«Πάντοτε σκεφτόμουν πως αν κατάφερνα να φωτογραφίζω αρκετά συχνά κάποιον,δεν θα τον έχανα ποτέ.Οι φωτογραφίες μου,εν τούτοις,είναι η τρανή απόδειξη τού πόσο πολλούς έχω χάσει» είχε πει κάποτε η Ναν Γκόλντιν. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η ίδια άρχισε να φωτογραφίζει από πολύ μικρή, σχεδόν μηχανικά, αμέσως μετά τον θάνατο της αδερφής της Μπάρμπαρα, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει ζωντανές τις αναμνήσεις της.
Η αμερικανίδα σουπερστάρ της φωτογραφίας θα δώσει τη Δευτέρα 22 Μαρτίου διάλεξη στην Ελληνοαμερικανική Ενωση, ενώ η γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή φιλοξενεί ως τις 29 Μαΐου νέα δουλειά της: επιλογή από διάφορα θέματα που πραγματεύεται, καθώς και μία προβολή 300 διαφανειών με θέμα τα παιδιά. Μπορεί να έχει στο ενεργητικό της φωτογραφίες από τον τελευταίο άστεγο της Νέας Υόρκης ως τις πρώτες κυρίες των ΗΠΑ και τη βασίλισσα Ελισάβετ , όπως όμως λέει η ίδια «η καρδιά μου ανήκε πάντα στο περιθώριο» .
Τις προκλητικές διαθέσεις της τις έδειξε από την αρχή: η πρώτη ατομική έκθεσή της, το 1973, ήταν μια φωτογραφική περιπλάνηση σε γκέι και τρανσέξουαλ κοινότητες, στις οποίες κατάφερε να εισχωρήσει χάρη στον φίλο της Ντέιβιντ Αρμστρονγκ . «Από την πρώτη στιγμή έπεισα τον εαυτό μου να μη συμπεριφέρεται σαν να παρακολουθεί freak show,αλλά σαν να επισκέπτεται πολύ αγαπημένα πρόσωπα» εξηγεί, αποδίδοντας την αφοπλιστική, ντοκυμαντερίστικης αισθητικής, υφή των εικόνων της.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1980 φωτογραφίζει μετά μανίας την γκέι υποκουλτούρα της Νέας Υόρκης, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον «κόσμο της ηρωίνης», απαθανατίζοντάς τον μάλιστα τόσο κομψά ώστε να κατακριθεί από μέρος του Τύπου ότι τον διαφημίζει.
Οι φωτογραφίες εκείνης της περιόδου (1979-1986) απαρτίζουν τη διάσημη δουλειά της «Τhe ballad of sexual dependency» («Η μπαλάντα της σεξουαλικής εξάρτησης»)- τίτλος εμπνευσμένος από τραγούδι της «Οπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Χρήση ναρκωτικών ουσιών, βία, επιθετικότητα μεταξύ ζευγαριών, αλλά και πολλές αυτοβιογραφικές στιγμές… «Η Γκόλντιν ανακάλυψε το ριάλιτι σόου πολύ προτού το κάνει η τηλεόραση» είχαν γράψει το 2003 οι «Νew Υork Τimes». Και πρόσθεταν: «Είναι η φωτογράφος που διαμόρφωσε ένα νέο είδος, δίνοντας στη φωτογραφία όση επιρροή δεν είχε ξαναδεί τα τελευταία 20 χρόνια». Οσο αθάνατες είναι όμως οι εικόνες της τόσο… θνητά ήταν τα μοντέλα της: τα περισσότερα από αυτά πέθαναν γύρω στο 1990, είτε από υπερβολική χρήση ναρκωτικών ουσιών είτε από ΑΙDS.
Κάθε φορά που έρχεται κανείς σε επαφή με φωτογραφίες της 57χρονης σήμερα Γκόλντιν, έχει τη διεγερτική αίσθηση ότι κρυφοκοιτάζει κομμάτια από το προσωπικό της ημερολόγιο που κατά λάθος ήρθαν στο φως. Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της: να κάνει το ιδιωτικό να φαντάζει αφοπλιστικά οικείο.
Το ΤΟΡ 5των φετίχ της
1. Ντραγκ κουίνς 2. Ωραία κορίτσια σε τουαλέτες 3. Ωραία κορίτσια σε μπαρ με λιγοστό φωτισμό 4. Συνευρέσεις με έναν ή περισσότερους παρτενέρ 5. Γυναίκες που κοιτάζονται στον καθρέφτη νομίζοντας ότι δεν τις βλέπει κανείς ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Εκθεση: Γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή, Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο, τηλ. 210 5233.049. Ως τις 29 Μαΐου.
η Διάλεξη: Στις 22 Μαρτίου, στις 19.30, Ελληνοαμερικανική Ενωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι, τηλ. 210 3680.047. Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας.
