Αποτελεί παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία ο προεκλογικός αγώνας του κ. Καραμανλή. Είναι πεντέμισι χρόνια στην πρωθυπουργία. Σήμερα ζητεί ανανέωση της «λαϊκής εντολής». Οι πολίτες που τον ψήφισαν το 2004 και το 2007, αλλά και εκείνοι που δεν τον ψήφισαν, ανέμεναν, απόλυτα δικαιολογημένα, να παρουσιάσει το έργο του και να τους πείσει για την ανάγκη συνέχισής του. Και να ζητήσει την ψήφο τους με βάση τα πεπραγμένα της «νέας διακυβέρνησης»…
Με το πρώτο προεκλογικό «λάκτισμα», στη ΔΕΘ, «ξέχασε» ότι ήταν πρωθυπουργός και «έθαψε» το παρελθόν. Και άρχισε την «αντιπολίτευση» στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Γιώργο Παπανδρέου με επίκεντρο το δικό του «έργο», το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Οσο πλησιάζαμε προς την τελική κρίση και η πορεία του Παπανδρέου προς τη νίκη δεν ανακοπτόταν, ο κ. Καραμανλής και οι στρατευμένοι περί αυτόν επεχείρησαν με όλα τα μέσα να εμφανίσουν τον κ. Παπανδρέου ως «επικίνδυνο» για την οικονομία της χώρας. Επεχείρησαν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες.
Αν αποτελεί πρωτοτυπία ένας πρωθυπουργός να διεκδικεί επανεκλογή χωρίς να αναφέρει έστω και μία λέξη για το έργο του, δεν αποτελεί «πρωτοτυπία» η κινδυνολογία περί τα δημοσιονομικά…
Ο κ. Καραμανλής αντέγραψε την προεκλογική τακτική της ΕΡΕ του 1964. Ας θυμίσουμε τα γεγονότα εκείνα, που τα έζησα ακολουθώντας για «Το Βήμα» την προεκλογική περιοδεία του Π. Κανελλόπουλου. Ο ιδρυτής της ΕΡΕ Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο θείος, μετά τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγορίου Λαμπράκη, τον Μάιο του 1963, και τη σύγκρουσή του με το βασιλικό ζεύγος, είχε αναχωρήσει για το Παρίσι… Διάδοχος στην ηγεσία της ΕΡΕ ο Π. Κανελλόπουλος.
Από το 1952 ως και το 1963 κατείχε την εξουσία η Δεξιά με τον Παπάγο και τον Καραμανλή, με «μαξιλάρι» τα Ανάκτορα, τον Στρατό, το παρακράτος και τους Αμερικανούς. Το 1961 κόμματα και ομάδες του κεντρώου χώρου συγκροτούν την Ενωση Κέντρου με αρχηγό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στις εκλογές του 1961 η Δεξιά απειλείται με έξωση. Διασώζεται με τις εκλογές βίας και νοθείας. Με τον Ανένδοτο Αγώνα ο «Γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου κερδίζει τις εκλογές αλλά όχι και την αυτοδυναμία εξαιτίας του εκλογικού συστήματος. Με 42,04% λαμβάνει 138 έδρες και η ΕΡΕ με 39,37% έδρες 132.
16 Φεβρουαρίου 1964, ο δεύτερος γύρος. Η Ενωση Κέντρου οδεύει προς τον θρίαμβο. Μόνο με ανέντιμα πολιτικά μέσα μπορεί να ανακοπεί η πορεία. Επιστρατεύονται εργολάβοι, βιομήχανοι και αεριτζήδες που είχαν πλουτίσει στην οκταετία. Και ένα πρωινό εμφανίζονται στην Τράπεζα της Ελλάδος και στους σαράφηδες και αγοράζουν ομαδικά χρυσές λίρες. Τους ακολουθούν και κάποιοι αφελείς πολίτες… Το σκηνικό όμως έχει στηθεί!
Εμφανίζεται ο ως το 1963 υπουργός Συντονισμού Π. Παπαληγούρας και ρίχνει το «σύνθημα»: Αν ο Παπανδρέου ανέλθει στην εξουσία, «θα αναβιώσουν κατοχικά φαινόμενα πληθωρισμού»!
Αψογη η οργάνωση του σχεδίου τρομοκράτησης των πολιτών. Εκατοντάδες χιλιάδες φέιγ βολάν σκορπίζονται σε όλη την Ελλάδα με φωτογραφία της δραχμής και το σύνθημα: Αυτή η δραχμή είναι δική σου- Μην αφήσεις τον Γεώργιο Παπανδρέου να σου την πάρει. Εχει και παραλλαγή- για ποικιλία- το δεύτερο μέρος: Μην αφήσεις τον Παπανδρέου να την τινάξει στον αέρα.
Η κινδυνολογία για τη δραχμή είχε και τη φαιδρή της όψη. Υποψήφιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές, τύλιξαν στα φέιγ βολάν δυο-τρεις δραχμές και τις μοίραζαν στους αγρότες. Δεν περίσσευαν πλέον λίρες για εξαγορά ψήφων, όπως τα προηγούμενα χρόνια…
Η απάντηση τότε του Γεωργίου Παπανδρέου, του παππού: «Η δραχμή θα ζήσει- Η ΕΡΕ θα συντριβεί».
Και η απάντηση του λαού: θρίαμβος της Ενωσης Κέντρου με 52,71% και 171 έδρες και συντριβή της ΕΡΕ 35,26% και 107 έδρες.
Η Δεξιά δεν διδάσκεται από την ιστορία της. Ο λαός μου δεν ξεχνά.
