Oταν τον Μάιο του 1997 ο μεγαλοβιομήχανος κ. Φερνάντο Ρόιγ αγόραζε την πλειοψηφία των μετοχών της Βιγιαρεάλ δηλώνοντας ότι σκοπεύει να τη μετατρέψει σε πρωταγωνίστρια της Πριμέρα Ντιβισιόν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον χαρακτήρισαν τρελό. Αλλωστε επρόκειτο για μια ομάδα που ουδέποτε είχε αγωνιστεί στη μεγάλη κατηγορία της Ισπανίας, αντιθέτως βολόδερνε στον πάτο της δεύτερης κατηγορίας εκείνη την εποχή, είχε γήπεδο χωρητικότητας 3.500 θέσεων, ήταν καταχρεωμένη και ουσιαστικά δεν είχε «ιστορία» καθώς βρισκόταν μονίμως στη σκιά των υπολοίπων ομάδων της επαρχίας της Βαλένθια (Βαλένθια, Ελτσε, Αλικάντε).
Η αλλαγή ρότας στην ιστορία της Βιγιαρεάλ φάνηκε τον Απρίλιο του 2006: στην πρώτη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ βρέθηκε στα ημιτελικά απέναντι στην Αρσεναλ και ο κ. Ρόιγ – ιδιοκτήτης της εταιρείας ειδών υγιεινής και πλακιδίων Παμέσα και μεγαλομέτοχος εταιρείας αιολικής ενέργειας- δήλωνε ότι «θα κατακτήσουμε το τρόπαιο», ωστόσο κανείς δεν τον θεώρησε τρελό. Ούτε καν τα αδέρφια του Πάκο (πρώην πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Βαλένθια) και Χουάν (ιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ Παμέσα Βαλένθια)… Το «Κίτρινο Υποβρύχιο» δεν τα κατάφερε το 2006, καθώς ο τότε τερματοφύλακας της Αρσεναλ Γενς Λέμαν απέκρουσε πέναλτι του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε στα τελευταία λεπτά του επαναληπτικού ημιτελικού στο «Ελ Μαδριγάλ» στερώντας την πρόκριση από την ισπανική ομάδα. Το καμάρι της πόλης Βίγια Ρεάλ των 47.000 κατοίκων που δεν έχει θέση σε κανέναν τουριστικό οδηγό (άλλωστε διαθέτει μόλις ένα ξενοδοχείο) είναι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος που θα βρει απέναντί του ο Παναθηναϊκός στη φάση των «16» του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ. Το Βίγια Ρεάλ είναι η δεύτερη μικρότερη πόλη πίσω από το Μόντε Κάρλο, της οποίας η ποδοσφαιρική ομάδα έφθασε στα ημιτελικά του κορυφαίου διασυλλογικού θεσμού, επίτευγμα που οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ιδιοκτήτη της κ. Ρόιγ (επένδυσε περίπου 40 εκατ. ευρώ για τις εγκαταστάσεις των ακαδημιών της ομάδας) και κατά δεύτερο στον χιλιανό προπονητή της κ. Μανουέλ Πελεγκρίνι , ο οποίος βρίσκεται στον πάγκο της από το καλοκαίρι του 2004. Αρχικά οδήγησε τη Βιγιαρεάλ στα προημιτελικά του Κυπέλλου UΕFΑ, ενώ παράλληλα την έφερε στην τρίτη θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν εξασφαλίζοντας το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Η συνταγή της επιτυχίας του βρίσκεται καλά κρυμμένη πίσω από παίκτες που δύσκολα μπορούν να ξεχωρίσουν ως μονάδες, αλλά προσφέρουν τα μέγιστα στο σύνολο. Ο 55χρονος κ. Πελεγκρίνι θεωρείται από τους διεθνείς στατιστικολόγους του ποδοσφαίρου ο δεύτερος πιο πετυχημένος προπονητής του πλανήτη βάσει αποτελεσμάτων, πίσω από τον Βραζιλιάνο κ. Βάντερλεϊ Λουξεμπούργκο, και προφανώς το έργο του έχει εκτιμηθεί στο «Ελ Μαδριγάλ», όπου θα παραμείνει τουλάχιστον ως το 2011.
Σε αντίθεση με τα πρώτα χρόνια της στην Πριμέρα Ντιβισιόν, κατά τα οποία η Βιγιαρεάλ έμοιαζε περισσότερο με αργεντίνικη ομάδα παρά με ισπανική, την τελευταία διετία έχουν αλλάξει οι ισορροπίες. Ο «αργός» Ρικέλμε ουσιαστικά εκδιώχθηκε καθώς προτιμήθηκαν γηραιότεροι, αλλά ουσιαστικότεροι παίκτες, όπως π.χ. ο 35χρονος Γάλλος Ρομπέρ Πιρές. Παράλληλα αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εν ενεργεία διεθνείς αφού πλέον διαθέτει: τους Ουρουγουανούς Σεμπαστιάν Βιέρα (τερματοφύλακας), Ντιέγκο Γκοντίν (αμυντικός), Σεμπαστιάν Εγκουρέν (αμυντικός), τους Αργεντινούς Γκονζάλο Ροντρίγκες (αμυντικός), Φαμπρίτσιο Φουέντες (αμυντικός), τον Ιταλό Τζιουζέπε Ρόσι (επιθετικός), τον Μεξικανό Γκιγέρμο Φράνκο (επιθετικός), τον Τούρκο Νιχάτ Καβεχτσί (επιθετικός), τον Αμερικανό Τζόσι Αλτιντορ (επιθετικός), τους Βραζιλιάνους Εντμίλσον (μέσος), Μάρκος Σένα (μέσος, διεθνής με την Ισπανία), τον Χιλιανό Ματίας Φερνάντες και τους πρωταθλητές Ευρώπης με την Ισπανία το περασμένο καλοκαίρι Ζοάν Καπντεβίγια (αμυντικός) και Σάντι Καθόρλα (μέσος). Στο πέρασμα μιας δεκαετίας από περιθωριακή ομάδα δεύτερης κατηγορίας η Βιγιαρεάλ επιβεβαιώνει ότι ήρθε στο Τσάμπιονς Λιγκ για να μείνει. Και κανένας πλέον δεν μπορεί να γελάσει αν ο ιδιοκτήτης της κ. Ρόιγ κάνει όνειρα ακόμη και για κατάκτηση του τροπαίου!
