«Δεν πρόκειται να ντυθώ πρόεδρος»
«Πρόεδρος ετών 33»! Ο κ. Αλ. Τσίπρας είναι το πρόσωπο των ημερών. Η εκλογή του στο ανώτατο κομματικό αξίωμα του προέδρου του ΣΥΝ με το συντριπτικό ποσοστό του 70% τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της «κατεστημένης» πολιτικής πραγματικότητας, προκαλώντας έντονες συζητήσεις σχετικά με το πόσο μπορεί να συμπαρασύρει σε αλλαγές και άλλους πολιτικούς χώρους. Σε ένα αβέβαιο πολιτικό τοπίο διεργασιών και ανακατατάξεων η ανάδειξη στο τιμόνι του ΣΥΝ ενός νέου ανθρώπου πυροδοτεί ούτως ή άλλως το ενδιαφέρον. Στη συνέντευξή του προς «Το Βήμα» ο κ. Τσίπρας ανοίγει τα χαρτιά του για τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά και τις προσδοκίες του. Με άμεσο και αντισυμβατικό πολιτικό λόγο, δεν διστάζει να μιλήσει για όλα: για τη δημοφιλία του, το lifestyle στην πολιτική, τον πολιτικό και θεσμικό του ρόλο, το ηγετικό προφίλ που προτίθεται να φιλοτεχνήσει, την κοινωνία που αντιστέκεται, τα σκάνδαλα και τη χρεοκοπία του δικομματισμού, τις κυοφορούμενες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό και τα όρια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, τον ρόλο της Αριστεράς και τις οριοθετημένες σχέσεις της με το ΠαΣοΚ, για τους νέους και τις νέες των 400 ευρώ που του στέλνουν e-mail λέγοντάς του «τον νου σου, μην προδώσεις τις ελπίδες μας», και ακόμη την πρόταση του κ. Αλ. Αλαβάνου για κυβερνητικό συνασπισμό με επίκεντρο την Αριστερά και τον φιλόδοξο στόχο του για αλλαγή των υφιστάμενων συσχετισμών δυνάμεων. Οπως δηλώνει, «θα ήθελα μέσα από τον ρόλο του προέδρου να παραμείνω αυτός που είμαι», ενώ επισημαίνει ότι οι προσδοκίες των νέων που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον τους «με κάνουν να συνειδητοποιώ πόσο βαθιά έχω ξανοιχτεί».
– Αρχηγός κόμματος στα 33 σας! Το φανταζόσασταν ποτέ;
«Ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει ενώ κάτι άλλο σχεδιάζεις. Μέχρι την ώρα που άνοιξε το ζήτημα εκλογής νέου προέδρου στον Συνασπισμό μια τέτοια προοπτική δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ούτε σαν αστείο. Ισα ίσα, όταν ήθελαν οι φίλοι να μου προκαλέσουν άγχος μού έλεγαν για πλάκα «άντε, και πρόεδρος μια μέρα». Αλλά η δυναμική που διαμορφώνεται πολλές φορές ξεπερνάει τη φαντασία μας».
– Σας «πάει» καλά πάντως, κύριε Τσίπρα. Από τότε που διεκδικήσατε τον Δήμο Αθηναίων, μόλις πριν από δύο χρόνια, ως σήμερα η δημοφιλία σας έχει εκτοξευθεί. Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας;
«Νομίζω ότι συνετέλεσαν δύο παράγοντες ταυτόχρονα: η ανάγκη της κοινωνίας για νέα πρόσωπα και η ανάγκη για έναν πολιτικό λόγο με σαφές και κατανοητό περιεχόμενο. Αν κάποιος έχει ως αυτοσκοπό την αύξηση της δημοτικότητάς του, δεν πρόκειται να κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την Αριστερά, η οποία κρίνεται με πολύ πιο αυστηρά κριτήρια. Η κοινωνία εκτιμά στην Αριστερά τη μαχητικότητα, τη συνέπεια και τη σοβαρότητα, και αυτό ευτυχώς η νεότερη γενιά στελεχών στην οποία ανήκω το έχει κατανοήσει απολύτως».
