Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση άργησε να πάρει μέτρα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε ενεργήσει πολύ νωρίτερα. Ηδη από τον περασμένο Νοέμβριο είχε τεθεί στο τραπέζι η κατάργηση του 13ου ή 14ου μισθού, δηλαδή η μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 7%. Τότε όμως στο κυβερνών κόμμα επικρατούσε η άποψη που εξέφρασε η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κυρία Λούκα Κατσέλη ότι, «αν δώσεις στις αγορές το ένα χέρι, θα σου ζητήσουν και το άλλο». Η άποψη αυτή δεν επέτρεψε σε όσους υποστήριζαν την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων, όπως ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου , να προχωρήσουν. Οπως αποδεικνύεται σήμερα, μπορεί τότε να γλιτώσαμε το ένα χέρι, σήμερα όμως έχουμε χάσει και τα δύο!
Διότι με την έγκαιρη λήψη των μέτρων που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα ενδεχομένως όχι μόνο να είχε αποφευχθεί ο διασυρμός της χώρας αλλά να είχαμε εξοικονομήσει περί το 1 δισ. ευρώ από την εκτίναξη του κόστους δανεισμού του Δημοσίου. Οταν η κυρία Κατσέλη έκανε τις παραπάνω δηλώσεις εκφράζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του ΠαΣοΚ, δανειζόμασταν με επιτόκιο σχεδόν 1,5 ποσοστιαία μονάδα πάνω από το επιτόκιο των γερμανικών ομολόγων. Εκτοτε η διαφορά αυτή εκτοξεύθηκε και ξεπέρασε ακόμη και τις 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, για να υποχωρήσει μετά τα μέτρα κάτω από τις 3 μονάδες. Δηλαδή, τότε δανειζόμασταν περίπου 1,5-2 ποσοστιαίες μονάδες φθηνότερα. Με ετήσιο δανεισμό ύψους 50 δισ. ευρώ σημαίνει ότι στο μεσοδιάστημα το κόστος δανεισμού για το Δημόσιο αυξήθηκε κατά 750 εκατ. ευρώ ως 1 δισ. ευρώ.
Τόσα προσδοκά η κυβέρνηση να εισπράξει από την αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στη βενζίνη, στα ποτά και στα τσιγάρα που περιλαμβάνεται στο τελευταίο πακέτο μέτρων. Αντιστοιχεί επίσης στο κονδύλι που θα εξοικονομήσει από τη μείωση κατά 30% των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των δημοσίων υπαλλήλων και την επιπλέον μείωση κατά 2% των επιδομάτων τους!
