Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για τα σκληρά μέτρα που απεφάσισε η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπισθεί η σοβούσα δημοσιονομική κρίση. Το κράτος δεν έχει χρήματα, δεν έχει ούτε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων να πληρώσει. Ετσι, είναι υποχρεωμένη η χώρα να υποκύψει στις απαιτήσεις των ξένων από τους οποίους ζητεί δανεικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έστω και με προφανείς εσωτερικές, επί μέρους, μικροαδικίες, τα σκληρά μέτρα είναι… ανταποδοτικά. Δηλαδή, όχι όλοι αλλά πολλοί εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουν εισπράξει αμοιβές πέρα από τα όρια του κρατικού προϋπολογισμού. Οταν μέσα σε λίγα χρόνια (όσο έμεινε στην εξουσία η ΝΔ) οι δαπάνες για το μισθολόγιο αυτών των υπαλλήλων έχουν αυξηθεί πολύ περισσότερο από όσο δικαιολογούν οι ετήσιες μισθολογικές αυξήσεις, αυτό σημαίνει αθρόες προσλήψεις και ανεύθυνη πολιτική, για την οποία ήλθε η ώρα του λογαριασμού. Ετσι, θα μπορούσε να πει κανείς ότι όσο κι αν είναι απάνθρωπο το να μειώνεις τις αποδοχές υπαλλήλων των ολίγων χιλιάδων ευρώ, είναι πάντως προφανής η σχέση αιτίου και αιτιατού. Τα χρήματα που αφαιρούνται από τους υπαλλήλους οι οποίοι εργάζονται για το ευρύτερο κράτος, στα κρατικά ταμεία εγκλωβίζονται, εκεί απ΄ όπου δεν έπρεπε να έχουν φύγει… Είναι όμως εντελώς διαφορετική η περίπτωση των ιδιωτικών υπαλλήλων. Είναι εκατομμύρια οικογενειάρχες που ζουν και εργάζονται με κατά κανόνα χειρότερες αμοιβές, με την ανασφάλεια του σήμερα αντί της μονιμότητας του τώρα αλλά και του αύριο. Κάθε σκέψη για επέκταση των μέτρων στον ιδιωτικό τομέα είναι απαράδεκτη και ανήθικη. Οι εργοδότες είναι εκείνοι που απολαμβάνουν τα κέρδη, άρα αυτοί πρέπει να υποστούν και τις ζημίες. Ολα αυτά τα χρόνια της ευημερίας, ελάχιστοι εργοδότες έδωσαν μερίδιο μικρό έστω από τα κέρδη τους στους εργαζομένους.
Τώρα, αυτοί που χθες επλούτισαν, σήμερα ζητούν να θυσιασθούν οι υπάλληλοι για να αντιμετωπισθεί η κρίση…
Κάθε μέτρο για να αποδώσει πρέπει να είναι δίκαιο. Και αν ο δημόσιος τομέας πάσχει από αγκυλώσεις που πρέπει να επανεξετασθούν, ο ιδιωτικός τομέας προσφέρεται για ριζικές αλλαγές και ανατροπές. Η διασφάλιση θέσεως εργασίας έναντι παγώματος των αποδοχών είναι ίσως ένα σημείο συζητήσεως.
Αλλά η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση- να σκεφθούν και να προτείνουν λύσεις που θα επιμερίσουν τις ευθύνες την ώρα της κρίσεως αλλά και θα διασφαλίζουν μιαν αναδιανομή του εισοδήματος όταν η χώρα επιστρέψει στην ευημερία.
