«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Τα προαναφερθέντα που διεπίστωνε για την ήδη παρακμάζουσα Αθηναϊκή Δημοκρατία ο Ισοκράτης πριν από 2.400 χρόνια και μας υπενθύμισε ο «Ελεύθερος Τύπος» χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά και τα προσχηματικά «πιστεύω» των σύγχρονων Ελλήνων στην ενδεχόμενη πια πλειοψηφία τους και κυριαρχούν στην άρχουσα τάξη ως δήθεν δημοκρατικές και προοδευτικές κατακτήσεις. Η δικτατορία επέτρεψε να μεταλλαχθεί η εναντίον της αντίσταση σε δικαίωμα στην καταπάτηση κάθε νόμου ως θεμέλιο των δημοκρατικών ελευθεριών. Η καταπιεσμένη Αριστερά επωφελήθη από την αυτομαστιγούμενη Δεξιά για να κυριαρχήσει ιδεολογικά και να καταλάβει κάθε θέση που επηρεάζει και διαμορφώνει συνειδήσεις και συμπεριφορές. Η επακολουθήσασα ισοπέδωση προς τα κάτω, η κατάργηση της αξιοκρατίας και η αντικατάστασή της από τη μετριοκρατία και τον αχαλίνωτο κομματισμό στη δημόσια διοίκηση, στον ευαίσθητο χώρο του πολιτισμού και της τέχνης, στην αριστερή στράτευση της δημοσιογραφίας (που κυριαρχεί πια σήμερα σε όλα τα ΜΜΕ) ανάμεικτη με τον ελκυστικό λαϊκισμό, και με παράλληλη νομιμοποίηση της διαφθοράς και της ατιμωρησίας, πέρασαν ως κατακτήσεις στη νεολαία της Μεταπολίτευσης και ως άτυπη διδακτέα ύλη στον χώρο της Παιδείας. Πολλοί από τους τότε νεολαίους που είναι γονείς της σημερινής νεολαίας έτσι διαπαιδαγώγησαν τα παιδιά τους που σήμερα, χάρη στην εκτός ελέγχου διαβρωτική κυριαρχία της τηλεόρασης και του Διαδικτύου, θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, να αποκτούν ό,τι επιθυμούν ακόμη και διά της βίας και της κλοπής, και να παραβιάζουν σχεδόν όλα τα άρθρα του ποινικού και των άλλων νόμων, ή να βυθίζονται σε μια χωρίς νόημα και αξίες ζωή με εύκολη καταφυγή στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ και στην τυφλή βία.
Είτε με σχέδιο είτε κατά την ανεξέλεγκτη πορεία των πραγμάτων τα σχολεία έγιναν το θερμοκήπιο της αναξιοκρατίας για τους διδάσκοντες στα δημόσια σχολεία, φιμώνονται και κατατρομοκρατούνται φιλότιμοι και άξιοι εκπαιδευτικοί, κυριάρχησε η ατιμωρησία κάθε παραβατικότητας των μαθητών με τη στήριξη πολλών παραπλανημένων ή αδιάφορων γονιών τους και των κομματικών συνδικαλιστών. Με την αναίσχυντη ανοχή των πολιτικών οι κομματικοί εγκάθετοι στη δημόσια εκπαίδευση αλωνίζουν ασύδοτα και κατακτούν τις αγνές, ανώριμες και ευάλωτες ψυχές των μαθητών χαϊδεύοντας τα πιο ταπεινά ένστικτά τους. Ανάξιοι ή τρομοκρατημένοι δάσκαλοι ανέχονται τους καθημερινούς βανδαλισμούς και την κομματική τρομοκρατία, επιτρέπουν την αντιγραφή, εμπορεύονται τη βαθμολογία (με ιδιαίτερα μαθήματα ή άλλες ποταπές πρακτικές), δεν αποτρέπουν- αν δεν διευκολύνουν- τις καταλήψεις και τη χωρίς συνέπειες κοπάνα, αφέθηκαν στην εμπορευματοποίηση ακόμη και των σχολικών εκδρομών που κατάντησαν έξοδοι γλεντιού και κραιπάλης. Και φθάσαμε πρόσφατα και σε δήλωση αρμοδίου υπουργού που υποστήριξε- από άγνοια;- ότι, αν η πλειοψηφία των μαθητών αποφασίσει τις καταλήψεις, τότε αυτές είναι νόμιμες. Με αυτή τη λογική απορώ πώς οι μαθητικές και φοιτητικές κοινότητες δεν αποφάσισαν ακόμη, με «δημοκρατικές» πάντα διαδικασίες, την κατάργηση των μαθημάτων και τη χορήγηση απολυτηρίου και πτυχίου κατά βούληση.
Η σημερινή δυσφορία και οργή των μαθητών και φοιτητών, τις οποίες καπηλεύονται τα κόμματα, αξιοποιούν οι αναρχικοί και οι ληστές (ακόμη και ο διαβόητος Παλαιοκώστας), ήταν επόμενο κάποτε να ξεσπάσουν. Διαισθάνονται ότι είναι θύματα αλλά αδυνατούν να καταλάβουν ότι και η δικαιολογημένη αγανάκτησή τους αξιοποιείται από αυτούς που τους οδήγησαν σε αυτό το θλιβερό αδιέξοδο, του οποίου τη διερεύνηση θα προσπαθήσω να συνεχίσω.
