Καθώς το 2010 η ανάκαμψη των οικονομιών θα προσπαθήσει να αποκτήσει πιο στέρεες βάσεις, οι περισσότεροι οικονομολόγοι αποφάνθηκαν ήδη ότι οδηγούμαστε σε υψηλότερο πληθωρισμό παγκοσμίως. Αν και η πολιτική των κεντρικών τραπεζών να χρηματοδοτούν τα μεγάλα ελλείμματα αποτελεί μια ιδιαιτέρως πληθωριστική πρακτική, σήμερα ένα μεγάλο μέρος της πρόσθετης ρευστότητας έχει παραμείνει εντός του τραπεζικού συστήματος και δεν έχει διαχυθεί στην ευρύτερη οικονομία, κάτι που δεν καθιστά πιθανή μια ισχυρή αύξηση στην ιδιωτική κατανάλωση. Παράλληλα, όπως λένε ορισμένοι αναλυτές, είναι πρακτικά αδύνατον να έχουμε σήμερα σταθερά υψηλό πληθωρισμό χωρίς παρατεταμένη άνοδο του κυριότερου συντελεστή του δομικού πληθωρισμού, που είναι οι μισθοί. Τη δεκαετία του 1970 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980, περιόδους κατά τις οποίες ο υψηλός πληθωρισμός άφησε ανεξίτηλα σημάδια, η αλυσίδα μισθών και τιμών έλαβε χώρα στο πλαίσιο ισχυρών συνδικάτων και ενός εργατικού δυναμικού νέων (baby boomers) που είχαν τάση όχι μόνο να καταναλώνουν αλλά και να απεργούν.
Σήμερα, λένε οι αναλυτές, η διαπραγματευτική δύναμη έχει μετακυλιστεί στους εργοδότες, οι οποίοι επικεντρώνονται στην περικοπή του κόστους, ενώ οι δυτικές οικονομίες παρουσιάζουν τεράστιο ποσοστό πλεοναζόντων συντελεστών παραγωγής και γηράσκοντα πληθυσμό, δύο φαινόμενα εκ φύσεως αντιπληθωριστικά.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, καθώς τα επιτόκια βρέθηκαν σε ιστορικά χαμηλά, οι ισχυρές οικονομίες τύπωσαν την τελευταία διετία πολύ χρήμα, ενώ δημιουργούνται, λένε ορισμένοι οικονομολόγοι, οι προϋποθέσεις για έναν δομικά υψηλότερο πληθωρισμό τα επόμενα χρόνια, ο οποίος θα μπορούσε να περιορίσει και τις πιέσεις από τον μεγάλο κρατικό δανεισμό.
Ωστόσο πολλά από τα παραπάνω δεδομένα, εκτίμησε ο Στέφεν Κινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΗSΒC, θα μπορούσαν να ειπωθούν και στην περίπτωση της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών. Οπως όμως αποδείχθηκε οι «χαλαρές» πολιτικές δεν λειτούργησαν.
Ενώ λοιπόν κοινή είναι σήμερα η εκτίμηση των αγορών ότι οδηγούμαστε σε υψηλότερο πληθωρισμό, η επόμενη μεγάλη έκπληξη, σύμφωνα με τον κ. Κινγκ, μπορεί να προέλθει από τις επίμονες αντιπληθωριστικές πιέσεις.
Την τάση αυτή δεν αποκλείεται αργότερα να τη δούμε και στην Ελλάδα, καθώς μπορεί οι νέοι φόροι να αύξησαν σήμερα τον πληθωρισμό, η επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης των τιμών ωστόσο, δηλαδή η πτώση του πληθωρισμού, παρατηρείται σε περιβάλλον ύφεσης, όπως αυτό που αναμένεται να βιώσει εφέτος και η χώρα μας.
