O ΕΝΑΣ είναι γνωστός ως ο «σκληρός Γερμανός». Η άλλη ως η «Αμερικάνα». Το πεδίο μάχης στο οποίο διασταύρωσαν τα ξίφη τους τις τελευταίες ημέρες ήταν οι «Financial Τimes». Και θέμα της διαμάχης τους ήταν η Ελλάδα. Ο Βόλφγκανγκ
Σόιμπλε και η Κριστίν Λαγκάρντ, διότι περί αυτών ο λόγος, είναι οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας και της Γαλλίας. Αν και ο άξονας των δύο χωρών θεωρείται ο κινητήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), εσχάτως φαίνεται ότι… χάνει λάδια. Ο κ. Σόιμπλε μίλησε ακόμη και για έξοδο από την ευρωζώνη όσων χωρών δεν τακτοποιούν τα δημόσια
οικονομικά τους. Η κυρία Λαγκάρντ κατηγόρησε το Βερολίνο ότι κοιτάει μόνο να αυξήσει τις εξαγωγές του, γεγονός που πλήττει τους εταίρους του στην ΕΕ. Ποιοι είναι όμως πραγματικά οι Σόιμπλε και Λαγκάρντ;
Ο Γερμανός που θέλει να διώξει τουςάτακτους της ευρωζώνης
Η αίθουσα του γερμανικού Υπουργικού Συμβουλίου είναι λιτή. Στη μέση της υπάρχει ένα σχετικά μικρό τραπέζι, με τις καρέκλες προσεκτικά τοποθετημένες. Σε ένα σημείο μία καρέκλα λείπει. Εκεί έρχεται, με το αναπηρικό του καροτσάκι, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Αν και παραπληγικός και σχεδόν παράλυτος μετά την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του 20 χρόνια πριν, ο κ. Σόιμπλε διαθέτει πολιτική ισχύ που θα ζήλευαν πολλοί και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα που ορισμένοι μπορεί να αποκομίσουν όταν τον αντικρίσουν πρώτη φορά.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι εσχάτως το πρόσωπο των ημερών. Η πρότασή του για ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ) και οι σκληρές ιδέες του ακόμη για έξοδο από την ευρωζώνη όσων χωρών δεν βάλουν τάξη στα δημόσια οικονομικά τους έχουν φέρει και πάλι αυτή την «αλεπού» της γερμανικής πολιτικής στο προσκήνιο.
Και όμως, πριν από περίπου τέσσερις μήνες, ο κ. Σόιμπλε έμοιαζε να οδεύει προς την πολιτική του συνταξιοδότηση. Ωστόσο η Ανγκελα Μέρκελ αποφάσισε διαφορετικά μετά τις φθινοπωρινές εκλογές στη Γερμανία. Του ανέθεσε το χαρτοφυλάκιοφωτιά του υπουργού Οικονομικών- και μάλιστα με την κρίση να σοβεί στην Ευρώπη.
Ανθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά την πολυκύμαντη σχέση Μέρκελ- Σόιμπλε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 δήλωσαν στο «Βήμα» ότι «ήταν ένα υπολογισμένο ρίσκο εκ μέρους της καγκελαρίου». «Η Μέρκελ» εξηγούν «έχει δύο φορές σταθεί εμπόδιο στις ηγετικές φιλοδοξίες του Σόιμπλε. Η πρώτη ήταν όταν, χρησιμοποιώντας τακτική που θύμιζε Μακιαβέλι, ανήλθε στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Παραμέρισε τότε τόσο τον πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Κολ λόγω της εμπλοκής του σε σκάνδαλο πολιτικών χρηματοδοτήσεων όσο και τον Σόιμπλε, ο οποίος ως πρόεδρος του CDU είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο. Η Μέρκελ ήταν γενική γραμματέας του κόμματοςαλλά πέτυχε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Η δεύτερη φορά ήταν το 2004, όταν σε συνεργασία με τους Ελεύθερους Δημοκράτεςτού έφραξε τον δρόμο για την προεδρία της Γερμανίας». Παρακολουθεί από κοντά τα πάντα, μεταξύ άλλων τις συζητήσεις για το τι θα γίνει με την Ελλάδα. Οπαδός της σκληρής δουλειάς, προτεστάντης γαρ, αλλά και μοναχικός, ο κ. Σόιμπλε αποτελεί, σύμφωνα με συνομιλητές του, «ένα ιδιόμορφο μείγμα εθνικισμού και ευρωπαϊσμού. Για αυτό και στο πρόσφατο άρθρο του στους “Financial Τimes”, όπου και παρουσίασε την πρόταση για το ΕΝΤ, δεν παρέλειψε να παραλληλίσει το ευρώ με το μάρκο και την ανάγκη να προστατευθεί η σταθερότητά του».