– Πάντως, βοηθάει και η προβολή. Γενικώς σας έχουν επιφυλάξει πολύ καλή μεταχείριση τα ΜΜΕ. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι είστε ένα «επικοινωνιακό» φαινόμενο της εποχής μας, ότι φέρατε το lifestyle στην πολιτική. Εσείς τι πιστεύετε;
«Είναι πολύ φυσικό η είσοδος ενός τριαντάχρονου στον δημόσιο χώρο να τραβάει την προσοχή των ΜΜΕ. Δεν ξέρω όμως αν είναι ακριβώς καλή μεταχείριση. Καλή μεταχείριση από τα ΜΜΕ είναι να κρύβουν συνειδητά τις αδυναμίες σου, να σε προστατεύουν ώστε να μην εκτίθεσαι. Εδώ δεν έγινε αυτό. Τα χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη» ήταν ευθέως ανάλογα με την υψηλή δημοσιότητα. Αλλά όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Η δική μας δουλειά είναι να περάσουμε στον δημόσιο χώρο τις πολιτικές στοχεύσεις της Αριστεράς. Οσο για το lifestyle, όλοι ξέρουμε πλέον ότι η εικόνα χωρίς αντίστοιχο περιεχόμενο δεν αντέχει στη δημοσιότητα. Εδώ είμαστε, λοιπόν, θα δούμε».
– Ενας νεότατος άνθρωπος, λοιπόν, στα βαθιά νερά της «λιμνάζουσας» και όζουσας στις ημέρες μας πολιτικής. Τι νέο ελπίζετε να φέρετε, κύριε Τσίπρα, στο πολιτικό σκηνικό;
«Αναφέρεστε σε ένα πολιτικό σκηνικό γεμάτο από τις μίζες της Siemens, τα σκάνδαλα διαχείρισης στο υπουργείο Πολιτισμού, τις υποκλοπές που μπαίνουν στο αρχείο, τα δομημένα ομόλογα που οδεύουν επίσης προς τα εκεί. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που ο κόσμος δυσκολεύεται να αγοράσει πετρέλαιο, δουλεύει σε δύο και τρεις δουλειές, είναι χρεωμένος μέχρι τον λαιμό, οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους να περιορίζεται από την ανεργία ή από τα 600 ευρώ που είναι το ίδιο. Το νέο που θέλουμε να φέρουμε λοιπόν σε αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι οι αξίες και η ελπίδα της Αριστεράς, καθώς και η αισιόδοξη προοπτική των κοινωνικών αγώνων».
– Θεωρείτε ότι όντως υπάρχει χώρος για έναν νέο άνθρωπο να φέρει τα πάνω κάτω στην πολιτική ζωή;
«Ενας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Τα πάνω κάτω τα φέρνουν πολλοί άνθρωποι μαζί, όπως είδαμε στις περυσινές εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και στην αποφασιστικότητα με την οποία οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αποτρέψουν τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτές οι αντιστάσεις είναι σημαντικές γιατί αμφισβητούν τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων μέσα στην κοινωνία. Σε αυτή την προσπάθεια η Αριστερά έχει να παίξει σημαντικό ρόλο και προφανώς η συμβολή και η ανάδειξη νέων ανθρώπων είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στο να το επιτύχει».
– Κάποιοι σας φαντάζονται να πηγαίνετε στο Προεδρικό Μέγαρο με… τζιν και παπάκι! Θα μας εκπλήξετε σε τέτοιο βαθμό;
«Θα ήθελα μέσα από τον ρόλο του προέδρου του Συνασπισμού να παραμείνω αυτός που είμαι. Δεν προτίθεμαι να κάνω θεσμικές εμφανίσεις ούτε ντυμένος τουρίστας, αλλά ούτε ντυμένος «πρόεδρος». Είναι ζήτημα αυτοεκτίμησης».
