Ετσι για τη βιτρίνα. Για το θεαθήναι. Να δείξουν στα κορόιδα πώς συναισθάνονται πόνο και φτώχεια. Τίποτα. Αχόρταγοι. Ανάλγητοι.
Κυνικοί. Ούτε μια συμβολική χειρονομία προς τη λαφυραγωγημένη πατρίδα. Απόδειξη; Φορτώνουν τη Βουλή με καμιά διακοσαριά παρατρεχάμενους και αυλικούς. Τώρα. Τη στιγμή που από τον μεροκαματιάρη ζητάνε να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι. Τώρα. Που εξακολουθούν κορδωμένοι και γραβατωμένοι να γεμίζουν την πορτοφόλα τους με το αίμα των ψηφοφόρων τους.
Στη θέση τους θα εκλιπαρούσα ν΄ ανοίξει η γη. Το άθλιο σαρκίο μου στο μαύρο σκοτάδι να εξαφανιστεί. Στη θέση τους τα μισά θα τα επέστρεφα και τα έξοδα σε όλον τον κόσμο θα τα έδειχνα. Στη θέση τους ούτε μισό αυτοκίνητο. Ούτε φρουρό ούτε προσωπικό γραμματικό. Αυτοί. Οι απρόσωποι του έθνους εκπρόσωποι. Που εμφανίζονται στις επιτροπές σαν τους αγράμματους μαθητές. Μόνο για παρουσία και έπειτα από λίγο κατευθείαν σκασιαρχείο. Που μπαινοβγαίνουν στη Βουλή μόνο και μόνο να κουτσομπολέψουν και να γίνουν στον αρχηγό τους αρεστοί. Που μπροστά στα μικρόφωνα μιλάνε για του Λαού τα δικαιώματα. Και που από πίσω συντονίζουν κάποιου χορηγού τα διαπλεκόμενα. Το ίδιο και στην αμαρτωλή την ΕΡΤ την κρατική. Πακτωλός αμοιβών, ακινησίας, χωρίς ίχνος οικονομίας και ενοχής. Ακούνητος ο τύπος που χτυπάει παλαμάκια για να βγάζει ένα σκασμό λεφτά από το χαράτσι της ΔΕΗ. Αντί να τους διασύρουν και με τη σκούπα την κόπρο να καθαρίσουν, ακόμα και σήμερα τους χοντραίνουν και τους φροντίζουν. Θα μου πείτε πως αν συνετιστούν το κέρδος θα είναι σαν τα ψίχουλα που πέφτουν από το ψωμί κάποιου Αλβανού. Σωστό. Ομως αυτή η γιγαντιαία αναισθησία είναι η σταγόνα στο ποτήρι της υπομονής. Το σπίρτο που θα ανάψει φωτιά και το σύμπαν θα καεί. Εσύ, με τα δικά μου λεφτά, πλούσιος και αραχτός. Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα. Απένταρος, άφαγος, σχεδόν νεκρός. Θα σε πάρω μαζί μου γιατί είμαι τρελός!
