Την πληγή που χάσκει επί σειρά ετών πάνω στην αντιδικία του Δημοσίου με τους κληρονόμους της οικογένειας Νάστου για έκταση περίπου 12.000 στρεμμάτων στους δήμους Ηλιούπολης (κυρίως), Αργυρούπολης και Αλίμου, έρχεται να ξύσει η προκαταρκτική έρευνα η οποία διενεργείται έπειτα από εντολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ.
Γ.Σανιδά, προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν απάτη- σε βαθμό κακουργήματος- από τους κληρονόμους. Ισως η υπόθεση να ήταν απλώς μια από τις αναρίθμητες διεκδικήσεις ιδιωτών έναντι του Δημοσίου αν το ηχηρότερο όνομα από την πλευρά των κληρονόμων δεν ήταν αυτό της κυρίαςΠάολας Μάλοβιτς, δικηγόρου που μεταξύ άλλων έχει διατελέσει σύμβουλος του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών κ.
Γ.Αλογοσκούφη. Εν όψει της 16ης Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία θα εκδικαστεί η αξίωση της κυρίας Μάλοβιτς και του αδελφού της Στέφανου για ακίνητο (ένα μόνον από τα διεκδικούμενα) στην Ηλιούπολη, το ζήτημα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, αναζωπυρώνοντας μίση και πάθη μιας ιστορίας που μετρά, χωρίς υπερβολή, δεκαετίες πολέμου.
Το παράδοξο είναι ότι παρά την εντολή του κ. Σανιδά για έρευνα, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου- η οποία και παρεμβαίνει ως διαχειρίστρια των ακινήτων- δεν έχει κληθεί μέχρι στιγμής να καταθέσει! Παράλληλα, ουδείς παίρνει όρκο για το τι έχει δηλωθεί και από ποιον στο Κτηματολόγιο, όταν μάλιστα στο φόντο δίνουν και παίρνουν οι ιστορίες για κομπίνες που στήνουν κυκλώματα εργολάβων, επωφελούμενων από την αντιδικία, με εικονικούς τίτλους και πλαστά συμβόλαια. Εκείνοι που τις διαδίδουν επιμένουν ότι ακόμη και η πυρκαϊά στο Υποθηκοφυλακείο του Κορωπίου, η οποία κατέστρεψε το σύνολο του αρχειακού υλικού, δεν ήταν τυχαία, και ασφαλώς συνδέεται με την υπόθεση Νάστου.
Οι ρίζες της ιστορίας αγγίζουν τα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε οι Οθωμανοί με την έγκριση των μεγάλων δυνάμεων αρχίζουν να πουλούν εκτάσεις σε Βρετανούς και στη συνέχεια σε Ελληνες. Από τα χέρια του ναυάρχουΙωάννηΣωτηριάδη, σε εκείνα τηςΙσαβέλλας Ροδοκανάκη, συζύγουΑλεξάνδρου Σκουζέ, και αργότερα στου ΜιλτιάδηΣκουφή, θα φθάσουν εν τέλει στον πατέρα τουΑλεξίου Νάστου. Το 1922, και υπό τον φόβο των απαλλοτριώσεων των τσιφλικιών που προωθούσε οΕλευθέριος Βενιζέλος, ο Νάστος έγινε κύριος μιας έκτασης την οποία αρχικώς μίσθωνε ως βοσκοτόπια.
Η αντιδικία βασίζεται εν πολλοίς στα όρια της έκτασης αυτής, του λεγόμενου Κτήματος Καρρά. Αντιφατικές δικαστικές αποφάσεις εμφανίζουν τους βασικούς τίτλους Νάστου άλλοτε να καλύπτουν 360- 520 στρέμματα (απόφαση του 1977 του Εφετείου Αθηνών) και άλλοτε να φθάνουν τα 12.000 στρέμματα (αποφάσεις του Αρείου Πάγου), σε ακίνητα μεγάλης εμπορικής αξίας, διάσπαρτα εντός και εκτός σχεδίου, ως και τη Β΄ ζώνη του Υμηττού. Με το αρχικό συμβόλαιο να ορίζει το Κτήμα σε «τέσσερις ζευγαριές», τον λόγο έχουν σήμερα οι πραγματογνώμονες για το πόσο πάει τελικά η ζευγαριά: 120- 160 στρέμματα ή 3.000 στρέμματα, εκάστη;
Στην ουσία, ο πόλεμος ξεκινά το 1984, όταν ο τότε υφυπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας κ.
