Η μείωση των τιμών όλων των προϊόντων, των παγίων και των υπηρεσιών είναι το μόνο μέσο που διαθέτουμε για να αποφύγουμε τη βαθιά ύφεση της οικονομίας. Η ελληνική οικονομία εισέρχεται σε έναν αναγκαστικό κύκλο ύφεσης που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών, θα κρατήσει για αρκετό καιρό, ενδεχομένως για μια τριετία. Η ύφεση θα προέλθει από τη μείωση όλων των εισοδημάτων, από τον περιορισμό στο ελάχιστο των δημοσίων επενδύσεων και από τον περιορισμό των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων. Με λίγα λόγια, το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά θα περιοριστεί σημαντικά. Ελλείψει χρήματος θα μειωθεί η κατανάλωση και η οικονομία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ξένων αναλυτώνδιότι τις ελληνικές εκτιμήσεις δεν τις πιστεύουμε ούτε εμείς οι ίδιοι πλέον- θα συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 2%.
Αν τελικά το Δημόσιο καταφέρει να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα, πράγμα απίθανο σε συνθήκες ύφεσης, το όποιο όφελος προκύψει θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή τόκων του εξωτερικού χρέους, οπότε η βελτίωση των εσόδων δεν θα γίνει αισθητή στην εγχώρια αγορά. Υπό αυτές τις συνθήκες ο μόνος τρόπος για να περιοριστεί η καταρράκωση του βιοτικού μας επιπέδου είναι η μείωση όλων των τιμών. Ηδη τα εμπορικά καταστήματα έχουν σιωπηρά διατηρήσει τις εκπτώσεις αφού η ζήτηση έχει περιοριστεί δραματικά. Οσοι δεν καταφέρνουν να συντηρήσουν έναν στοιχειώδη τζίρο κλείνουν και οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι είναι γεμάτοι με κλειστά καταστήματα. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στις γειτονιές, γεγονός που θα οδηγήσει στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας. Η κυβέρνηση γνωρίζει φυσικά την κατάσταση και επεξεργάζεται τρόπους που θα βοηθήσουν στη μείωση των τιμών. Καθώς όμως οι παρεμβάσεις στις τιμές απαγορεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, το βάρος της προσπάθειας περνάει περισσότερο στους ίδιους τους καταναλωτές και στον εμπορικό κόσμο. Ο ρόλος της κυβέρνησης περιορίζεται στους ελέγχους τιμών για την αποφυγή κερδοσκοπίας και στην προπαγάνδα για τη μείωση των τιμών και την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων. Ο ρόλος όμως των ενώσεων καταναλωτών είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και σημαντικός υπό αυτές τις συνθήκες. Οι έλληνες καταναλωτές καλούνται να αλλάξουν νοοτροπία και να περιορίσουν την κατανάλωσή τους, ενώ οι έμποροι πρέπει να μεταβάλουν τη στρατηγική τους και να επιδιώξουν περισσότερο τη διατήρηση των πωλήσεων παρά το κέρδος.
Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές στην Ελλάδα ήταν και παραμένουν εξαιρετικά υψηλές. Προϊόντα, υπηρεσίες, ακίνητα, όλα είναι πανάκριβα. Η συνεχής ροή δανεικών των τελευταίων 30 ετών δικαιολογούσε τη διατήρηση των υψηλών τιμών, αλλά πλέον η ροή αυτή διακόπτεται και αρχίζει η αντίστροφη, της εκροής χρημάτων για την αποπληρωμή των δανείων. Συνεπώς οι υψηλές τιμές δεν μπορούν να διατηρηθούν. Η κρίση θα φέρει αναγκαστική μείωση των τιμών, αυτή όμως θα συνοδεύεται από κλείσιμο επιχειρήσεων και ανεργία.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι οι ίδιοι οι επιχειρηματίες να φροντίσουν να μειώσουν το περιθώριο κέρδους τους για να διατηρήσουν τον τζίρο τους και την επιχείρησή τους ανοικτή ώστε να αποφευχθούν οι απολύσεις και να διαρκέσει λιγότερο η ύφεση. Και αυτό δεν εξαρτάται τόσο από την κυβερνητική πολιτική αλλά κυρίως από τις προσπάθειες των καταναλωτών και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
