Το βιβλίο «Η γυναίκα ευνούχος» της Ζερμέν Γκριρ θεωρείται ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του κινήματος της απελευθέρωσης των γυναικών. Αλλά σύμφωνα με τον αυστραλό συγγραφέα Λουίς Νόουρα, η κυρία Γκριρ δεν κατανόησε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι γυναίκες και η σύγχρονη πραγματικότητα έχει διαψεύσει το όραμα της συγγραφέως για το πώς θα συνέχιζαν τη ζωή τους έχοντας αποτινάξει από πάνω τους τα δεσμά της καταπίεσης.
Σε ένα δοκίμιο για την 40ή επέτειο από την έκδοση της «Γυναίκας ευνούχου», ο κ. Νόουρα χαρακτηρίζει το βιβλίο «απελπιστικά μεσοαστικό» . Φθάνει μέχρι του σημείου να πει ότι τα γραπτά της κυρία Γκριρ χαρακτηρίζονται από… «μισογυνισμό». «Ηθελε οι γυναίκες να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν τον εαυτό τους και τις σχέσεις τους με τους άνδρες. Αν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο πίστευε η Γκριρ ότι θα συνέβαινε αυτό και το τι πραγματικά συνέβη, τότε ο σύγχρονος κόσμος πρέπει να αποτελεί μια μεγάλη απογοήτευση για την Γκριρ» λέει ο θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος.
Στο δοκίμιό του, το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τhe Μonthly», ο κ. Νόουρα δεν επιτίθεται μόνο στη δουλειά της Γκριρ αλλά επικρίνει την εμφάνιση, τον χαρακτήρα, ακόμη και την πνευματική της διαύγεια. «Θα κάνει οτιδήποτε προκειμένου να τραβήξει την προσοχή» γράφει, προσθέτοντας ότι όταν η κυρία Γκριρ εμφανίστηκε στο τηλεριάλιτι «Celebrity Βig Βrother» έμοιαζε με μια «αποχαυνωμένη ηλικιωμένη γυναίκα» που του θύμιζε τη γιαγιά του που πάσχει από άνοια.
Τα σχόλιά του αναμένεται να προκαλέσουν θύελλα αντιδράσεων από μια ολόκληρη γενιά γυναικών που ακόμη θεωρεί το βιβλίο- το οποίο εκδόθηκε στην Αυστραλία τον Μάιο του 1970 και μεταφράστηκε σε 11 γλώσσες- ένα από τα πλέον σημαντικά του φεμινιστικού κινήματος. Ο κ. Νόουρα αναγνωρίζει την επιρροή του βιβλίου, λέγοντας: «Μια φίλη δημοσιογράφος έδωσε το βιβλίο στη μητέρα τηςη οποία όταν το διάβασε,εγκατέλειψε τον σύζυγό της». Παρά ταύτα, κατηγορεί την κυρία Γκριρ ότι δεν μπόρεσε να κατανοήσει τον τρόπο ζωής των γυναικών της εργατικής τάξης, ελάχιστες εκ των οποίων έχουν διαβάσει τη «Γυναίκα ευνούχο» με τις αναφορές του βιβλίου στον Νίτσε, τον Μπλέικ και τον Σαίξπηρ.
