Απίστευτο και όμως αληθινό! Ξέρετε ποιο είναι το μυστήριο που τον τελευταίο καιρό πονοκεφαλιάζει τους χαρτογιακάδες του Χόλιγουντ και έχει πάρει… διεθνείς διαστάσεις στις σελίδες του καλλιτεχνικού Τύπου; Το ότι μια ασήμαντη κωμωδιούλα με τίτλο «Χριστούγεννα στα τέσσερα» κατόρθωσε να κατατροπώσει την «Αυστραλία» του Μπαζ Λούρμαν , μια ταινία που στα χαρτιά τουλάχιστον εθεωρείτο μέχρι πρότινος ο ισχυρότερος άσος της εφετινής χριστουγεννιάτικης κινηματογραφικής περιόδου.
Ο μύθος του Δαβίδ και του Γολιάθ μια ακόμη φορά επανέρχεται στο προσκήνιο. Τα νούμερα δεν λένε ψέματα. Στην πρώτη προβολή της στην Αμερική το «Χριστούγεννα στα τέσσερα», μια «μικρή», χριστουγεννοοικογενειακή κωμωδία με πρωταγωνιστές τη Ρις Γουίδερσπουν και τον Βινς Βον (προβάλλεται από την προπερασμένη Πέμπτη στην Ελλάδα), πραγματοποίησε εισπράξεις 33,7 εκατ. δολαρίων την ίδια ακριβώς περίοδο όπου η «Αυστραλία», το φιλόδοξο και πανάκριβο έπος με τα σαφώς πιο φανταχτερά ονόματα των Νικόλ Κίντμαν και Χιου Τζάκμαν, είχε «κολλήσει» στα 14,8 εκατ. δολάρια. Ακόμη πιο παράξενο είναι ότι το «Χριστούγεννα στα τέσσερα» σφαγιάσθηκε από την αμερικανική κριτική, την ώρα που οι αποδέκτες της «Αυστραλίας» παρουσιάζονται μοιρασμένοι σε φανατικούς εχθρούς και φανατικούς υποστηρικτές.
Δύσκολη συνέχεια
Η παραπάνω εικόνα αυτομάτως δυσκολεύει τον ούτως ή άλλως δύσκολο δρόμο επανάκαμψης της Νικόλ Κίντμαν η οποία εδώ και χρόνια αναζητεί την επιτυχία, την ώρα που οι ειδικοί αναφέρουν ότι η μοναδική ελπίδα της «Αυστραλίας» να βγάλει τουλάχιστον τα τεράστια έξοδά της είναι πια η «από στόμα σε στόμα» διαφήμισή της. Προς το παρόν, τα πράγματα εξακολουθούν να είναι σκούρα για την ταινία του Μπαζ Λούρμαν. Στην Αμερική η πορεία της κάθε άλλο παρά σημάδια ανόδου παρουσίασε αφού σε διάστημα δύο εβδομάδων έχει κάνει περίπου όσα τα «Χριστούγεννα στα τέσσερα» σε τρεις ημέρες! Κάτι παραπάνω από 30 εκατ. δολάρια. Συν τοις άλλοις η «Αυστραλία» απέχει εντελώς από τις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών και αυτό σημαίνει ότι είναι μάλλον δύσκολο να συμμετέχει στις μεγάλες κατηγορίες της κούρσας των επερχόμενων Οσκαρ (ταινία, ερμηνείες, σκηνοθεσία). Το πιθανότερο είναι να τη δούμε να φιγουράρει στις κατηγορίες των τεχνικών βραβείων όπως η φωτογραφία, το μοντάζ και τα κοστούμια.
