Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι πρωτοφανής. Κατά κοινή ομολογία είναι η μεγαλύτερη στη μεταπολεμική περίοδο. Μπορεί ο εφιάλτης της πτώχευσης να έχει απομακρυνθεί, δεν παύει όμως να μας υπενθυμίζει τα δυσεπίλυτα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Προβλήματα που καθιστούν τη χώρα μας ευάλωτη στις επιθέσεις των ξένων οίκων, αλλά και έρμαιο διαφορετικών επιδιώξεων και στοχεύσεων, οι οποίες έχουν μια κοινή αφετηρία: Να πλήξουν το ευρώ. Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σήμερα από φίλους και αντιπάλους ως ο αδύναμος κρίκος της ΟΝΕ και για τον λόγο αυτόν και ο πιο εύκολος στόχος.
Ομως, ανεξαρτήτως των επιδιώξεων και των ανομολόγητων ή ομολογουμένων σκοπιμοτήτων των εξωγενών παραγόντων, το καίριο ζήτημα είναι η ευρωστία, η ανθεκτικότητα και οι αντοχές της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα είναι περισσότερο από εμφανή τα δυσεπίλυτα προβλήματα της οικονομίας της χώρας μας, που χρόνια τώρα ή τα αγνοούσαμε ή δεν θέλαμε να τα αντιληφθούμε ή τα κρύβαμε κάτω από το χαλί.
Και βεβαίως τα προβλήματα αυτά οφείλονται στις πολιτικές φαντασιώσεις όλων εκείνων που πίστευαν ότι η οικονομία στηριζόταν σε γερά πόδια και είχε αναπτυξιακά αποθέματα. Εθελοτυφλούσαμε μπροστά στη συρρικνωμένη παραγωγική δομή. Ανεχόμασταν τη λειτουργία ενός στρεβλού, αναποτελεσματικού, προβληματικού δημόσιου τομέα. Χρόνια τώρα, απολαμβάναμε τα πρόσκαιρα κέρδη, αγνοώντας τις μακροπρόθεσμες ζημιές που προκαλούσαμε εμείς οι ίδιοι, στην οικονομία, στην επιχειρηματικότητα, στην Ελλάδα.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε. Ολοι γνωρίζουμε ποιοι είναι οι υπεύθυνοι.
Υπεύθυνες είναι οι κοντόφθαλμες και κουτοπόνηρες πολιτικές που υποτίμησαν την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας της χώρας, που πίστευαν πως μπορούν να μετακυλίουν συνεχώς την αντιμετώπιση των οξυμμένων οικονομικών προβλημάτων στο μέλλον, που αδιαφορούσαν για την εκτίναξη των ελλειμμάτων στα ύψη και για τους θανάσιμους κινδύνους της αλόγιστης αύξησης του δημόσιου χρέους. Υπεύθυνες είναι όλες εκείνες οι πολιτικές που δεν τόλμησαν να πάρουν αυστηρά μέτρα για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, που δεν τόλμησαν να κάνουν πραγματικές ρήξεις και τομές στην οικονομία, στην παραγωγική διαδικασία, στη δημόσια διοίκηση.
Η Ελλάδα καλείται σήμερα να δώσει μια μεγάλη μάχη με τον ίδιο τον εαυτό της. Στη μάχη αυτή οφείλει να έχει μια σαφή και καθαρή ευρωπαϊκή στρατηγική, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς αστερίσκους και χωρίς παρεκκλίσεις. Τα οξυμμένα οικονομικά προβλήματα οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε ως μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης. Οι όποιες προσπάθειες παρεκκλίνουν απ΄ αυτή τη στρατηγική είναι επιζήμιες και για την οικονομία και για τη χώρα.
Οι αποφάσεις για την έξοδό μας από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που διάγουμε πρέπει να ληφθούν άμεσα, και μάλιστα χωρίς να προκληθεί το οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο ρήγμα στην ευρωζώνη. Οι σκέψεις που δειλά δειλά διατυπώνει μερίδα κυβερνητικών στελεχών για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι επιζήμιες. Μέτρα χρειάζονται, όμως πρέπει να είναι ενταγμένα σε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο. * Ενα σχέδιο που θα έχει πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, θα στηρίζεται σε μια δέσμη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής και παραγωγικής δραστηριότητας, θα κάνει πράξη τις ιδιωτικοποιήσεις, θα απελευθερώνει, τα κλειστά επαγγέλματα.
Η κυρία Αλεξάνδρα Πάλλη είναι γενική γραμματέας του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ).
