Ο Σαρκοζί παρατηρεί ότι οι Γάλλοι ευχαριστιούνται να τον βλέπουν με την Κάρλα στη βασιλική άμαξα, αλλά είναι οι ίδιοι που καρατόμησαν τον βασιλιά τους.
Δεν βαριέστε; Παντού τα ίδια είναι. Εδώ, π.χ., οι Ελληνες λατρεύουν τις Ρωσίδες και τις Ουκρανές και είναι οι ίδιοι που εύχονται να είχε κερδίσει τον Εμφύλιο το ΚΚΕ…
Η τροπολογία ήταν επαίσχυντη. Οριζε την αποκατάσταση στην υπηρεσία τους όσων δημοσίων υπαλλήλων πέρασαν από την πολιτική (βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι ΔΕΚΟ κ.ά.), αλλά με τον βαθμό διευθυντή. Ανεξαρτήτως προσόντων. Απλώς και μόνον επειδή πέρασαν από την πολιτική, δηλαδή επειδή ήταν δικά τους παιδιά. Κατόπιν πιέσεων, ακόμη και βουλευτών της συμπολίτευσης, ο υπουργός Εσωτερικών απέσυρε την τροπολογία.
Να υποθέσω ότι όλοι τους περιμένουν τώρα να τους πούμε μπράβο;
«Πρέπει όλοι», μας προτρέπει από την ερωτική συμπρωτεύουσα ο νομάρχης κ. Π. Ψωμιάδης, «να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στο ηθικό σκέλος και να τονώσουμε την ψυχολογία των πολιτών. Πρέπει όλοι μαζί να αναπτερώσουμε το ηθικό των Ελλήνων». Αυτά είπε και φαντάζομαι ότι αμέσως μετά έριξε μια γυροβολιά, τραγούδησε Καζαντζίδη ( «εγώ με την αξία μου και όχι με ξένες πλάτες» ), ίσως να έκανε και μια τούμπα ή, τέλος πάντων, ό,τι άλλο του ζήτησαν τα παιδιά που χειρίζονταν τις κάμερες…
Ζωντανή σύνδεση του τηλεοπτικού στούντιο με εξωτερικό χώρο, για να ακούσουν οι τηλεθεατές δύο μαθητές να μιλούν «για τις διεκδικήσεις τους και για όσα τους θυμώνουν», όπως είπε ο ρεπόρτερ. Ο χώρος στον οποίο βρίσκονταν οι δύο μαθητές για να μιλήσουν στην τηλεόραση ήταν… το φροντιστήριό τους.
Αυτό ήταν αρκετό για να αντιληφθεί κανείς το αδιέξοδο. Το Λύκειο είναι χαμένος χρόνος. Η πραγματική δουλειά γίνεται στα φροντιστήρια, διότι ο μόνος σκοπός της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης είναι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. (Στόχο τον οποίον μάλιστα δεν πετυχαίνει, ειδάλλως τα φροντιστήρια θα παρουσίαζαν τάσεις παρακμής.) Ακολουθεί το πανεπιστήμιο του «δημοκρατικού 5» και του ατελείωτου μπάχαλου, για να καταλήξει ο απόφοιτος με ένα ευτελισμένο και – πολύ συχνά στις θεωρητικές σπουδέςάχρηστο πτυχίο στο χέρι. Τις επιπτώσεις του αδιεξόδου τις παρακολουθούμε στις καθημερινές διαδηλώσεις των μαθητών…
Και στο σημείο αυτό ακριβώς παρεμβαίνει στην κρίση ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος! «Να ανοίξουμε έναν ορίζοντα για τα όνειρα των νέων».
Ως τότε, το μόνο που έχουν ανοίξει είναι μια τρύπα στο νερό, μέσα στην οποία έπεσε η παρέμβαση του κ. Αβραμόπουλου…
Εξακολουθώ να μην μπορώ να χωνέψω την ευκολία με την οποία η κυβέρνηση κατέβασε τα χέρια την περασμένη Κυριακή και παρέδωσε τη χώρα στις ορέξεις οποιουδήποτε αγανακτισμένου ήθελε να διαπράξει το οτιδήποτε εκτός από φόνο.
