Μα τι απέγιναν τα τηλερεβεγιόν; Πού πήγαν οι λαμέ τουαλέτες, οι πολύχρωμες γιρλάντες, οι δωδεκάποντες γόβες και οι σαμπάνιες που ανοίγουν με θόρυβο κάθε φορά που ο γέρος χρόνος φεύγει και ο νέος καταφθάνει; Τις παλιές καλές ημέρες, όταν η ιδιωτική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει σε τι τέρας θα μεταμορφωνόταν με το που θα μεγάλωνε, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά (και) κατά τη διάρκεια των γιορτών. Επιχειρώνταςκαι πολλές φορές επιτυγχάνοντας – προσομοίωση οικογενειακής θαλπωρής, τα «πρώτα ονόματα» της μικρής οθόνης παρουσίαζαν μεγάλα και φαντασμαγορικά σόου, κάνοντας εκείνους που έμεναν στο σπίτι χρονιάρες μέρες να αισθάνονται λιγότερο μόνοι. Ακόμη και η ακατάσχετη φλυαρία του Ανδρέα Μικρούτσικου ή τα τσάτρα πάτρα αγγλικά της Ρούλας Κορομηλά όταν φιλοξενούσε ξένους καλεσμένους φαντάζουν νοσταλγικά τώρα, που σε όποιο κανάλι κι αν γυρίσεις είναι όλα μα όλα μαγνητοσκοπημένα.
Χαμένοι αστέρες
Με την πρώτη διδάξασα Ρούλα Κορομηλά, αρχικά στον ΑΝΤ1 και στο σόου «Ciao» και στη συνέχεια στο «Βravo Ρούλα», έχουμε περάσει ουκ ολίγες Πρωτοχρονιές. Η ξανθιά παρουσιάστρια έδινε το πρόσταγμα της αντίστροφης μέτρησης και μαζί με τραγουδιστές οι οποίοι έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα και είχαν ανάγκη προβολής ( Δέσποινα Βανδή, Νότης Σφακιανάκης,Αντώνης Ρέμος,Σάκης Ρουβάς, κ.ά.) υποδεχόταν τη νέα χρονιά. Μαζί τους μετρούσαμε κι εμείς από τους δέκτες μας, συνειδητοποιώντας ότι η εκπομπή μεταδίδεται όντως ζωντανά. Τώρα πια όμως, με ένα ελληνικό star system που μιμείται το αμερικανικό χωρίς να έχει τα κατάλληλα προσόντα, ποιους θα έβρισκε να καλέσει η Ρούλα αν είχε εκπομπή; Η Δέσποινα Βανδή και τα άλλα παιδιά από ανερχόμενοι έγιναν ακριβοθώρητοι και επιτρέπουν πλέον μόνο μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις τους.
Ο Μεγάλος Αδελφός
Εκτός από το «Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό» (Μega), την πρωινή εκπομπή του Ανδρέα Μικρούτσικου που είχε καταφέρει να εκθρονίσει τον «Πρωινό καφέ» (ΑΝΤ1) της Ρούλας Κορομηλά, ο λαλίστατος παρουσιαστής επιστρατεύθηκε ουκ ολίγες φορές από το κανάλι προκειμένου να τελέσει χρέη σόουμαν στις ημέρες των γιορτών.
Και όταν γύρισε ο τροχός και ο ίδιος μετανάστευσε στον ΑΝΤ1 για να γίνει μεταξύ πολλών άλλων και ο παρουσιαστής του πρώτου ριάλιτι της Ελλάδας (Βig Βrother 1), το φιλοθεάμον κοινό δεν είχε και πολλές επιλογές για το πώς θα περνούσε την Πρωτοχρονιά του 2002: κλεισμένο μέσα στους τέσσερις τοίχους, παρακολουθώντας τους επίσης έγκλειστους Τσάκα και Πρόδρομο να παίρνουν άδεια εξόδου και μαζί πολλά πολλά δώρα, έτσι, επειδή άντεξαν την τηλεσκλαβιά. Χιλιάδες ασημένια κομφετί συνόδευσαν τον θρίαμβο του Τσάκα, του πρώτου νικητή στο παιχνίδι που έμελλε να δημιουργήσει φρικτή μόδα στη χώρα μας, από την οποία αισίως έχουμε βγει εδώ και περίπου δύο χρόνια.
Η κρίση θέλει καλοπέραση
Αν έχει ένα νόημα η τηλεόραση – μιας και το στοίχημα της έγκυρης ενημέρωσης το έχει χάσει προ πολλού- είναι να προσφέρει τουλάχιστον σε ανθρώπους που τέτοιες ημέρες νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ έστω μια ψευδαίσθηση ότι δεν είναι.
Τα κονσερβοποιημένα σόου και οι χιλιοπαιγμένες ταινίες, άλλη μια μίζερη απόδειξη ότι η κρίση χτύπησε και την άλλοτε γενναιόδωρη ως προς τα στρας τηλεόραση, κάθε άλλο παρά σε εορταστική διάθεση μπορούν να μας βάλουν.