Η Γαλλίδα που «έχει» ελληνικά ομόλογα στην κατοχή της
Η γαλλίδα υπουργός Οικονομικών υπήρξε στα νιάτα της δεινή κολυμβήτρια. Ισως αυτό να την έχει βοηθήσει να ελίσσεται πολύ καλά στους διαδρόμους εξουσίας. Η Κριστίν Λαγκάρντ δεν αποτελεί τυχαία περίπτωση. Το 2008 το αμερικανικό περιοδικό «Forbes» την είχε κατατάξει στη 14η θέση ανάμεσα στις 100 ισχυρότερες γυναίκες του πλανήτη. Και πέρυσι τον Νοέμβριο οι «Financial Τimes» την ανακήρυξαν την καλύτερη υπουργό Οικονομικών της ευρωζώνης. «Για βρετανική εφημερίδαη απονομή τίτλου σε Γάλλο δεν είναι κάτι συνηθισμένο» σχολιάζει προς «Το Βήμα» πηγή από το Λονδίνο.
Συνηθισμένη δεν ήταν όμως και η αντίδραση της κυρίας Λαγκάρντ μέσα από τις σελίδες των «Financial Τimes». Πόσω μάλλον που η ίδια δηλώνει οπαδός της γιόγκα, η οποία συνήθως βοηθάει κάποιον να διατηρεί την ψυχραιμία του. Η κατηγορία την οποία εκτόξευσε εναντίον της Γερμανίας ότι συμπιέζει το κόστος παραγωγής προκειμένου να πριμοδοτήσει το πλεόνασμα του εμπορικού της ισοζυγίου, εις βάρος της δημόσιας κατανάλωσης, των εξαγωγών των γειτόνων της αλλά και της ευρύτερης οικονομικής ισορροπίας στην Ευρώπη, έριξε «λάδι στη φωτιά».
Διασταυρωμένες πληροφορίες από το Παρίσι αναφέρουν ότι «η γαλλική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να επιτεθεί στο Βερολίνο πριν ακόμη από τη συνεδρίαση του Εurogroup την περασμένη Δευτέρα, καθώς είχε πειστεί ότι οι Γερμανοί δεν επρόκειτο να συνεισφέρουν χρηματικά ή με εγγυήσεις για τη διάσωση της Ελλάδας».
Υπάρχει όμως και συνέχεια. «Μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 11 Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλεςέλαβε χώρα σύσκεψη μεταξύ Λαγκάρντ και Σόιμπλε σχετικά με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ). Εκείο γερμανός συνομιλητής της έριξε τη “βόμβα”. “Αφού”είπε ο κ. Σόιμπλε“θα χρειαστεί να αλλάξουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας ώστε να δημιουργηθεί το ΕΝΤ,γιατί να μην προσθέσουμε και μια ρήτρα εξόδου από την ευρωζώνη για τα άτακτα μέλη;Η απάντηση της γαλλίδας υπουργού ήταν άμεση.“Εχουμε,όπως και πολλοί άλλοι, στην κατοχή μας πολλά ελληνικά ομόλογα και δεν θα διακινδυνεύσουμε να καταρρεύσει η Ελλάδα”».
Η κυρία Λαγκάρντ έχει όμως συνηθίσει στις δύσκολες αποστολές, καθώς και στις πρωτιές. Είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει υπουργός Οικονομικών στη Γαλλία. Εγραψε επίσης ιστορία αναλαμβάνοντας πρόεδρος της διεθνούς νομικής εταιρείας Βaker & ΜcΚenzie, με έδρα στις ΗΠΑ, στην οποία ξεκίνησε να εργάζεται το 1981. Ασκησε τα καθήκοντα αυτά από το 1999 ως το 2004. Από αυτή την εμπειρία απέκτησε το προσωνύμιο «η Αμερικάνα» με το οποίο την αποκαλούν οι γάλλοι δημοσιογράφοι.