– Σας άκουσα να λέτε ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι τα αξιώματα. Πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο σας στη θέση του προέδρου;
«Το ουσιώδες είναι το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το κόμμα. Η Αριστερά οφείλει να ενισχύει ακόμη περισσότερο τις αξίες της: τη συλλογικότητα, τη συντροφικότητα, την ανιδιοτέλεια, την εσωκομματική δημοκρατία. Και την ίδια στιγμή να γίνει ακόμη πιο μάχιμη και αποτελεσματική, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που αναζητεί πολιτική διέξοδο. Αυτό σημαίνει νέα «διάταξη δυνάμεων», άνοιγμα του κόμματος στον κόσμο, σοβαρή πολιτική δουλειά. Στην κατεύθυνση αυτή όλοι και όλες πρέπει να κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά που μας έχει αναθέσει το κόμμα. Προφανώς και ο πρόεδρος».
– Αλήθεια, η οικογένειά σας, ο στενός περίγυρός σας, πώς το πήραν; Δεν σας είπαν «πού πας, βρε παιδί μου, να μπλέξεις»;
«Ο περίγυρός μου θα είναι ήσυχος όσο οι αξίες της Αριστεράς υπάρχουν στη ζωή μου. Η μόνη ανησυχία πηγάζει από μέσα μου όταν διαβάζω μηνύματα ανθρώπων που δεν γνωρίζω, και όλα λένε περίπου το ίδιο πράγμα: «Τον νου σου, μην προδώσεις τις ελπίδες μας». Οι προσδοκίες του Νίκου από τη Σταλίδα Κρήτης, της Ελένης από την Κεφαλλονιά, της άλλης Ελένης από την Εύβοια, του Χρήστου από τα Γιαννιτσά με τον μισθό των 400 ευρώ, με κάνουν να συνειδητοποιώ πόσο βαθιά έχω ξανοιχτεί».
– Υπάρχει σε ορισμένους η αίσθηση ότι έχετε ανοίξει μεγάλα πανιά ενώ το «σκαρί» σας είναι μικρό. Δεν φοβάστε μήπως «φουντάρει» το καράβι;
«Και τι να κάνουμε, να παραμείνουμε δεμένοι στον μόλο; Το ενδιαφέρον του κόσμου που στρέφεται προς τα εμάς πρέπει να το μετατρέψουμε σε συνειδητή και ενεργή πολιτική σχέση ανάμεσα σε εμάς και στον κόσμο. Η πορεία αυτή δεν θα είναι στρωμένη με τριαντάφυλλα. Και λάθη θα γίνουν και κλυδωνισμούς πιθανόν θα περάσουμε, γιατί αυτά είναι η απαιτούμενη συσσωρευμένη πείρα προκειμένου να προχωρήσεις προς τα εμπρός. Αλλά το κυρίαρχο ζήτημα είναι ένα: Αν οι συνθήκες ζητούν ισχυρή Αριστερά, οφείλουμε να ανταποκριθούμε».
– Πάντως μια πρόγευση του τι σας αναμένει νομίζω θα πήρατε: με το «καλημέρα σας» άρχισαν να εξαπολύονται βέλη, είτε εκ δεξιών σας είτε εξ αριστερών. Σας καταλόγισαν: επίδειξη αλαζονείας, μικρομεγαλισμό, ότι είστε αφερέγγυοι κτλ.
«Η διεύρυνση της απήχησης του Συνασπισμού δημιουργεί σοβαρά πολιτικά προβλήματα σε άλλους χώρους. Αυτοί εκφράζουν τέτοιου είδους επιθέσεις. Εμείς έχουμε διακηρύξει ότι στόχος μας είναι να αλλάξουν οι σημερινοί πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί. Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί κρύβουν τον φόβο τους ότι μπορούμε να το καταφέρουμε».
