ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΓΟΥΙΑΝΑ! Η γαλλική αυτή υπερπόντια κτήση ενδέχεται να αποτελέσει το τελευταίο κάστρο της Δεξιάς στις σημερινές περιφερειακές εκλογές. Είναι η μόνη από τις 26 περιφέρειες την οποία έχει «σίγουρη» το κόμμα του Νικολά Σαρκοζί και ας βρίσκεται 7.000 χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι, στη Νότια
Αμερική. Οι περιφερειακές εκλογές αποτελούν άτυπο δημοψήφισμα για τον πρόεδρο της Γαλλίας και τα νέα δεν είναι καθόλου καλά δύο χρόνια προτού επιχειρήσει την επανεκλογή του. Οι Σοσιαλιστές αντιθέτως επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο ύστερα από την ήττα τους στις προεδρικές εκλογές του 2007 και αντί να έχουν διασπαστεί, όπως περίμεναν ή προσπάθησαν πολλοί, έχουν συσπειρώσει την ευρύτερη Αριστερά γύρω τους.
Αντίο «πλουραλιστική», καλημέρα «ποικίλη» Αριστερά. Μετά τη σαρωτική, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, νίκη τους στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία σήμερα, οι Σοσιαλιστές στρέφουν το βλέμμα στις προεδρικές εκλογές του 2012. Μαζί τους έχουν την ευρύτερη Αριστερά την οποία κατάφεραν να συσπειρώσουν σε μια νέα βάση, «new deal» την αποκαλούν στη Γαλλία. Η διαφορά ανάμεσα στην «πλουραλιστική Αριστερά» (Gauche plurielle) του παρελθόντος και την «ποικίλη Αριστερά» (Gauche diverse) που προέκυψε την περασμένη εβδομάδα είναι ότι στην πρώτη οι Σοσιαλιστές συμπεριφέρονταν ηγεμονικά στους υπόλοιπους, ενώ στην «ποικίλη Αριστερά» η συμμαχία είναι πιο ισορροπημένη.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα συμφώνησε με τον πράσινο συνασπισμό Ευρώπη Οικολογία και τον κομμουνιστικό συνασπισμό Μέτωπο της Αριστεράς να κατεβάσουν κοινές λίστες στον σημερινό δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών. Η συμφωνία τους κάλυψε και ζητήματα τοπικής πολιτικής στην κάθε περιφέρεια. «Μια πινελιά ροζ, μια πράσινη και μια κόκκινη» συνθέτουν τη «σοσιαλιστική, οικολογική και δημοκρατική» Αριστερά που έχει βέβαιη τη νίκη στις 24 από τις 26 περιφέρειες σήμερα, ενώ στην Αλσατία το αποτέλεσμα κρίνεται πόντο-πόντο.
Το ερώτημα είναι αν «ποικίλη Αριστερά» θα αποδειχθεί μακρόβια ή θα καταρρεύσει, όπως συνέβη στην «πλουραλιστική Αριστερά» στο παρελθόν, και αν η νίκη των Σοσιαλιστών στις περιφερειακές εκλογές θα τους οδηγήσει στη γαλλική προεδρία το 2012, ύστερα από 15 χρόνια στην αντιπολίτευση. Το 2004 οι Σοσιαλιστές είχαν κατακτήσει όλες τις περιφέρειες πλην δύο αλλά δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν τις προεδρικές εκλογές τρία χρόνια αργότερα.
Η διαφορά σήμερα όμως είναι ότι, πρώτον, η ηγέτις των Σοσιαλιστών Μαρτίν Ομπρί έχει στόχο να οικοδομήσει το «κοινό σπίτι της Αριστεράς» και, δεύτερον, ο κ. Σαρκοζί και το κυβερνών κόμμα UΜΡ έχουν χαμηλά ποσοστά αποδοχής. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τους οκτώ υπουργούς του που είναι υποψήφιοι στις σημερινές εκλογές (καθώς οι γάλλοι πολιτικοί είναι θεσμοθετημένα πολυθεσίτες) αναμένεται να κατατροπωθούν και οι οκτώ.
Ιστορικό ραντεβού με τους οικολόγους
Η Ευρώπη Οικολογία,το κόμμα που είχαν βγάλει τρίτο οι κάλπες των ευρωεκλογών του περασμένου Ιουνίου,αποδεικνύει στις σημερινές περιφερειακές εκλογές ότι δεν ήταν ένα πυροτέχνημα της μιας εκλογικής αναμέτρησης αλλά ότι ήλθε στην πολιτική σκηνή για να μείνει. Η δυνατή του εμφάνιση και η τρίτη θέση που κατέκτησε στον πρώτο γύρο των περιφερειακών την περασμένη Κυριακή φανερώνουν ότι έχει ρεύμα στη γαλλική κοινωνία και ότι κατάφερε να μεταφράσει τη γενικότερη ανησυχία για την αλλαγή του κλίματος σε ψήφους υπέρ των υποψηφίων του.
