Επί ξυρού ακμής έφεραν τη ΛΑΡΚΟ τα λάθη της περιόδου 2006-2007, με την κατασπατάληση των κεφαλαίων, τις άστοχες κινήσεις με τα αποθέματα και την απώλεια της ευκαιρίας εκμετάλλευσης του νικελίου την εποχή όπου έκανε ρεκόρ διεθνούς τιμής με 30.000 δολάρια τον τόνο.
Η ιστορική εταιρεία, πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του ομίλου Μποδοσάκη και πλέον υπό έμμεσο κρατικό έλεγχο, «γράφει» μεγάλες ζημιές και δεν διαθέτει πλέον ρευστότητα. Αναπόφευκτα, για να σωθεί η ΛΑΡΚΟ πρέπει να προχωρήσει επειγόντως σε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με εισφορά «φρέσκου χρήματος». Ωστόσο τουλάχιστον ένας από τους δύο βασικούς μετόχους, η ΔΕΗ (ο άλλος είναι η Εθνική Τράπεζα), δεν έχει διάθεση να συμμετάσχει βλέποντας ότι τα χρήματα που κατά καιρούς κατέβαλε στη ΛΑΡΚΟ «έπεσαν σε ένα απέραντο πιθάρι των Δαναΐδων», όπως έλεγε έμπειρο στέλεχος της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
Σήμερα η ΔΕΗ κατέχει το 28,6% των μετοχών στη ΛΑΡΚΟ, ενώ παράλληλα υπάρχουν και 40 εκατ. ευρώ χρέη της ΛΑΡΚΟ προς τη ΔΕΗ, τα οποία η τελευταία βλέπει ότι με τις δυσάρεστες περιπέτειες δεν θα τα εισπράξει.
Σε μια ενεργοβόρο βιομηχανία όπως η ΛΑΡΚΟ η πολυετής αδυναμία επίλυσης του προβλήματος υψηλού κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος, που αντιστοιχεί σε 40% του συνολικού κόστους παραγωγής και η εταιρεία το πληρώνει σε διπλή τιμή από ό,τι οι διεθνείς ανταγωνιστές, αν προστεθεί σε όλα τα άλλα προβλήματα, κάνει τον «εφιάλτη του λουκέτου» πλέον ορατό, με άμεσο κίνδυνο για τις οικογένειες των 1.300
εργαζομένων αλλά και τους περίπου 3.000 επαγγελματίες που ζουν γύρω από τη ΛΑΡΚΟ με τα παρελκόμενα της δικής της δραστηριότητας. Και όμως το καλοκαίρι του 2007 η τιμή του νικελίου κατέγραφε νέο ιστορικό υψηλό και θα μπορούσε η τότε διοίκηση να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να συσσωρεύσει κέρδη. Πάντως και σήμερα δίνονται κάποιες δυνατότητες καθώς οι τιμές ξεπέρασαν εν νέου τις 22.000
δολάρια ανά τόνο.
Το υπουργείο Οικονομίας επί Ι. Παπαθανασίου θέλησε να πουλήσει τη ΛΑΡΚΟ σε ιδιώτες και πέρυσι, τον Ιούλιο του 2009, προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την επιλογή στρατηγικού επενδυτή. Εννέα συμμετέχοντες εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους, ωστόσο από τότε η διαδικασία έχει ουσιαστικά παγώσει αφού μεσολάβησαν οι εκλογές και η αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας. Η ΔΕΗ δεν δέχεται να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου 45 εκατ. ευρώ και η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα χρήματα από την τελευταία αύξηση έχουν ήδη ξοδευτεί και επίκειται σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης όπου θα τεθεί εκ νέου θέμα αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, έχοντας μάλιστα σημαντικά συσσωρευμένα χρέη. Το Δημόσιο αδυνατεί λόγω οικονομικής στενότητας να την καταβάλει εξ ολοκλήρου και το μέλλον παραμένει αόρατο, ενώ καρκινοβατεί η κεφαλαιοποίηση ζημιών ύψους 120 εκατ. ευρώ.
