Στο «Looking for Εric» («Αναζητώντας τον Ερικ»), τελευταία ταινία του παραγωγικότατου βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, παρακολουθούμε τη ζωή ενός δυστυχισμένου ανθρώπου ο οποίος παίρνει κουράγιο και βρίσκει λύσεις για να ξεφύγει από τα αδιέξοδά του, με τη βοήθεια ενός οράματος. Ή, αν θέλετε, φαντάσματος: του ειδώλου του, του πρώην άσου του ποδοσφαίρου Ερίκ Καντονά. Ο οποίος Καντονά υποδύεται ο ίδιος τον εαυτό του σε αυτή τη μικρή αλλά τόσο ευχάριστη ταινία που κατασυγκίνησε όσους την είδαν στο Φεστιβάλ των Καννών.
«Δεν είναι ούτε εύκολοούτε δύσκολο να παίζεις τον εαυτό σου»θεωρεί ο Καντονά.«Το να παίζεις τον εαυτό σου είναι απλώς ιδιαίτερο.Στη ζωή όλα γίνονται με αυθορμητισμό.
Στη μυθοπλασία πρέπει να υποδυθείς τον εαυτό σου με φυσικό τρόπο. Εν τέλειφαίνεται ότι βρέθηκα σε φόρμα». Ο εκρηκτικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος έδωσε φινέτσα στο αγγλικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ΄90, ακολουθεί πλέον διαφορετικά μονοπάτια. Παίζει μουσική (είπε ότι άρχισε να μαθαίνει τρομπέτα όταν αποκλείστηκε για εννέα μήνες από το Πρωτάθλημα Αγγλίας επειδή επιτέθηκε σε φίλαθλο), του αρέσει η ηθοποιία και είναι επίσης κινηματογραφικός παραγωγός. «Πάντοτε μου άρεσε το σινεμά. Εβλεπα ταινίες και μετά τις συζητούσα.Ηξερα καλά όλες τις ταινίες του Κεν Λόουτς αλλά μου αρέσει πολύ και ο κινηματογράφος του Παζολίνι, που είναι πολύ διαφορετικός». Ο Καντονά δεν θέλει να μιλάει για το αύριο.«Ο κόσμος θα αποφασίσει αν είμαι καλός ή κακός ηθοποιός.Αυτό που ξέρω είναι ότι αν θέλεις να κάνεις κάτι,το κάνεις. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα 30 επειδή έχασα το πάθος μου για το παιχνίδι.Αυτή την εποχή νιώθω πάθος. Κάποια στιγμή μπορεί και να μου φύγει».
– Στο «Looking for Εric» υποδύεστε έναν «πνευματικό προπονητή» που καθοδηγεί τον κεντρικό ήρωα της ταινίας και διαμορφώνει τη ζωή του. Γιατί δεν αποφασίσατε ποτέ να ακολουθήσετε καριέρα πραγματικού προπονητή όταν σταματήσατε το ποδόσφαιρο;
«Γιατί διασκεδάζω περισσότερο με τον κινηματογράφο. Ειδικά με νύχτες όπως η χθεσινή (σ.σ.: αναφέρεται στην εντυπωσιακή πρεμιέρα της ταινίας στις Κάννες, όταν ο Καντονά ανέβηκε τα κόκκινα σκαλοπάτια της αίθουσας Lumiére)».
– Αποκλείεται κάποια στιγμή να σας δούμε προπονητή;
«Ισως κάποια μέρα στο μέλλονδεν ξέρω. Θα γίνω μάνατζερ ποδοσφαιρικής ομάδας μόνο αν πιστέψω ότι θα μπορέσω να πάρω κάτι στα χέρια μου και να δημιουργήσω. Εχω τον πήχη ανεβασμένο ψηλά. Θα ήθελα, ας πούμε, να αναλάβω μια ομάδα και να τη μετατρέψω σε αυτό που υπήρξε ο Αγιαξ τη δεκαετία του ΄70. Μόνο έτσι θα είχε νόημα. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι απαραιτήτως θα πετύχαινα».
– Σας ζητήθηκε ποτέ να αναλάβετε μια ομάδα;
«Δεν έτυχε, όχι». – Υπήρξατε ο πρώτος Γάλλος που έγινε μεγάλο όνομα στα βρετανικά γήπεδα ποδοσφαίρου.Τι θυμάστε από την περίοδο που ήσασταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;
«Οτι προσπάθησα να παίξω το καλύτερο ποδόσφαιρο που μπορούσα σε μια εποχή την οποία θεωρώ την καλύτερη που έχει υπάρξει για το ποδόσφαιρο. Πρώτα με τη Λιντς και μετά με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είχα την τύχη να πέσω σε προπονητές που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω επιθετικό, δημιουργικό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο που πάντοτε ονειρευόμουν».
