Oσο λαθεμένος είναι ο ορθολογισμός της απιστίας, άλλο τόσο λαθεμένη είναι και η έπαρση της πίστεως. Κι αν ο Θεός, για να μας δοκιμάσει, επιτρέψει να προσβληθούμε από τον ιό της γρίπης μέσω της λαβίδος της Θείας Κοινωνίας, τότε τι; Θα μειωθεί η εμπιστοσύνη μας σ΄ Αυτόν;
Θυμηθείτε τον δεύτερο πειρασμό του Χριστού: Το «ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» σημαίνει «μην εκθέσεις σε κίνδυνο τον εαυτό σου για να δοκιμάσεις και να βεβαιωθείς αν σε προστατεύσει ο Κύριος» (Ματθ. 4, 7).
Η πίστη είναι η αυθεντική οδός του πνευματικού πεπρωμένου της ανθρώπινης ύπαρξης, ναι! Αλλά να μη λησμονούμε ότι η οδός, για μας, όπως και η αλήθεια και η ζωή, δεν είναι τρόπος βιοτής ή κατάσταση.
Είναι πρόσωπο. Είναι ο Χριστός (Ιω. 14,6). Αυτόν εμπιστευόμαστε πλήρως και απολύτως. Και του επιτρέπουμε να καθορίζει «τους όρους του παιχνιδιού της σωτηρίας μας». Είτε με υγεία είτε με ασθένεια, είτε με τιμή είτε με ατιμία, είτε με δόξα είτε με ευτελισμό. Εξάλλου η προσευχή του ταπεινού μοναχού συμπυκνώνεται στη φράση: «Κύριε, πώς εσύ ξέρεις κι όπως θέλεις, ελέησέ με».