– Υπάρχει εκνευρισμός, πιστεύετε, στα επιτελεία των κομμάτων, κυρίως του ΠαΣοΚ και του ΚΚΕ, εξαιτίας της εκλογής σας; Θεωρείτε ότι η παρουσία σας συνιστά «απειλή»;
«Είναι σαφές ότι κερδίζουμε έδαφος και είναι πολύ λογικό αυτό να απασχολεί τα άλλα κόμματα. Για μας ο κύριος στόχος είναι οι κεντρικές πολιτικές επιλογές που προωθούνται από την κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον, στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Εκεί είναι το μέτωπό μας και αυτή την πολιτική θέλουμε να απειλήσουμε».
– Τελικά πού αποσκοπείτε; Μήπως στο προφανές για κάποιους, κυρίως στο ΠαΣοΚ, αλλά ίσως και στο ΚΚΕ, να διεμβολίσετε δηλαδή το ακροατήριό τους;
«Είπαμε και μέσα από το συνέδριό μας ότι πολιτική μας στόχευση είναι η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής λύσης σε αριστερή κατεύθυνση. Αυτό δεν εξυπηρετείται με την προσπάθεια να λεηλατεί ο ένας το ακροατήριο του άλλου. Χρειάζεται πολιτική και προγραμματική αξιοπιστία, σαφές αριστερό ριζοσπαστικό στίγμα και ενότητα. Κυρίως όμως χρειάζεται οργανωμένη πίεση «από τα κάτω», γιατί χωρίς αυτή την πίεση δεν αλλάζουν οι σημερινοί συσχετισμοί. Αυτή είναι η πολιτική μας πρόταση και προφανώς επιδιώκουμε να είναι πειστική και η απήχησή της να διευρυνθεί κατά το μέγιστο δυνατό».
– Με το ΠαΣοΚ σχεδόν το ξεκόψατε, λέγοντας μάλιστα ότι δεν δικαιούται να λέει πως είναι Αριστερά. Το εννοούσατε ή το είπατε για λόγους πολιτικών εντυπώσεων;
«Πρέπει να κλείσει αυτό το ζήτημα. Το ΠαΣοΚ αυτές τις ημέρες είναι λαλίστατο. Ελπίζουμε στην επόμενη πρόταση κοινής δράσης που θα του κάνουμε να μην ξαναβουβαθεί. Γιατί με την Ολυμπιακή, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το Ασφαλιστικό, τον δημόσιο έλεγχο των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας αυτό συνέβη».
– Μήπως ισχύει αυτό που σας είπε ο κ. Παπανδρέου; Οτι, δηλαδή, επιλέγετε να πλεύσετε στα σίγουρα «ρηχά νερά» της αντιπολίτευσης;
«Θα το διατυπώσω ωμά. Χάρη στις κυβερνήσεις των δέκα τελευταίων χρόνων, μεταξύ των οποίων ήταν και κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ, σήμερα η Ελλάδα κυβερνάται από πέντε τράπεζες και μερικά εκδοτικά – κατασκευαστικά λόμπι. Με αυτόν τον συσχετισμό η συμμετοχή της Αριστεράς σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠαΣοΚ μπορεί να είναι χρήσιμη για το ΠαΣοΚ. Αλλά δεν θα έχει καμία αξία για τους εργαζομένους, τους νέους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, αυτούς που πίνουν νερό με εξασθενές χρώμιο και γενικά όλους αυτούς εις βάρος των οποίων κυβερνάται σήμερα ο τόπος. Για αυτό μιλάμε για αλλαγή συσχετισμών, πράγμα που προϋποθέτει πριν από όλα το να αρχίσουν να ζητάνε το δίκιο τους όλοι αυτοί που προανέφερα. Για την ακρίβεια, να διεκδικούν το μερίδιό τους από μια οικονομία που μεγεθύνεται συνεχώς χάρη στη δουλειά τους, στην υπομονή τους και στην υποβάθμιση του επιπέδου της ζωής τους. Αυτή τη διεργασία θα ξεκινήσουμε κάνοντας αντιπολίτευση. Δεν εμποδίζουμε τον κ. Παπανδρέου να κάνει και αυτός αντιπολίτευση. Αν θέλει, μπορεί».