Αποκαρδιωτικός αυτός ο επίλογος- με την προϋπόθεση βέβαια ότι είναι όντως ο επίλογος- για μια από τις περισσότερο αναμενόμενες ταινίες των τελευταίων χρόνων η οποία μάλιστα κρατά τα σκήπτρα της πιο φιλόδοξης παραγωγής στην ιστορία του κινηματογράφου της Ωκεανίας. Από τη στιγμή που η παραγωγή της «Αυστραλίας» άρχισε να δρομολογείται τη βάφτησαν ως «Το “Οσα παίρνει ο άνεμος” της Αυστραλίας» και αυτό ανέβασε, όπως ήταν φυσικό, στα ύψη τον πήχη των προσδοκιών.
Στην ταινία που τοποθετείται στις ημέρες του Β Δ Παγκοσμίου Πολέμου (1939), η Κίντμαν υποδύεται τη Σάρα Ασλεϊ, μια βρετανίδα κυρία της υψηλής κοινωνίας, η οποία εγκλωβισμένη σε έναν γάμο-βιτρίνα αποφασίζει να επισκεφθεί τον σύζυγό της στην Αυστραλία με την υποψία ότι την απατά. Ο τελευταίος έχει πάει στη μακρινή ήπειρο για να πουλήσει το τεράστιο ράντσο τους. Μέσα από το ταξίδι η Σάρα θα αναζητήσει την αλήθεια, η οποία αποδεικνύεται τόσο σκληρή όσο και το νέο περιβάλλον της, γεμάτο πρωτόγνωρα εμπόδια. Θα είναι ένα ταξίδι εσωτερικής και εξωτερικής αναζήτησης αφού η Σάρα θα πρέπει να διασχίσει την Αυστραλία μεταφέροντας 1.500 γελάδια με τη βοήθεια του Ντρόβερ, ενός γοητευτικού γελαδάρη τον οποίο υποδύεται ο (συμπατριώτης της Κίντμαν) Χιου Τζάκμαν.
Από τον «Αλέξανδρο» στην «Αυστραλία»
Ο Μπαζ Λούρμαν των επιτυχιών «Μoulin Rouge» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αποφάσισε να προχωρήσει στη δημιουργία της «Αυστραλίας» όταν ανάρρωσε από το σοκ του «ναυαγίου» ενός κινηματογραφικού σχεδίου του για τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που στο Φεστιβάλ Βενετίας ο Λούρμαν παρουσίαζε με καμάρι στους δημοσιογράφους τις μακέτες της ταινίας του για τον έλληνα στρατηλάτη. Ωστόσο, τον πρόλαβε ο Ολιβερ Στόουν με έναν δικό του «Αλέξανδρο».
Για να συνέλθει ο Λούρμαν αποτραβήχτηκε μαζί με την οικογένειά του στο Παρίσι από όπου άρχισε να αναλογίζεται τα επόμενα βήματα της καριέρας του. Εκεί εμπνεύστηκε την ιδέα μιας ταινίας για την «πατρίδα.Μια ταινία για τις ρίζες μας». Επιστρέφοντας στο Σίδνεϊ ο Λούρμαν άρχισε να πλάθει μια ιστορία γύρω από ένα πρόσωπο που μέσα από ένα μεγάλο ταξίδι μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο αυτό ήταν η Σάρα με τη μορφή της Νικόλ Κίντμαν η οποία βρισκόταν εξαρχής στο μυαλό του σκηνοθέτη. Η Κίντμαν, που οφείλει πολλά στον Λούρμαν μετά την επιτυχία του «Μoulin Rouge», έχει δηλώσει ότι εφόσον ο Λούρμαν σκηνοθετεί το σενάριο δεν αποτελεί αναγκαιότητα. Πραγματικά, όταν η ηθοποιός δεσμεύθηκε για την ταινία «Αυστραλία», σενάριο δεν υπήρχε.
