Οτι πιάσαμε πάτο δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία. Το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι.
Και βεβαίως οι περισσότεροι των Ελλήνων έχουν εντοπίσει τους υπευθύνους, τους υπαίτιους της σημερινής εθνικής κρίσης.
Αναγνωρίζει και αποδέχεται πλέον η πλειονότητα των πολιτών ότι ο κ. Καραμανλής δεν έπραξε τα δέοντα, παρά τους όρκους και τις συνεχείς αναφορές του στην ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Ξέρουν επίσης οι πολίτες ότι ο κ. Αλογοσκούφης έπαιζε τέσσερα ολόκληρα χρόνια με τους αριθμούς και ακόμη ότι ο κ. Παπαθανασίου προστάτευσε περισσότερο το κόμμα και τον αρχηγό του παρά τη χώρα.
Αντιλαμβάνονται επίσης οι πολίτες ότι ο κ. Παυλόπουλος από κήρυκας της επανίδρυσης του κράτους κατέληξε καταστροφέας της διοίκησης, αφήνοντας πίσω του ένα δράμα.
Αισθάνεται ακόμη ο κόσμος ότι ο «μέγας» Αβραμόπουλος δεν αφιέρωσε ούτε μία ημέρα στην εξυγίανση των νοσοκομείων ή στον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης και ότι εξαντλήθηκε σε προσωπικές δημόσιες σχέσεις στα χρόνια που διετέλεσε υπουργός Υγείας.
Και η κυρία Μπακογιάννη φέρει ευθύνες, καθώς αφοσιώθηκε στη διαδοχή και αγνόησε τα υπόλοιπα.
Απαντες επίσης αντιλαμβάνονται πια πόσο τραγικός υπήρξε ο προπαγανδιστικός ρόλος του κ. Ρουσόπουλου, ο οποίος έφτασε να βαφτίζει το κρέας ψάρι, όπως οι μοναχοί φίλοι του.
Αντιστοίχως, γνωρίζουν πια οι πολίτες ότι ο κ. Χατζηδάκης μάς παραμύθιαζε όταν διαφήμιζε ως επικερδή για το κράτος την πώληση της Ολυμπιακής, ότι ο κ. Λιάπης τα έκανε ρόιδο στον ΟΣΕ και συνολικά στις μεταφορές, ότι ο κ. Βουλγαράκης υπήρξε «μοναδικός» απ΄ όπου και αν πέρασε, ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν έλυσε κανένα θέμα της εθνικής άμυνας, ότι οι κκ. Τσιτουρίδης, Δούκας και λοιποί συγγενείς, αν δεν ευνόησαν, σίγουρα ανέχθηκαν τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και ότι συνολικά τα νεοδημοκρατικά στελέχη κοίταξαν να φροντίσουν πρώτα τον εαυτό τους και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο.
Γι΄ αυτό και το τίμημα υπήρξε και παραμένει βαρύ για τον τόπο και οδυνηρό για τους πολίτες.
Το κακό είναι ότι οι περισσότεροι των υπευθύνων παραμένουν αμετανόητοι. Επιμένουν, συνεχίζουν να παίζουν το ίδιο βιολί. Αντί να σιωπούν και να εκλιπαρούν τη συγγνώμη της κοινωνίας, υπερασπίζονται τα ανυπεράσπιστα και προκαλούν ανερυθρίαστα. Οφείλουν όμως να γνωρίζουν ότι η κρίση έχει ονοματεπώνυμο και ο πάτος φέρει τις υπογραφές τους.
