιστεί έπειτα από μερικούς μήνες είτε θα προωθήσει μια πολιτική που με τον καιρό θα μας απεξαρτήσει από το πετρέλαιο.
Δεν χρειάζεται να λεχθεί ότι θα ήταν πολύ ευκολότερο για τον πρόεδρο να ηγηθεί, αν περισσότεροι από ένας Ρεπουμπλικανοί στη Γερουσία ήταν έτοιμοι να τον βοηθήσουν.
Η εξάρτησή μας από το πετρέλαιο δεν συνιστά απλώς πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ή κλίματος. Περίπου το 40% της αλιείας στις ΗΠΑ προέρχεται από τον Κόλπο του Μεξικού, οι Πολιτείες των οποίων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό στις ακτές τους. Επιπροσθέτως οι Νήσοι Τσάντελερ στα ανοικτά των ακτών της Λουιζιάνα αποτελούν μέρος του Εθνικού Καταφυγίου Αγριας Ζωής. Δημιουργήθηκε από τον Τέντι Ρούζβελτ και είναι από τους τέσσερις πλουσιότερους σε ποικιλία υγροβιότοπους.
Οπως αρέσκεται να λέει ο σύμβουλος για θέματα ενέργειας Ντέιβιντ Ρότκοπφορισμένες φορές ένα πρόβλημα οξύνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε απομένουν δύο επιλογές: γενναία δράση ή μόνιμη κρίση. Αυτή είναι μια τέτοια στιγμή για το ενεργειακό μας σύστημα αλλά και το περιβάλλον.
Αν απαντήσουμε στην κρίση αυτή με ένα «ε, αυτή είναι η δημοκρατία μας. Τι περισσότερο μπορείς να περιμένεις;», θα το μετανιώσουμε. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τη Μητέρα Φύση. Γνωρίζει καλά πότε σαχλαμαρίζουμε. Η Μητέρα Φύση λειτουργεί μόνο με τους σιδηρούς νόμους της. Οταν τους παραβιάζουμε, κανένα λόμπι και ουδείς μέγας δωρητής μπορεί να μας σώσει. Οχι, ό,τι είναι να χαθεί, θα χαθεί. Ο,τι είναι να καταστραφεί, θα καταστραφεί. Ο,τι είναι να αφανιστεί, θα αφανιστεί. Και αργότερα, όταν θα είμαστε έτοιμοι να σταματήσουμε τις σαχλαμάρες, θα είναι πολύ αργά.
