O Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει προεκλογικώς ότι οι ΗΠΑ πρέπει, παράλληλα με τη σταδιακή αποχώρηση από το Ιράκ, να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν υποστηρίζει απλώς την ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στη χώρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει στα χέρια του αναλυτικές μελέτες για μία «αναθεωρημένη» στρατηγική, στηριζόμενη σε δύο πυλώνες: πρώτον, στην άποψη ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν δεν μπορεί να κερδηθεί χωρίς αναπροσανατολισμό της περιφερειακής στρατηγικής των ΗΠΑ στη Νότια Ασία (με έμφαση στη συνεννόηση Πακιστάν- Ινδίας) και, δεύτερον, στην ανάγκη να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με τον «εχθρό», δηλαδή τους Ταλιμπάν.
Το Πεντάγωνο έχει ήδη αρχίσει τον σχεδιασμό για ενίσχυση της στρατιωτικής δύναμης στο Αφγανιστάν με 20.000 άνδρες. Ωστόσο η ανάπτυξή τους δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί πριν από τουλάχιστον 12 μήνες, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο και θα γίνει κυρίως στις νοτιοανατολικές επαρχίες, όπου η παρουσία των Ταλιμπάν είναι ισχυρότερη.
Σύμφωνα πάντως με τον Ρόμπερτ Ντρέιφους του περιοδικού «Νation», η διαμόρφωση της στρατηγικής που σκοπεύει να ακολουθήσει ο Ομπάμα δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Κρίσιμο σημείο αυτής θα είναι η αναθεώρηση της πολιτικής της Ουάσιγκτον στο τρίγωνο Αφγανιστάν- Πακιστάν- Ινδία. Στην κορυφή του τριγώνου αυτού βρίσκεται ο αδύναμος κρίκος της περιοχής, το Πακιστάν.
Οι σύμβουλοι του Ομπάμα θεωρούν ότι χωρίς εξομάλυνση των σχέσεων Ισλαμαμπάντ- Νέου Δελχί δεν μπορεί να μεταβληθεί η κατάσταση στο Αφγανιστάν. Αν οι ινδοπακιστανικές σχέσεις βελτιωθούν, τότε η κυβέρνηση του πακιστανού προέδρου Ασίφ Αλί Ζαρνταρί θα μπορέσει να εστιάσει τις προσπάθειές της στην εξουδετέρωση των Ταλιμπάν.
Η πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στη Βομβάη, πίσω από την οποία είναι μάλλον εμφανής ο δάκτυλος των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών, αναμένεται να αποτελέσει τροχοπέδη στην πρωτοβουλία αυτή. Το Νέο Δελχί δεν εμπιστεύεται τον «παραδοσιακό» εχθρό του, ενώ το στρατιωτικό κατεστημένο του Πακιστάν ανησυχεί σφόδρα για την όψιμη δραστηριοποίηση της Ινδίας στο Αφγανιστάν, την προσέγγισή της με τις ΗΠΑ αλλά και τη συνεργασία της με το Ιράν.
Η δεύτερη κίνηση είναι η προσέγγιση της αφγανικής κυβέρνησης Καρζάι με τα πιο μετριοπαθή στοιχεία των Ταλιμπάν. Η Σαουδική Αραβία λειτουργεί ως ενδιάμεσος σε αυτή την προσπάθεια, με τη διακριτική υποστήριξη Λονδίνου και Παρισιού. Οι Ταλιμπάν προς το παρόν αρνούνται οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Οι Αμερικανοί θα έπρεπε πάντως να λάβουν υπόψη τις σχετικές αντιρρήσεις της Ινδίας, του Ιράν και της Ρωσίας, που βοήθησαν στην πτώση των Ταλιμπάν, ενώ ουδείς μπορεί να διασφαλίσει ότι το σύνολο αυτών θα συμμορφωθεί σε μία εντολή για συνομιλίες με τον εχθρό. Εξάλλου, οι ΗΠΑ θα πρέπει να προσφέρουν στους Ταλιμπάν κάτι πολύ συγκεκριμένο για να επιτύχουν μια συμφωνία: την απόσυρση των δυτικών στρατευμάτων από τη χώρα.
