Υπάρχει ενδεχόμενο κανένας από τους κκ.Μπράουν, Κάμερον και Κλεγκ να μην είναι ο επόμενος ένοικος της πρωθυπουργικής κατοικίας στο Νο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.Πώς θα συμβεί αυτό;
Αν γίνει πραγματικότητα το εξής σενάριο που ψιθυρίζεται στη Βρετανία: κανένα κόμμα δεν επιτυγχάνει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των 650 μελών και για να υποστηρίξει τους Εργατικούς στον σχηματισμό κυβέρνησης ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών
απαιτεί να αντικαταστήσουν τον κ.Μπράουν στην ηγεσία του κόμματος.Αυτό σημαίνει ότι στο πρωθυπουργικό γραφείο μπορεί τελικά να δούμε τον νυν υπουργό Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντή τον νυν υπουργό Εσωτερικών Αλαν Τζόνσον.
Ο κ.Κλεγκ δηλώνει όμως επίσης ότι οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα προτιμήσουν να συνεργαστούν με το πρώ
το κόμμα,το οποίο θα είναι μάλλον οι Τόρις.
Οι Βρετανοί,λάτρεις της παράδοσης,αντιμετωπίζουν σχεδόν με τρόμο την προοπτική να μη λάβει κανένα κόμμα
απόλυτη πλειοψηφία.Τη Βουλή στην οποία όλα τα κόμματα μειοψηφούν την αποκαλούν «κρεμάμενη» (hung parliament)- όρος που υπονοεί κρίση.Με εξίσου μεγάλο τρόμο αντιμετωπίζουν την προοπτική μιας κυβέρνησης συνεργασίας.Πολλοί θεωρούν ότι τα δύο αυτά σπάνια για τη Βρετανία ενδεχόμενα θα αναγκάσουν τα κόμματα να επικεντρωθούν στα μεταξύ τους παζάρια αντί στην αντιμετώπιση του τεράστιου ελλείμματος της χώρας.
O όρος «cool Βritannia», ο οποίος επικράτησε στη δεκαετία του 1990 και ταυτίστηκε με το «κουλ Λονδίνο» των Νέων Εργατικών στα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του Τόνι Μπλερ, έχει σήμερα μια έντονα ειρωνική χροιά. Αν είχαν τολμήσει να τον επαναφέρουν στο προσκήνιο οι Εργατικοί είναι βέβαιο ότι θα «κλείδωναν» την τελευταία θέση στις βουλευτικές εκλογές αυτής της Πέμπτης, αντί απλώς να κινδυνεύουν να τους βγάλει η ίδια η κάλπη τρίτο κόμμα.
Κάποτε στη βρετανική αυτοκρατορία, η οποία περιελάμβανε το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Σήμερα δύει καθημερινά στον Ατλαντικό, προς τα εκεί όπου αλληθωρίζει η Γηραιά Αλβιών λόγω της «ειδικής σχέσης» της με τις ΗΠΑ. Μιας σχέσης που την ανάμειξε ως τον λαιμό σε δύο πολέμους χωρίς ορατό τέλος, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, και που τελικά περιόρισε την παγκόσμια επιρροή της. Από «σκυλάκι του Μπους» έγινε «σκυλάκι του πιο αποτυχημένου προέδρου στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ», όπως θεωρείται πλέον ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος.
