ΑΝΟΒΕΡΟ Γεννήθηκε το περασμένο φθινόπωρο στη Γερμανία μόλις στην 25η εβδομάδα της κύησης και ζύγιζε… 275 γραμμάρια! Είναι κοριτσάκι και πρόκειται για το μικρότερο νεογέννητο που επέζησε ποτέ. Το μόνο πλεονέκτημά της ήταν το πείσμα των γονιών της, ιδίως του πατέρα της. Εκείνος έλεγε ότι η κορούλα του πρέπει να ζήσει και θα ζήσει. «Κίμπερλι, θα τα καταφέρεις…» της ψιθύριζε πνίγοντας με δυσκολία ένα λυγμό. Και το θαύμα έγινε: η Κίμπερλι είναι σήμερα ζωντανή και υγιέστατη. Τη στιγμή που ήρθε στον κόσμο είχε μόνο μία πιθανότητα στις χίλιες να ζήσειτόσο της έδιναν οι γιατροί. Κάθε μέρα που περνούσε ήταν για αυτήν ένας τιτάνιος αγώνας και μαζί θρίαμβος. Εξι μήνες κράτησε η αγωνία των γονιών, ώσπου να πάρει το παιδί εξιτήριο από την εντατική σε μαιευτική κλινική στο Ανόβερο, για να μπορέσει ν΄ αρχίσει μια κανονική ζωή στο σπίτι της οικογένειας.
Η ύπαρξή της δημοσιοποιήθηκε χθες από ένα εκτενές αποκλειστικό ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας «Βild». «Τόσο καχεκτικά νεογνάσυνήθως δεν έχουν καμία ελπίδα» δηλώνει ο δρ Ολιβερ Μέλερ, ο καρδιολόγος που διεκπεραίωσε αυτό το μικρό θαύμα της φύσης και της επιστήμης. «Είμαστε πολύ τυχεροί που επέζησε. Τέτοιο περιστατικό δεν είχα ξανασυναντήσει. Ηταν μεγάλη η τύχη μας…» λέει με εμφανή ικανοποίηση.
Οι μαιευτήρες έμειναν έκπληκτοι όταν πήραν το παιδί από την επίτοκο έπειτα από μια προβληματική κύηση. Το ύψος του μωρού μόλις ξεπερνούσε τα 30 εκατοστά και ζύγιζε λίγο παραπάνω από ένα πακέτο βούτυρο.
Η μητέρα Πέτρα Μίλερ, ετών 38, ξημεροβραδιαζόταν δίπλα στη θερμοκοιτίδα της μονάδας εντατικής θεραπείας, όσο συνέχιζε η μικρή τον αγώνα της για ζωή στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Γκέτινγκεν. Το μόνο που της επέτρεπαν οι γιατροί ήταν ν΄ αγγίζει το μωρό με το ακροδάκτυλό της.
Ηταν μια συγκλονιστική εμπειρία, όπως αφηγείται η ίδια. «Κόντεψα να τρελαθώ όταν ένιωσα να σφίγγει το δάχτυλό μου με τα χεράκια της… Ηταν σαν αρκουδάκι που αγκαλιάζει για πρώτη φορά τον κορμό του δέντρου, σαν να ήθελε να γραπωθεί στη ζωή, σαν να μου έλεγε “μη με αφήσεις, μανούλα”».
Η Κίμπερλι έδωσε τον αγώνα της μέσα στη θερμοκοιτίδα, συνδεδεμένη με αναπνευστική συσκευή, διασωληνωμένη έπαιρνε την τροφή της σε μικρές σταγόνες, μαζί με ένα κοκτέιλ φαρμάκων για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού της συστήματος που μόλις είχε αρχίσει να διαμορφώνεται.
Επάνω στους τρεις μήνες ακριβώς γιατροί και γονείς πέρασαν μεγάλη λαχτάρα, γιατί το μωρό έδειξε ότι θα έχανε το φως του. Μια έγκαιρη θεραπεία με ακτίνες λέιζερ πρόλαβε το κακό απομακρύνοντας τον κίνδυνο της τύφλωσης. Ημέρα με την ημέρα η Κίμπερλι γινόταν όλο και καλύτερα, γερά κρατημένη από τη ζωή, και έδειχνε ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Και τα κατάφερε. Τις προάλλες που βγήκε από το νοσοκομείο, ζύγιζε περίπου δυόμισι κιλά και είχε αποκτήσει ύψος 51 πόντους. Κανονικό παιδί, δηλαδή, και μάλιστα σχεδόν στρουμπουλό.
