Επιεικώς ανεπαρκής είναι προς το παρόν η κυβερνητική πολιτική για την άμβλυνση των επιπτώσεων της πιστωτικής κρίσης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τι να κάνει όμως η κυβέρνηση; Το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει είναι να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος, αφού λάβει υπόψη της τις εξής αλήθειες:
Πρώτον, στη χώρα μας δραστηριοποιούνται περί τις 800.000 μικρές επιχειρήσεις, γεγονός που αποτυπώνει τον σοβαρό ρόλο που παίζουν στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Δεύτερον, οι επιχειρήσεις αυτές απασχολούν κατά μέσον όρο έναν υπάλληλο. Δηλαδή, το 15% του ενεργού πληθυσμού της χώρας εργάζεται σε αυτές, εξαιρουμένων των εργοδοτών.
Τρίτον, η κρίση έχει επηρεάσει σχεδόν όλους. Σύμφωνα με έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, 9 στα 10 μέλη του έχουν πληγεί από την κρίση. Τέταρτον, μεγάλο μέρος των εξόδων των μικρών επιχειρήσεων προέρχεται από το εργατικό κόστος.
Πέμπτον, ο πιο εύκολος και άμεσα εφαρμόσιμος τρόπος για την περικοπή των εξόδων μιας επιχείρησης είναι οι απολύσεις.
Προτού λοιπόν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εκπονήσει τα μέτρα ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να λάβει υπόψη τα παραπάνω δεδομένα. Η ουσία είναι ότι, αν δεν στηριχθούν οι μικρές επιχειρήσεις, κινδυνεύουν άμεσα 800.000 θέσεις εργασίας, ενώ χωρίς δουλειά κινδυνεύουν να μείνουν και οι ισάριθμοι εργοδότες τους, εφόσον δεν αντέξουν και βάλουν λουκέτο. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει ακουστεί πώς θα διασφαλιστούν οι θέσεις αυτές, εκτός από την πρόταση του προέδρου του ΕΒΕΑ για μείωση των εργάσιμων ημερών με άμεσο αποτέλεσμα τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων. Δεν έχει κανείς αντίρρηση ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε τις ίδιες τις επιχειρήσεις, είναι όμως το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε; Μήπως η πολιτεία θα έπρεπε να βοηθήσει τους επιχειρηματίες να διατηρήσουν τις θέσεις απασχόλησης που προσφέρουν με τη χρηματοδότησή τους; Για παράδειγμα, μπορεί να επιδοτηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν οι επιχειρήσεις στο ΙΚΑ για τους υπαλλήλους τους για το 2009. Ενα τέτοιο μέτρο υπολογίζεται ότι θα κόστιζε στο κράτος περί τα 400 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 0,8% των πρωτογενών δαπανών του προϋπολογισμού και θα βοηθούσε στη διατήρηση όλων αυτών των θέσεων. Με το μικρό αυτό ποσοστό δεν θα σωθούν μόνο οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες τους αλλά και άλλοι κλάδοι της οικονομίας, στην οποία θα διοχετευθεί ένα μέρος του εισοδήματός τους και θα τονωθεί η κατανάλωση. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να δίνει χρήματα μέσω του ΟΑΕΔ για την επιδότηση νέων θέσεων εργασίας, μήπως θα έπρεπε καλύτερα να ασχοληθεί με τις ήδη υπάρχουσες που κινδυνεύουν να χαθούν;