– Στην Κουμουνδούρου θα υπάρξουν αλλαγές; Θα αναδείξετε νέους ανθρώπους στα κομματικά όργανα;
«Η ανανέωση του πολιτικού μας δυναμικού είναι ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα που έθεσε το συνέδριο. Οχι μόνο γιατί χρειάζονται νέα πρόσωπα γενικώς και αορίστως. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτε. Αλλά γιατί υπάρχει μια γενιά νέων στελεχών, οι πολιτικές δυνατότητες της οποίας μπορούν να πάνε την Αριστερά πολύ μακριά».
– Με τις εσωκομματικές «τάσεις» τι θα κάνετε; Πώς θα ισορροπήσετε;
«Οι τάσεις υπάρχουν στο κόμμα ελεύθερα. Κανείς δεν θέλει και δεν μπορεί να περιορίσει τη λειτουργία τους. Αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι τα φαινόμενα εσωστρέφειας, γραφειοκρατίας και παραγοντισμού που υπάρχουν στα κόμματα, ανεξάρτητα από το αν οι τάσεις είναι θεσμοθετημένες ή όχι. Είμαστε στην καλύτερη κατάσταση από ποτέ ως κόμμα για να ξεπεράσουμε τέτοια φαινόμενα, έχουμε ωριμάσει προς αυτή την κατεύθυνση και προφανώς η είσοδος νεότερων στελεχών στο προσκήνιο, ανεξάρτητα από ιδεολογική στάση, θα συμβάλει πάρα πολύ στο να το καταφέρουμε».
«Κυβερνητικός συνασπισμός με επίκεντρο την Αριστερά»
– Λέτε συχνά και εσείς και ο κ. Αλαβάνος ότι ο δικομματισμός έχει χρεοκοπήσει. Είστε σίγουροι;
«Γιατί εσείς δεν είστε; Ολη την ώρα ακούμε για τον Κλαδά, τον Κουκοδήμο και τι είπε ο ένας στον άλλον να πει στον Μάκη. Σας θυμίζω ότι το σκάνδαλο της Siemens αφορά τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ και το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή δύο υποθέσεις που ξεκίνησε το ΠαΣοΚ και συνέχισε η Νέα Δημοκρατία. Το ζήτημα δεν είναι η χρεοκοπία, γιατί αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι αυτή η χρεοκοπία μεταφράζεται πλέον σε φθορά. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι με τι θα τον αντικαταστήσουμε».
– Και άλλες φορές όμως έχει βρεθεί το δικομματικό σύστημα σε κρίση και άντεξε. Οπως είπε και ο αντίπαλός σας κ. Φ. Κουβέλης στο συνέδριό σας, υπάρχει δικομματικό «τέλμα» και όχι «τέρμα»…
«Το πολιτικό σκηνικό θα ανασυντεθεί ούτως ή άλλως. Στο χέρι μας είναι να επηρεάσουμε την κατεύθυνση προς την οποία θα συμβεί αυτό. Ως σήμερα ο δικομματισμός στηρίχθηκε στην πολιτική απάθεια, στην αποδοχή ότι όποιος και αν κυβερνά τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει στην πραγματικότητα. Τώρα όμως η κατάσταση στην κοινωνία έχει φθάσει σε οριακό σημείο και ο κόσμος αναζητεί διέξοδο. Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται ο δικός μας ρόλος. Αλλά είναι πολύ σημαντική και η αποφασιστικότητα με την οποία θα προωθηθούν οι κοινωνικές διεκδικήσεις».
– Υπάρχει πάντως μια πολύχρονη πραγματικότητα που δείχνει ότι ο κόσμος μπορεί να βρίζει αλλά τελικά τα δύο μεγάλα κόμματα στηρίζει ως κυβερνητικές λύσεις. Δεν φοβάστε μήπως ξαναδούμε το ίδιο έργο;
«Η κυβερνητική φθορά δεν ευνοεί την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά τη συμπαρασύρει. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί. Η απάθεια μετατρέπεται σιγά σιγά σε ενεργή πολιτική στροφή προς τα αριστερά. Προφανώς πρέπει να σταθούμε και εμείς στο ύψος των περιστάσεων και να δικαιώσουμε αυτές τις προσδοκίες».