Από αυτοκρατορία… αποικία της αποικίας
Στο απόγειό της, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η πρώην αυτοκρατορία ήταν πανίσχυρη. Επί περισσότερο από έναν αιώνα υπήρξε η αδιαμφισβήτητη παγκόσμια υπερδύναμη. Σήμερα έχει μείνει σκιά του εαυτού της. Το Σίτι του Λονδίνου παραμένει οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπως όμως αποκάλυψε η διεθνής οικονομική κρίση τα νήματα στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) κινεί η ισχυρότερη από αυτήν οικονομία, η βιομηχανική ατμομηχανή: η Ομοσπονδιακή Γερμανία. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η αρχή του τέλους. Η Βρετανία ανήκε στις τρεις νικητήριες δυνάμεις, σύντομα όμως έμεινε πίσω από τις άλλες δύο, την Αμερική και τη Σοβιετική Ενωση, οι οποίες ξεκίνησαν έναν Ψυχρό Πόλεμο. Την ίδια εποχή, σπουδαγμένοι στην Αγγλία εθνικιστές από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας πυροδότησαν τη βόμβα της αποαποικιοκρατίας και της αυτοδιάθεσης των λαών, με αποκορύφωμα την ανεξαρτησία της Ινδίας. Για να γεμίσει τα άδεια, λόγω του πολέμου, ταμεία η Βρετανία δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Το δάνειο εκείνο το ξεπλήρωσε πριν από τέσσερα χρόνια- κατέβαλε την τελευταία δόση τον Μάιο του 2006. Η αποπληρωμή του ήταν να ολοκληρωθεί σε 50 ετήσιες δόσεις, με την πρώτη να καταβάλλεται το 1950. Εξι φορές όμως μέσα στις πέντε αυτές δεκαετίες το Λονδίνο δεν πλήρωσε την ετήσια δόση λόγω οικονομικής ή πολιτικής κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο που την υποσκέλισε η πρώην αποικία της, η Αμερική. Ενδεικτικό είναι πως το ποσό που δανείστηκε η Βρετανία από τις ΗΠΑ μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχεται- σε σημερινές τιμές- σε 260 δισ. ευρώ. Το χρέος αυτό παραμένει απλήρωτο.
Η Βρετανία έχει σήμερα το μεγαλύτερο έλλειμμα από τις χώρες του «G7»: πλησιάζει το 12% του ΑΕΠ της. Κανένας από τους τρεις κορυφαίους υποψηφίους στις εκλογές της Πέμπτης- ο Εργατικός Γκόρντον Μπράουν, ο Συντηρητικός Ντέιβιντ Κάμερον και ο Φιλελεύθερος Δημοκράτης Νικ Κλεγκ – δεν έχει δηλώσει σαφώς πώς θα το αντιμετωπίσει. Αν το έκανε, θα κατέστρεφε τις ελπίδες εκλογής του, εκτιμούν οι περισσότεροι αναλυτές. Γιατί ποιος θα ψηφίσει κάποιον που υπόσχεται φόρους, περικοπές στο κράτος προνοίας και νέο δανεισμό;
Τέλος εποχήςγια τις μονοεδρικές
Τις πιο σαρωτικές αλλαγές στο εκλογικό της σύστημα από το μακρινό 1918, όταν καθιερώθηκε η ψήφος των γυναικών, και από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν δόθηκε η ψήφος στα 18, αναμένεται να υιοθετήσει η Βρετανία μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Το αίτημα θεωρείται ώριμο και το προβάλλει με σθένος ο κ. Κλεγκ, πιθανός ρυθμιστής του αποτελέσματος που θα βγάλει η κάλπη. Ο αρχηγός των Φιλελεύθερων Δημοκρατών έχει προαγγείλει ότι το υπ΄ αριθμόν 1 θέμα που θα θέσει για να υποστηρίξει έναν από τους δύο αντιπάλους του αν δεν σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι η υιοθέτηση ενός πιο αναλογικού εκλογικού συστήματος. Οι μονοεδρικές περιφέρειες, στις οποίες εκλέγεται όποιος έρθει πρώτος σε ψήφους (χωρίς να απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία), ευνοούν το κόμμα του κ. Μπράουν. Υπολογίστηκε πως- λόγω του ότι οι Εργατικοί ψηφοφόροι είναι ισόποσα κατανεμημένοι στις περιφέρειες και ότι το κόμμα τείνει να κερδίζει στις αραιοκατοικημένες περιοχές- κάθε Εργατικός βουλευτής χρειάστηκε μόνο 27.000 ψήφους για να εκλεγεί το 2005 έναντι 46.000 για τους Συντηρητικούς και 96.000 για τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.
