ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ; Σε άλλους καιρούς, αλλιώς.
Κάποιοι, παλιότεροι, το θυμούνται! Τέτοιες εποχές, πριν από λίγα χρόνια, η δισκογραφία γέμιζε την αγορά δίσκους. Τρία-τέσσερα ονόματα έτρεχαν την κούρσα και οι διαφορές τους ήταν μικρές. Εφέτος οι περισσότεροι είναι πάλι εδώ με καινούργιους δίσκους. Ολοι παίζουν αλλά ένας μόνο κερδίζει. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με το CD «7» μαζεύει το χρήμα κερδίζοντας ήδη έναν διπλά πλατινένιο δίσκο, ενώ οι υπόλοιποι που μοιράζονται μαζί του τις ίδιες βιτρίνες (Ρέμος, Τερζής, Αρβανιτάκη, Ρουβάς κ.ά.) παλεύουν στον αστερισμό του «χρυσού» φουλάροντας τα ράφια με αντίτυπα που είναι αμφίβολο αν θα εξαντληθούν. Και στα ραδιοφωνικά charts η ίδια εικόνα. Με δύο τραγούδια ο Χατζηγιάννης στο top 10, οι άλλοι απ΄ έξω. Μιλάμε με εμπορικούς όρους γιατί τους καλλιτεχνικούς τους έχουμε ξεχάσει πλέον… Ο Χατζηγιάννης έχει δύο σουξέ που ανοίγουν πόρτες (και τα δύο σε στίχους Νίκου Μωραΐτη): «Η πολυκατοικία» (από το ομώνυμο σίριαλ) και το «Εμείς οι δυο σαν ένα» (τραγούδι-σήμα κινητής τηλεφωνίας). Σαφώς και έχει σημασία η τηλεοπτική τους χρήση. Κι άλλοι όμως κάνουν τραγούδια για σίριαλ, ταινίες ή διαφημίσεις χωρίς να κάνουν σουξέ. Το θέμα δεν είναι οι τρόποι αλλά το αποτέλεσμα. Ο Χατζηγιάννης δείχνει να ξέρει τον δρόμο της επιβίωσης σε εποχές ξηρασίας. Οι άλλοι, με περισσότερα χρόνια στην πλάτη τους, πώς άφησαν τον εαυτό τους στην έρημο χωρίς νερό;
