ΝΑΟΥΣΑ, ΜΑΡΤΙΟΣ
«Είμαι 54 ετών και έχω τρία παιδιά.Δουλεύω από το 1972, όμως σύνταξη υπολογίζω ότι θα πάρω στα 150 μου χρόνια! Εχω πάει διακοπές μόνο μία φορά στη ζωή μου.Και εγώ και η γυναίκα μου είμαστε άνεργοι και πληρώνουμε για το στεγαστικό δάνειο 870 ευρώ τον μήνα. Δυστυχώςζούμε με δανεικά και ντρεπόμαστε να βγούμε έξω». Οπως και για τους περισσότερους πενηντάρηδες της Νάουσας, έτσι και για τον κ. Θ. Μπίνο τα τελευταία χρόνια η ζωή και η καθημερινότητά του άλλαξε άρδην. Το ίδιο συμβαίνει σε χιλιάδες ελληνικά σπίτια.
Οπως κάνουν εκατοντάδες άνθρωποι στους Νομούς Ημαθίας και Πέλλας, έτσι και ο κ. Μπίνος, ο οποίος, όπως λέει, μεγάλωσε «με το καροτσάκι, τα μπετά, το φτυάρι και το σκερπάνι», βρίσκει δουλειά πια μόνο τη θερινή περίοδο στα διαλογητήρια των φρούτων, ως εποχικός εργάτης. Η δουλειά του διαρκεί μερικούς μήνες, οι οποίοι αρκούν για να συμπληρωθούν τα απαραίτητα 100 ένσημα ούτως ώστε άμα τη απολύσει του, τον επόμενο χειμώνα να εισάγεται στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ και να διάγει έστω και με το ταπεινό μηνιαίο επίδομα των 450 ευρώ μερικούς μήνες. Τα συναισθήματά του; Ανασφάλεια, παραίτηση ανάμεικτη με οργή, αμφιβολίες.
Εσχάτως ο ΟΑΕΔ «θυμήθηκε» έναν ξεχασμένο νόμο της δεκαετίας του 1980 και χαρακτήρισε τους εν λόγω εργάτες μη εποχικούς. Ο κ. Μπίνος, όπως και δεκάδες ακόμη συνάδελφοί του, βρέθηκαν εκτός ταμείου ανεργίας. Η «ταφόπλακα» για αυτούς τους ανθρώπους έπεσε με την ενεργοποίηση άλλου, πιο πρόσφατου νόμου, με τον οποίο δόθηκε η δυνατότητα σε μικρές επιχειρήσεις τυποποίησης και συσκευασίας φρούτων να μην ασφαλίζουν τους υπαλλήλους τους στο ΙΚΑ αλλά να οδηγούνται στον ΟΓΑ, με αποτέλεσμα να πληρώνουν οι ίδιοι οι εργάτες τις εισφορές τους μόνοι τους. Νιώθει ότι δεν έχει να κρατηθεί από πουθενά.
«Τελείωσε η δουλειά το φθινόπωρο και 13 Οκτωβρίου κάναμε τα χαρτιά μας για να μπούμε στο ταμείο ανεργίας. Μας απάντησαν στις 4 Δεκεμβρίου ότι το αίτημα απορρίφθηκε χωρίς να εξηγήσουν το γιατί. Κάναμε ένσταση και μας απάντησαν στις 8 Μαρτίου! Δηλαδή, μέχρι να αποφασίσουν, θα τελειώσει το διάστημα καταβολής του επιδόματος ανεργίας» τονίζει. Και μετά τι; Μόνο απογοήτευση.
«Γίναμε από μητρόπολη εργασίαςπόλη νεκροταφείο. Δεν τους νοιάζει καθόλου τι κάνουμε.Ζούμε με δανεικά από εδώ και από εκεί. Αντε πλήρωσε εσύ έτσι κοινόχρηστα, θέρμανση, τηλέφωνο, ΔΕΗ, ύδρευση και αποχέτευση. Είναι ντροπή να μας ζητάνε να βρούμε 300 ένσημα για να μπούμε στο Ταμείο.Αφού ξέρουν τι γίνεται εδώ και ότι δεν υπάρχουν δουλειές. Προσπάθησα να κάνω διακανονισμό με την τράπεζα και όταν πήρα μολύβι και χαρτί για να αναλύσω την αντιπρότασή τους,συνειδητοποίησα ότι τα 5.000
ευρώ που χρωστάω από τις δόσεις που δεν έχω πληρώσει, γίνονται 13.000!» συμπληρώνει ο κ. Μπίνος.
Λογαριασμοί, χρήματα, αριθμοί ένα κουβάρι. «Τα 28 δισ.που έδωσαν στις τράπεζες που είναι; Εγινε κάτι με αυτά; Δεν μασάμε χορτάρι.Να μας γονατίσουν θέλουν για να μας επιβάλλουν ό,τι τους αρέσει» λέει και προσθέτει: «Πώς θα τα καταφέρουμε; Μόνο τα αγροτικά μάς έχουν μείνει και αυτά άμα δεν πιάσει κανένας παγετός.Και πάλι όμως ο αγροτικός κλήρος είναι μικρός και δεν φθάνει».
