Το ελληνικό δράμα εξελίσσεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Τα χρέη μάς πνίγουν, οι εγχώριοι πόροι σώθηκαν και η σωτηρία μας εξαρτάται πλέον από την υπεσχημένη εξωτερική βοήθεια, η οποία προσφέρεται με επαχθέστατους όρους για τον λαό και εξευτελιστικούς για την πολιτική.
Την ίδια στιγμή το εσωτερικό μέτωπο είναι κλονισμένο, ο λαός είναι οργισμένος, η πολιτική φοβισμένη, η εμπιστοσύνη σε κάθε μορφή εξουσίας τείνει να χαθεί και ο υφέρπων κοινωνικός φασισμός που στοχοποιεί τους πάντες και τα πάντα βρίσκει πρόσφορο έδαφος.
Χθες το ελληνικό πρόβλημα αποκαλύφθηκε σε όλο του το «μεγαλείο».
Την ώρα που τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια ψήφιζαν τη βοήθεια, ο οργισμένος λαός βγήκε στους δρόμους και μαζί του κινήθηκαν οι ανεξέλεγκτες δυνάμεις της τυφλής βίας.
Η πολιτική έμεινε ταμπουρωμένη στο πολιορκούμενο Κοινοβούλιο, οι αστυνομικές αρχές έχασαν τον έλεγχο και τα γεγονότα βίας πολλαπλασιάστηκαν στο κέντρο της Αθήνας.
Σε ένα από αυτά συνέβη το μοιραίο.
Τρεις νέοι εργαζόμενοι χάθηκαν μπροστά στα μάτια χιλιάδων διαδηλωτών, που ζούσαν τον πυρετό της υποτιθέμενης σύγκρουσης με το σύστημα.
Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία είχε χθες τα πρώτα αθώα θύματά της.
Η επίθεση στο υποκατάστημα της Μarfin υποτίθεται ότι συμβόλιζε την αντίθεση στο έτσι κι αλλιώς στοχοποιημένο τραπεζικό σύστημα και πιθανώς στρεφόταν, επαναστατικώ δικαίω, κατά «απεργοσπαστών» που «τόλμησαν»- αν είναι δυνατόν- να εργασθούν ημέρα γενικής απεργίας.
Ο θάνατος των τριών τραπεζοϋπαλλήλων μοιάζει με ακατανόητη θυσία.
Ωστόσο το περιστατικό είναι τόσο σοκαριστικό και τόσο βαρύ που δεν μπορεί παρά να επιδράσει καταλυτικά στη συνέχεια.
Απαντες οφείλουν να ξανασκεφθούν τη χώρα και το μέλλον της. Και βεβαίως να απαλλαγούν από τις Σειρήνες του φασίζοντος λαϊκισμού που διεισδύει παντού και είναι ικανός να ξεθεμελιώσει τα πάντα. Αυτή η ευκολία καταδίκης που ικανοποιεί τα αρχέγονα ένστικτα δεν έχει θέση στην πολιτική, ούτε στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Κακά τα ψέματα, η χώρα δεν σώζεται με παραστάσεις ψευδούς ενότητας.
Εχει ανάγκη από την ανάληψη μιας γιγαντιαίας προσπάθειας εξόδου από την κρίση, η οποία θα στηριχθεί σε σχέδιο ολοκληρωμένο και σε νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που θα ορίζει σαφώς δικαιώματα και υποχρεώσεις.