– Διατηρείτε επαφή με τους παλιούς συμπαίκτες σας;
«Οχι ιδιαίτερα. Η ζωή έχει προχωρήσει, τα πρόσωπα έχουν αλλάξει. Ισως κάποια μέρα, όταν θα γράψω την αυτοβιογραφία μου, θα επανέλθω σε αυτούς τους ανθρώπους». – Σας έχει ζητηθεί να γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
«Οχι». – Οταν ακούστηκε για πρώτη φορά ότι θα παίξετε στο «Looking for Εric», πολύς κόσμος νόμισε πως η ταινία θα είχε πολλά βιογραφικά στοιχεία σας.Δεν σας ζητήθηκε κάτι τέτοιο;
«Οχι. Πιστεύω άλλωστε ότι ο καλύτερος τρόπος για να συμπεριληφθεί το ποδόσφαιρο στον κινηματογράφο είναι ο τρόπος με τον οποίο το έκαναν ο Κεν Λόουτς και ο Πολ Λάβερτι στο “Looking for Εric”».
– Ποια είναι τα κριτήριά σας για να παίξετε στον κινηματογράφο;
«Σταμάτησα το ποδόσφαιρο πριν από 12 χρόνια και από τότε έχω παίξει σε καμιά δεκαπενταριά ταινίες. Δεν είναι και τόσο άσχημο νούμερο. Τα πρώτα πέντε χρόνια δεν μου ήταν καθόλου εύκολο, γιατί δεν είχα την εμπειρία και επίσης ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να με δεχθεί σε κάτι πέραν του ποδοσφαίρου. Τα τελευταία χρόνια νιώθω περισσότερο έτοιμος, περισσότερο σίγουρος για τον εαυτό μου. Μετά το “Looking for Εric” έπαιξα σε ακόμη τρεις ταινίες. Είμαι πάντως τυχερός που μπορώ να κάνω τις επιλογές που θέλω, γιατί δεν έχω ανάγκη τον κινηματογράφο. Είμαι σε θέση να πληρώνω τα έξοδά μου».
– Πιστεύετε ότι η κωμωδία σάς ταιριάζει περισσότερο;
«Σε καμία περίπτωση. Η “Δεύτερη πνοή” του Αλέν Κορνό ήταν μια γκανγκστερική ταινία».
– Τι είναι αυτό που σας συγκινεί όταν παίζετε στον κινηματογράφο; «Ηταν ένα παιδικό μου όνειρο. Δύο πράγματα μου άρεσαν από παιδί: το σινεμά και η μπάλα. Νομίζω ότι η ουσία είναι πως αντιμετωπίζω το σινεμά όπως αντιμετώπιζα το ποδόσφαιρο: ως ένα παιχνίδι. Και στα δύο παίζεις, άρα πρέπει να διασκεδάζεις γιατί μόνον όταν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις, μπορείς να το κάνεις καλά. Οταν λοιπόν έχασα το πάθος μου για το ένα παιχνίδι, βρήκα ένα άλλο. Σαν να λέμε έφυγα από το σκάκι και πήγα στο πόκερ».
– Βρίσκετε ότι το σινεμά και το ποδόσφαιρο έχουν κοινά σημεία;
«Απολύτως. Η διαδικασία των προπονήσεων πριν από έναν αγώνα δεν διαφέρει πολύ από τη διαδικασία των προβών πριν από μια σκηνή. Γιατί απλούστατα, είναι και τα δύο ομαδικά παιχνίδια».
– Ηταν εύκολο ή δύσκολο να παίξετε τον εαυτό σας στο «Looking for Εric»;
«Δεν ήταν ούτε εύκολο ούτε δύσκολο. Ηταν διαφορετικό. Με έναν ανεξήγητο τρόπο. Ενώ είσαι ο εαυτός σου προτού αρχίσει να γυρίζεται μια σκηνή, όταν αρχίζει να γυρίζεται… αλλάζεις. Γιατί πρέπει να… υποδυθείς τον εαυτό σου. Οταν παίζεις έναν άλλο ήρωα, αυτό βγαίνει με μεγαλύτερη άνεση. Οταν όμως πρέπει να παίξεις τον εαυτό σου, τι μπορείς αλήθεια να κάνεις;».
– Αυτό που βλέπουμε στην ταινία είναι ο εαυτός σας ή κάτι άλλο;
«Θα έλεγα ότι είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ετσι κι αλλιώς προσπαθώ να είμαι πάντοτε ο εαυτός μου».
Η ταινία «Looking for Εric» δεν έχει προς το παρόν προβληθεί στην Ελλάδα και για αδιευκρίνιστους λόγους δεν βρίσκεται πλέον στον προγραμματισμό της εταιρείας διανομής της Αudio Visual.Ενδέχεται όμως να ξαναμπεί στον προγραμματισμό.
