O ακατάσχετος λαϊκισμός και η υστεροβουλία πολλών επιφανών του δημοσίου βίου που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα «υπέρ του λαού» σε μια (μάταιη) προσπάθεια να διασωθούν οι ίδιοι από τη λαϊκή οργή πρέπει να σταματήσει άμεσα. Οι ηγεσίες του τόπου σε όλα τα πεδία, αν ακόμη υπάρχουν, πρέπει να επιβάλουν την επιστροφή στη σοβαρότητα. Η κοινή γνώμη αποδίδει μεγάλες ευθύνες στη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο υποψιάζεται ότι η κυβέρνηση που τη διαδέχθηκε θα μπορούσε να αποτρέψει τη διολίσθηση της χώρας στη χρεοκοπία αν ήταν συγκροτημένη, προετοιμασμένη και αποφασισμένη.
Το αποτέλεσμα είναι να απαξιώνεται ραγδαία το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Συμβάλλει σε αυτό η ατυχής στάση ακόμη και σοβαρών πολιτικών, οι οποίοι καλλιεργούν την εύκολη ερμηνεία ότι η χρεοκοπία σηματοδοτεί την αποτυχία ολόκληρης της Μεταπολίτευσης. Γιατί τόσο αυτομαστίγωμα; Οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και οι Γερμανοί, λαοί που εγκλωβίστηκαν σε πολύ μεγαλύτερα αδιέξοδα, απέφυγαν συνειδητά τη συλλογική αυτοκτονία. Τι συμβαίνει σε μας και κόβουμε με μανία τις φλέβες μας; Ποιος αμφιβάλλει ότι η Μεταπολίτευση είναι η πιο δημιουργική περίοδος μετά τον Πόλεμο; Πότε η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ενωμένη Ευρώπη; Πότε απέκτησε ισχυρή μεσαία τάξη; Πόσα ελληνόπουλα μορφώνονταν το 1970; Η αιτία της σημερινής χρεοκοπίας δεν είναι η Μεταπολίτευση, όποιες κι αν είναι οι αδυναμίες της, αλλά ο συνδυασμός της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης, των εσωτερικών αντιφάσεων της ευρωζώνης και της ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού της τελευταίας πενταετίας να προσφέρει ηγεσία με αποτελεσματικότητα και διορατικότητα.
Δεν είναι όμως ώρα για απόδοση ευθυνών. Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας τριών νέων ανθρώπων μπορεί να δράσει ως καταλύτης μιας πορείας αυτοκαταστροφής αφού πυροδοτεί την αβεβαιότητα των πολιτών και των αγορών για τις προοπτικές της Ελλάδας. Δεν είναι απίθανο λοιπόν να ξεκινήσουν νέες, αλυσιδωτές αντιδράσεις, οι οποίες μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εξαέρωσης της εμπιστοσύνης στις προοπτικές άλλων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου να εγκλωβίσουν την Ελλάδα σε έναν κύκλο βίας και ακυβερνησίας, που μπορεί να ξεσπάσει σε κοινωνική διάλυση και οικονομική συντριβή.
Ακριβώς γι΄ αυτόν τον λόγο ο Πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι επικεφαλής των τριών μικρότερων κομμάτων, αν πράγματι διακρίνονται από γνήσια αίσθηση καθήκοντος και αν όντως διαθέτουν το πολιτικό ανάστημα που απαιτούν οι περιστάσεις, πρέπει να κάνουν πράξη τον στίχο του Ελύτη, να τολμήσουν ένα «άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά», να συνεργαστούν με γενναιότητα και αποφασιστικότητα σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να αναθέσουν τα κρίσιμα πεδία της διακυβέρνησης του τόπου σε ικανούς και δοκιμασμένους πολιτικούς. Η συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων είναι η ισχυρότερη εγγύηση ότι η Ελλάδα δεν θα διολισθήσει στο χάος, δεν θα γκρεμίσει ολόκληρες δεκαετίες προόδου και δεν θα γίνει το πρώτο θύμα δυνάμεων που αρχίζουν να κινούν τους τροχούς της ευρωπαϊκής ιστορίας.
papadopoulos@dolnet.gr