Δ. Δημοσθενόπουλοςυιοθετεί την απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων ως προς το σκέλος που ορίζει την έκταση, με τα υπάρχοντα χοτζέτια-τίτλους, στα 320 στρέμματα, και όλη την υπόλοιπη, άνω των 5.000 στρεμμάτων, να έχει οικοπεδοποιηθεί και εκποιηθεί από την οικογένεια Νάστου, «κλειδώνοντας» στην πραγματικότητα ό,τι είχε απομείνει ως δημόσιο.
Τα πρώτα παραχωρητήρια της ΚΕΔ προς τον Δήμο Ηλιούπολης υπογράφονται το 1988, για να πάρουν σύντομα μορφή δημοτικών κτιρίων, σχολείου, ΙΚΑ, κολυμβητηρίου και αθλητικού γηπέδου, ακόμη και Μουσείου Εθνικής Αντίστασηςπολλά από τα οποία, αν όχι όλα, εξακολουθούν να είναι μέχρι και τώρα διεκδικούμενα.
Δεν λείπουν μάλιστα και οι μεμονωμένες αγωγές (πιο πυκνές τα τελευταία χρόνια), με τις οποίες οι κληρονόμοι ζητούν να αποζημιωθούν για τη στέρηση χρήσης των επίμαχων ακινήτων, βγαίνοντας πολλές φορές κερδισμένοι στο σκληρό μπρα ντε φερ με το Δημόσιο.
Το 1997 θα έλθει απόφαση- καταπέλτης για τους διεκδικητές, με την υπογραφή του κ. Σανιδά. Ο τότε αντεισαγγελέας Εφετών Αθηνών μνημονεύει την απόφαση του 1977 του οικείου Εφετείου, για να καταλήξει αφενός μεν ότι το Κτήμα Καρρά δεν ξεπερνούσε τα 1.000 στρέμματα, με δυτικό όριο τη σημερινή οδό Βουλιαγμένης και ανατολικό εντός της Ηλιούπολης, αφετέρου δε ότι οΑλέξιος Νάστοςκαταπάτησε και σφετερίστηκε μεγαλύτερες εκτάσεις του Δημοσίου, προσπάθεια την οποία- όπως αποφαίνεται πάντα ο κ. Σανιδάς- συνέχισαν και οι κληρονόμοι του.
Αφήνει μάλιστα σοβαρές αιχμές για το «πώς το Δημόσιο υπερασπίζεται τα δίκαιά του» κάνοντας λόγο ακόμη και για «επίορκα όργανα της Δημόσιας Διοικήσεως» στο απώτερο παρελθόν.
«Το Βήμα» επικοινώνησε με τον δικηγόρο κ.
Γ. Ζαχαρόπουλο, νομικό εκπρόσωπο της οικογένειας Νάστου, μεταξύ άλλων και της κυρίας Μάλοβιτς, ο οποίος δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «κατάπτυστη» την απόφαση Σανιδά, αλλά και «αβάσιμη και μη νόμιμη» την εντολή έρευνας για απάτη σε βαθμό κακουργήματος από τους πελάτες του. Σε αντιδιαστολή, ο κ. Ζαχαρόπουλος υπογραμμίζει ότι «η απόφαση του 1977 έχει ανακληθεί από έξι ακόλουθες αποφάσεις», ενώ ειδικά ως προς το Κτήμα Καρρά μετρά υπέρ των κληρονόμων «πέντε σειρές αμετάκλητων αποφάσεων από τα ελληνικά δικαστήριακαι τρεις από τα ευρωπαϊκά».
Με έμφαση στη δίκη της 16ης Δεκεμβρίου, ο ίδιος επισημαίνει ότι για το συγκεκριμένο ακίνητο υπάρχουν ήδη «δύο αποφάσεις του 1988 που κατακεραυνώνουν τον Δήμο Ηλιούπολης,με παράλληλη καταδίκη του τότε δημάρχου Δ.Κιντή, και μάλιστα παρά τη συμπαράσταση- παρέμβαση 70 τοπικών σωματείων!
».