Είναι μια στάση την οποία θα καταλάβαινα σε μια μοναρχία του ancien regime. Να αφήσει ο βασιλιάς τους πτωχούς να ξεσαλώσουν ώσπου να εκτονωθεί η οργή τους και να επέμβει αργότερα, ελέω Θεού, για να ξαναπάρει η ζωή τούς συνήθεις ρυθμούς της.
Ομως σε μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, που βασίζεται στην έννοια του κοινωνικού συμβολαίου, μια τέτοια στάση είναι ευθέως αντιδημοκρατική: στρέφεται κατά του πολιτεύματος.
Βέβαια, ο κ. Πρ. Παυλόπουλος, που ανέλαβε και την ευθύνη, γνωρίζει το θέμα καλύτερα από εμένα! Εγώ δεν είμαι καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου…
Αν, πάντως, ο κ. Παυλόπουλος το ξανακάνει, θα παρακαλούσα θερμώς την επόμενη φορά η άρση της νομιμότητας να συνοδεύεται από εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών, όπου θα καταγράφονται καταλεπτώς τα αδικήματα για τα οποία θα εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση του νόμου.
Πάντα υπάρχει χώρος για το καλύτερο, κύριε υπουργέ!..
Διαβάζω χαιρέκακα σχόλια για το πολιτικό μέλλον του κ. Γιώργου Βουλγαράκη στην Α΄ Αθηνών, όμως δεν τα συμμερίζομαι. Παραμένει πάντα ένας άνθρωπος με λαμπρές ικανότητες και, επομένως, το παιχνίδι για αυτόν δεν έχει ακόμη χαθεί. Αρκεί να λανσάρει από την αρχή την εικόνα. Ας πούμε, να αλλάξει λίγο το όνομά του. Να το κάνει Πελέκης- του πηγαίνει πολύ άλλωστε.
Εχω την εντύπωση ότι ψηφίστηκε ο νόμος του υπουργείου Δικαιοσύνης, που μεταξύ άλλων επιτρέπει στους άνδρες να παίρνουν το επίθετο των γυναικών τους. Δεν διάβασα τον νόμο, πιθανόν όμως να προβλέπει την αναδρομική ισχύ της διάταξης για όσους το επιθυμούν. Αλλά και αν δεν προβλέπεται, μικρό το κακό: στην Ελλάδα τα πάντα γίνονται…
Πάλι καλά! Τουλάχιστον η επανάσταση απέκτησε τον βάρδο της.
«Αμφισβητώ!/ Αυτούς που πλένουν με σκατά τα δυο τους χέρια/ Και ξεφτιλίζουν τη ζωή κάτω απ΄ τ΄ αστέρια./ Του φοροεισπράκτορα τη δήθεν εξουσία/ Του κάθε ινστρούχτορα την ιδεοφαγία».
Στίχοι του γνωστού δημοσιογράφου κ. Δημήτρη Ιατρόπουλου (που γράφει και ποιήματα) από το έργο του Η Μπαλάντα της Αμφισβήτησης αφιερωμένο στον αδικοχαμένο δεκαπεντάχρονο…
Κύριε διευθυντά
Την Τρίτη 16 του μηνός παρουσιάζεται το βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη με τον τίτλο «Κυβερνώσα Αριστερά για το Δικαίωμα στην Ευημερία». Απλώς θέλω να επαινέσω τους διοργανωτές της εκδήλωσης για την εύστοχη επιλογή του χώρου:το Πολεμικό Μουσείο!
Αφενός μεν,επειδή ο χώρος φρουρείται από στρατιώτες και,αφετέρου, επειδή η επιλογή υπαινίσσεται τη σχεδόν απόλυτη ιδεολογική επικράτηση της Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία.Θα είναι αρμόζον,λοιπόν,να παρουσιασθεί η «Κυβερνώσα Αριστερά» σε έναν χώρο όπου εκτίθενται καριοφίλια και γιαταγάνια.Σε έναν πόλεμοοι ιδέες είναι εξίσου σημαντικές με τα όπλα.Οπως είχε πει και ο Στάλιν, «αφού δεν επιτρέπουμε στους εχθρούς μας να έχουν όπλα,γιατί να τους επιτρέψουμε να έχουν ιδέες;».
Με τους θερμούς χαιρετισμούς μου
ΠΑΝΔΩΡΑ
