Oι εκφράσεις με τις οποίες εκφράζουμε τη χαρά, τη λύπη, τον θρίαμβο και όλα τα συναισθήματά μας δεν είναι επίκτητες ούτε αποτέλεσμα μίμησης των όσων παρατηρούμε στα πρόσωπα γύρω μας αλλά είναι καταγεγραμμένες βαθιά στον εγκέφαλό μας. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο μελετώντας τις αντιδράσεις αθλητών κατά τη βράβευσή τους.
Καταγράφοντας τις εκφράσεις αθλητών που ήταν τυφλοί και αθλητών οι οποίοι είχαν την όρασή τους, ανάλογα με το αν κέρδιζαν ή έχαναν οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ήταν ακριβώς οι ίδιες. Αυτό σημαίνει ότι δεν αντιγράφουμε τις εκφράσεις μας από τον περίγυρό μας αλλά μας «υπαγορεύονται», σε μια έμφυτη και αυτόματη λειτουργία, από τον εγκέφαλο και τα γονίδιά μας. «Ισως», τονίζεται στη σχετική έρευνα, «βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κατάλοιπο της εξελικτικής Ιστορίας».
Η ιδέα ότι οι εκφράσεις του προσώπου είναι έμφυτες δεν είναι καινούργια. Εχει υποστηριχθεί από αρκετούς επιστήμονες από τη δεκαετία του 1960. Η νέα έρευνα όμως προσφέρει τα πιο ισχυρά στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί ως σήμερα για την υποστήριξή της. Ο καθηγητής Ντέιβιντ Ματσουμότο και η ομάδα του συνέκριναν 4.800 φωτογραφίες αθλητών του τζούντο από τις απονομές των μεταλλίων των Ολυμπιακών και των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004. Μελετώντας στην κάθε τους λεπτομέρεια τις εκφράσεις των προσώπων τους, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όλοι οι ολυμπιονίκες, είτε ήταν τυφλοί είτε είχαν την όρασή τους, έδειχναν ή ήλεγχαν τα συναισθήματά τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. «Αυτό», όπως δήλωσε ο κ,. Ματσουμότο, «δείχνει ότι η πηγή των εκφράσεων του προσώπου μας είναι γενετικά καταγεγραμμένη μέσα μας».
