Oι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας. Ή μήπως της οινοποσίας; Με την απειλή του δυσοίωνου 2009 να πλανάται πάνω από τα ήδη παραζαλισμένα κεφάλια μας, η νυχτερινή ζωή της Αθήνας μοιάζει πιο ακμαία από ποτέ. Αν εξαιρέσουμε το μούδιασμα των τελευταίων ημερών εξαιτίας των επεισοδίων, τα μπαρ στα στρατηγικά σημεία (Ψυρρή, Γκάζι, Κεραμεικός, Πανόρμου) παραμένουν ασφυκτικά γεμάτα, όπως και τα εστιατόρια των βορείων και νοτίων προαστίων, ακόμη και εκείνα που χρεώνουν το νερό σαν σαμπάνια και το κουβέρ σαν χαβιάρι. Οι ιδιοκτήτες και οι μπάρμεν όμως που γνωρίζουν καλά τους ρυθμούς της νύχτας προειδοποιούν ότι πίσω από την επιφανειακή ευημερία κρύβεται ένα και μόνο σύνθημα: «Φάτε και πιείτε τώρα που μπορείτε»! Γλεντήστε με τον δέκατο τρίτο μισθό, διότι έρχονται δύσκολες ημέρες. Και νύχτες. Ο,τι φάμε κι ό,τι πιούμε, όπως λέει και ο σοφός λαός…
«Ο Ελληνας μπορεί να απαρνηθεί πολλά πράγματα, όχι όμως και την καλοπέρασή του.Είναι ικανός να κάνει περικοπές σε άλλες ανάγκες, όπως τα είδη ρουχισμού,τα ταξίδια εντός και εκτός της Ελλάδας, μπορεί ακόμη να επιλέξει να στείλει το παιδί του σε ένα όχι και τόσο ονομαστό φροντιστήριο, το τελευταίο όμως πράγμα που θα κάνει είναι να πει όχι στο καλό φαγητό και στο πολύ ποτό.Είναι στο DΝΑ του» εξηγεί η κυρία Φανή Κοντιζά, ιδιοκτήτρια εστιατορίου στην Κηφισιά. Συνοψίζοντάς το μάλιστα σε μορφή ομοιοκαταληξίας, ο κ. Γιάννης Ασημακόπουλος , «βετεράνος» μπάρμαν σε στέκι της οδού Κολοκοτρώνη, λέει χαρακτηριστικά: «Το μπαρ δεν θα βρεθεί ποτέ σε κρίση,αφού το αλκοόλ είναι η μόνη λύση».
Τα γνωστά και μη εξαιρετέα λοιπόν σημεία όπου το αλκοόλ ρέει άφθονο παραμένουν προς το παρόν αλώβητα από την πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί τον τελευταίο καιρό για την απειλητική κρίση: η περιοχή της Πανόρμου θυμίζει την Παροικιά της Πάρου τον Δεκαπενταύγουστο, τα σοκάκια στου Ψυρρή παραπέμπουν στα αντίστοιχα της Μυκόνου, ενώ στο Γκάζι ακόμη και τις καθημερινές είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα τετραγωνικό εκατοστό για να σταθείς στα μπαράκια που βρίσκονται περιμετρικά του σταθμού του μετρό. Αντίστοιχη κινητικότητα παρατηρείται και στα «ακριβά» εστιατόρια του αθηναϊκού Βορρά και Νότου, με τους ιδιοκτήτες να επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν επίδοξοι πελάτες που χρειάζεται να κάνουν κράτηση αρκετές ημέρες πριν για να βρουν τραπέζι.
Αγνοια κινδύνου ή ελληνικός «ωχαδερφισμός»; Αναζητώντας τα αίτια αυτής της φαινομενικής απλοχεριάς, η ψυχολόγος κυρία Ειρήνη Ζαφειροπούλου εξηγεί: «Ως λαός με μεσογειακό ταμπεραμέντο, το τελευταίο πράγμα που θα απαρνηθούμε είναι η διασκέδασή μας.Μπορούμε να νιώσουμε άπειρα ενοχικά σύνδρομα αν βγούμε από ένα κατάστημα με δύο ζευγάρια παπούτσια τα οποία στην ουσία δεν χρειαζόμαστε, μπορεί επίσης να φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε δεύτερο παντελόνι να βάλουμε, όμως η καλοπέραση,είτε πρόκειται για δύο και τρία ποτήρια παραπάνω είτε για ένα λουκούλλειο γεύμα σε κάποιο εστιατόριο που από καιρό λιγουρευόμασταν, είναι συνώνυμη με την επιβίωση. Δεν είμαστε Ιάπωνες και δεν θα γίνουμε ποτέ». Ευτυχώς!