Τα εμπόδια που μεσολάβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτής της ταινίας ήταν πάμπολλα και ποικίλα. Ετσι άλλωστε εξηγείται η… τρομακτική διάρκεια των γυρισμάτων για τα οποία απαιτήθηκαν περί τους εννέα (!) μήνες και επιπλέον 30 εκατ. δολάρια από τον αρχικό προϋπολογισμό της ταινίας. Τα 100 εκατ. δολάρια του αρχικού budget έγιναν 130 εκατ. δολάρια την ώρα που γράφονταν πολλά για το θυελλώδες παρασκήνιο της ταινίας. Δημοσιεύματα αναφέρθηκαν στα αρκετά φινάλε που γύρισε ο Λούρμαν, στο ότι ο μακαρίτης Χιθ Λέτζερ ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Τζάκμαν αλλά άφησε την ταινία για να υποδυθεί τον Τζόκερ στον «Σκοτεινό ιππότη» και στο ότι ο Ράσελ Κρόου που επίσης επρόκειτο να υποδυθεί τον Ντρόβερ ζήτησε παραπάνω από όσα η παραγωγή ήταν σε θέση να του δώσει για τον ρόλο. Η Κίντμαν, λέει, περιόδευσε επάνω σε άλογο τη χώρα της και ασχολήθηκε εκτενώς με τα γελάδια, μαθαίνοντας ως και την τεχνική του ευνουχισμού τους. Είναι λοιπόν φυσικό η τόσο έντονη μυθολογία γύρω από αυτήν την ταινία να έχει ανεβάσει στον ουρανό τον πήχη των προσδοκιών.
Χωρίς συναίσθημα
Υποτίθεται ότι η «Αυστραλία» σηματοδοτεί διθυραμβική επιστροφή στον λαμπρό, επικό κινηματογράφο· τον κινηματογράφο που εκπροσωπούν ταινίες όπως ο «Λόρενς της Αραβίας», το «Πέρα από την Αφρική» και σαφώς το «Οσα παίρνει ο άνεμος». Είδος που τα τελευταία χρόνια απουσιάζει από τις οθόνες, έχοντας παρουσιάσει σημάδια κόπωσης και φθοράς· κυρίως επειδή το κόστος του είναι τεράστιο. Πραγματικά, ο Μπαζ Λούρμαν υποκλίνεται στα μεγάλα αυτά έπη, ακολουθώντας τα βήματα των περισσότερων κλασικών ταινιών που προαναφέρθηκαν και τις οποίες προφανώς έχει αγαπήσει από παιδί. Αρκούν όμως αυτές οι ενάρετες προθέσεις; Μάλλον, όχι. Γιατί, τελικά, η «Αυστραλία» αδυνατεί να «βγάλει» κάποια αυτούσια, «δικά» της συναισθήματα. Μέσα στον ενθουσιασμό του ο Λούρμαν νιώθεις ότι ξεχνά να προσθέσει τη δική του «πινελιά», πέραν ίσως του γεγονότος ότι η ταινία εκτυλίσσεται σε αυθεντικούς χώρους της Αυστραλίας και ότι η ντελιριακή αφήγηση σε κάνει «κοτόπουλο». Παρακολουθώντας την «Αυστραλία» αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς ένα σπάταλο και εξουθενωτικό σε διάρκεια (160 λεπτά!) «Αρλεκιν» υπερπολυτελείας, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν μπορείς παρά να νοσταλγήσεις την αρτιότητα όλων αυτών των ταινιών που ο Λούρμαν μετέτρεψε σε άγευστη σαλάτα. Τη «Βασίλισσα της Αφρικής» (με Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Κάθριν Χέπμπορν ), το «Πέρα από την Αφρική» (με Ρόμπερτ Ρέντφορντ- Μέριλ Στριπ ), το «Κάποτε στη Δύση», το «Οσο υπάρχουν άνθρωποι», τον «Ιντιάνα Τζόουνς». Τελικά, πιο γνήσια αυστραλέζικη ταινία είναι ο «Κροκοδειλάκιας», παρά η «Αυστραλία».
Η ταινία «Αυστραλία» προβάλλεται στις αίθουσες από την περασμένη Πέμπτη.