Το ραντεβού λοιπόν των Οικολόγων με τους Σοσιαλιστές ήταν αναπόφευκτο στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών.Τέτοια ραντεβού έχουν σημειωθεί και στο παρελθόν στη γαλλική πολιτική σκηνή.Η διαφορά με το σημερινό κόμμα-ομπρέλα- που ένωσε μεταξύ άλλων τους Οικολόγους του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (του «κόκκινου Ντάνι» του Μάη του ΄68) και τους Πράσινους της Σεσίλ Ντυφλό- είναι ότι συνεταιρίζεται πλέον με τους Σοσιαλιστές σχεδόν επί ίσοις όροις.Για να το πούμε πιο απλά,στο παρελθόν οι συμμαχίες της ευρύτερης Αριστεράς ήταν ένας άξονας Σοσιαλιστών- Κομμουνιστών ανοικτός στους Οικολόγους, ενώ η σημερινή συμμαχία είναι ένας άξονας Σοσιαλιστών- Οικολόγων ανοικτός στους Κομμουνιστές.
Οι Σοσιαλιστές που μουρμουρίζουν ότι οι Οικολόγοι δεν έχουν εμπειρία στη διοίκηση θεωρείται ότι είναι οι δυσαρεστημένοι που εκτοπίστηκαν από τις κοινές λίστες της Αριστεράς για να κάνουν χώρο για τους υποψηφίους των συνεργαζόμενων κομμάτων.
ΜΑΡΤΙΝ ΟΜΠΡΙ
Η ικανή ηγέτις
Οταν εξελέγη επικεφαλής των Σοσιαλιστών, τη θεωρούσαν μια ικανή πολιτικό- είναι η αρχιτέκτονας του 35ωρου στη Γαλλία- όμως ελάχιστα χαρισματική. Σήμερα η κυρία Ομπρί, θυγατέρα του πάλαι ποτέ προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ , είναι από τους πιο «επικίνδυνους» αντιπάλους του Νικολά Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές του 2012. Τρία είναι τα επιτεύγματά της: ένωσε τους Σοσιαλιστές που ήταν διασπασμένοι γύρω από τα υπερτροφικά «εγώ» των κορυφαίων υπερφιλόδοξων στελεχών τους, συσπείρωσε την ευρύτερη Αριστερά και, στις σημερινές εκλογές, οι Σοσιαλιστές αναμένεται να ανεβάσουν σημαντικά το ποσοστό τους σε σχέση με τις περιφερειακές του 2004 στις οποίες επίσης είχαν σαρώσει.
ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΣΤΡΟΣ-ΚΑΝ
Η χρυσή εφεδρεία
Μετά την αποτυχία του να λάβει το χρίσμα των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2007, το πολιτικό του μέλλον ήταν αβέβαιο. Στο πλαίσιο των ανοιγμάτων του προς την Αριστερά, ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί τον πρότεινε για επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι τον «έδιωξε» εκτός Γαλλίας για να μην τον έχει στα πόδια του). Ως πρόεδρος όμως ενός οργανισμού με διεθνές κύρος, ο κ. Στρος-Καν, που ανήκει στη σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα των Σοσιαλιστών, επαναεπιβεβαίωσε την πολιτική του δύναμη εντός Γαλλίας. Σήμερα θεωρείται από τους επικρατέστερους διεκδικητές της προεδρίας το 2012, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η πενταετής θητεία του στο ΔΝΤ.
ΣΕΓΚΟΛΕΝ ΡΟΥΑΓΙΑΛ
Η νικήτρια
Η ηττημένη των προεδρικών εκλογών του 2007 αναμένεται να σαρώσει σήμερα στην περιφέρεια Πουατού-Σαράντ, στη Δυτική Γαλλία, όπου οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν 63% στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών (στον πρώτο τερμάτισε στην κορυφή με 10 μονάδες διαφορά). Η κυρία Ρουαγιάλ αφιέρωσε την προεκλογική εκστρατεία αποκλειστικά στα τοπικά ζητήματα, όχι επειδή κινδύνευσε ποτέ να χάσει την πρωτιά στην Πουατού-Σαράντ αλλά επειδή το ποσοστό της επανεκλογής της στην περιφέρεια αυτή θα καθορίσει τη δυνατότητά της να επανέλθει με φόρα στην κεντρική πολιτική σκηνή για τις προεδρικές εκλογές του 2012. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν πρέπει κανείς να βιαστεί να την ξεγράψει για το 2012.