– Το ΠαΣοΚ το απορρίπτετε, τα περί Κεντροαριστεράς επίσης, με το ΚΚΕ δεν υπάρχει περίπτωση – προς το παρόν τουλάχιστον – να βρείτε κοινή γλώσσα. Με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε τελικά;
«Η προσπάθειά μας είναι να αλλάξουμε τους σημερινούς συσχετισμούς. Οι εξελίξεις τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο διεθνές περιβάλλον είναι ραγδαίες. Θεωρούμε ότι το προσεχές διάστημα η ηγεμονία των αγορών πάνω στην κοινωνία θα αμφισβητηθεί σοβαρά. Αυτό αλλάζει εντελώς τα σημερινά δεδομένα. Και προφανώς φέρνει στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Θεωρούμε λοιπόν ότι σε μια τέτοια προοπτική θα υπάρξουν ευρύτατες ανακατατάξεις».
– Τι εννοείτε ακριβώς; Νέα κόμματα; Συμμαχίες κομμάτων; Τι;
«Πρώτα πρώτα, νέα δυναμική. Κοιτάξτε, ως σήμερα ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, οι νέοι, οι άνεργοι δεν ήταν μέσα στον πολιτικό σχεδιασμό. Οι πολιτικές κατευθύνσεις χαράσσονταν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες όλων αυτών των ανθρώπων ή άλλους κοινωνικούς παράγοντες, όπως π.χ. το περιβάλλον. Αυτό παύει να ισχύει από τη στιγμή που οι ενδιαφερόμενοι αρχίζουν να κατεβαίνουν στον δρόμο. Αρχίζουν, δηλαδή, να δημιουργούν το ανάλογο πολιτικό κόστος σε κάθε κεντρική πολιτική επιλογή. Οι διαμορφωμένες συνθήκες οδηγούν προς τα εκεί. Δεν μπορείς να έχεις μονίμως οικονομική μεγέθυνση και οι κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται. Λέμε, λοιπόν, ήρθε η στιγμή να γίνει ο κοινωνικός παράγοντας μέρος των αληθινών συσχετισμών. Αν συμβεί αυτό, θα εκφραστεί και πολιτικά, μην ανησυχείτε καθόλου».
– Μήπως προσβλέπετε στη διάσπαση του ΠαΣοΚ, διότι δυσκολεύομαι να αντιληφθώ από πού θα προέλθουν οι δυνάμεις στις οποίες αναφέρεστε, δεδομένου μάλιστα ότι ο Περισσός δεν θέλει ούτε καλημέρα μαζί σας…
«Προφανώς δυσκολεύεστε γιατί κατανοείτε τις εξελίξεις με τους όρους του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Αλλά, όπως βλέπετε, το σημερινό πολιτικό σκηνικό μετασχηματίζεται ήδη σε κάτι εντελώς διαφορετικό».
– Η πολιτική πρόταση του κ. Αλ. Αλαβάνου μιλάει σαφώς για μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό με την Αριστερά στο επίκεντρο. Το ερώτημα είναι: Με ποιους θα κυβερνήσετε;
«Αν φέρουμε την Αριστερά στο επίκεντρο, θα διαμορφωθούν άλλοι συσχετισμοί. Το βασικό είναι να υπάρχει συμφωνία σε ένα πρόγραμμα που να εξυπηρετεί εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες από τις σημερινές, να προωθεί συγκεκριμένες τομές προς αυτή την κατεύθυνση, να μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες, να διασφαλίζει τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Και φυσικά να είναι ένα πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί, όχι ένα πρόσχημα για να αναλάβουμε εμείς τη διαχείριση της σημερινής κατάστασης».
