Περισσότερα από επτά εκατομμύρια ευρώ (για την ακρίβεια, 7.847.036,57 ευρώ) στοίχισε η ανακαίνιση του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, στην πλατεία Συντάγματος, όπως φαίνεται σε έγγραφo που έδωσε στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Ν. Λέγκας. Το ακίνητο ανήκει στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων από το οποίο το νοικιάζει το υπουργείο. Σε μια χρονική συγκυρία που τα λαϊκά εισοδήματα συμπιέζονται δραματικά από το κύμα ακρίβειας που σαρώνει την αγορά, ορισμένοι επιμένουν να προκαλούν. Το σύνθημα «σεμνά και ταπεινά» έχει πλέον καταστεί γράμμα κενό· μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η δαπάνη ποσού που αγγίζει τα 8.000.000 ευρώ από ένα Ταμείο για την ανακατασκευή του κτιρίου όπου στεγάζεται το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στην περίοδο 2005 – 2006. Ακόμα και η ασημένια τεράστια πινακίδα που τοποθετήθηκε προσφάτως στην πρόσοψη του κτιρίου και πληροφορεί τους πολίτες ότι εκεί βρίσκεται το υπουργείο Οικονομίας «βγάζει μάτι». Η ηγεσία του υπουργείου φυσικά δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη. Αυτό το έπραξε το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, στο οποίο άλλωστε ανήκει και το κτίριο. «Τόσα εκατομμύρια έχουν εισπράξει από εμάς όλα αυτά τα χρόνια, ας δώσουν και επτά εκατομμύρια να φτιάξουν το κτίριο που κινδύνευε να πέσει» φέρεται να έχει δηλώσει ο κ. Γ. Αλογοσκούφης.
Περίπου δέκα εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, ήτοι 834.000 ευρώ τον μήνα, πληρώνει το υπουργείο Οικονομίας για ενοίκια στα έξι συνολικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας που χρησιμοποιεί για να στεγάσει τις υπηρεσίες του. Μόνο για το κτίριο στην πλατεία Συντάγματος, το υπουργείο πληρώνει περίπου 3,5 εκατ. ευρώ το έτος για ενοίκια. Ισως να μην το γνωρίζετε, αλλά το υπουργείο Οικονομίας δεν διαθέτει ιδιόκτητα γραφεία παρά μόνον οικόπεδα τα οποία σκέφτεται τώρα για λόγους… οικονομίας να τα αξιοποιήσει.
Πώς; Με τον δρόμο που χάραξε η Αττική οδός! Να αποκτήσει δηλαδή δικό του κτίριο με τη μέθοδο της σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Το οικόπεδο ήδη επιλέχθηκε, στον Χολαργό κοντά στο Νομισματοκοπείο, και εντός του μηνός πρόκειται να προκηρυχθεί και ο απαραίτητος διαγωνισμός. Ο κ. Αλογοσκούφης εμφανίζεται διατεθειμένος να πληρώνει για μερικά χρόνια ένα είδος «διοδίων» στον κατασκευαστή που θα κερδίσει τον διαγωνισμό, προκειμένου να αποκτήσει το υπουργείο δικό του ακίνητο, να σταματήσει να πληρώνει ενοίκια σε διαφόρους και κυρίως να στεγάσει σε ένα κτίριο τις υπηρεσίες και τους υφυπουργούς του.
Τώρα θα πείτε υπουργείο, έστω το κτίριο που θα το στεγάζει, «συνεταιρικό» με ιδιώτη κατασκευαστή γίνεται: «Γιατί όχι;» λέει ο κ. Αλογοσκούφης, για να προσθέσει ότι θα πληρώνει για ένα χρονικό διάστημα ένα τίμημα – λιγότερο πάντως από τα δέκα εκατ. ευρώ τον χρόνο που αναγκάζεται να πληρώνει σήμερα – και σε μερικά χρόνια ολόκληρο το ακίνητο θα περιέλθει στην ιδιοκτησία του υπουργείου. Το ίδιο δηλαδή που ισχύει με την αγορά αυτοκινήτων, μηχανημάτων ή ακόμα και αεροσκαφών με τη μέθοδο του leasing. Αλλωστε και τα τρία νέα VIP κυβερνητικά αεροσκάφη που έχει δρομολογήσει να προμηθευτεί η κυβέρνηση θα τα αποκτήσει με τη μέθοδο του leasing.
Η πολιτεία χρησιμοποιεί το κτίριο της πλατείας Συντάγματος από τότε που κτίστηκε, το 1971, στην περίοδο της δικτατορίας. Τότε, όπως παραδέχεται σε έγγραφό του (αριθμός πρωτοκόλλου 1911/15.01.08) ο υφυπουργός Οικονομίας κ. Ν. Λέγκας, με την ολοκλήρωσή του «παρουσιάστηκαν σοβαρά προβλήματα στις επενδύσεις από μάρμαρο των προσόψεών του. Οι επενδύσεις αποκολλούνταν και έπεφταν στον δρόμο με σοβαρό κίνδυνο τραυματισμών των περαστικών».
Για την προσωρινή αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού κατασκευάστηκε μεταλλικό προστέγασμα περιμετρικά του κτιρίου, το οποίο όμως δεν προσέφερε ουσιαστική προστασία, ενώ παράλληλα υποβάθμιζε αισθητικά το κτίριο, όπως διαπίστωναν εγγράφως στις διάφορες αναφορές τους όλοι ανεξαιρέτως οι «τσάροι της Οικονομίας» που πέρασαν από τη Μεταπολίτευση και μετά από αυτό.
Επειδή όμως οι «τσάροι» δεν μπορούν να εργάζονται σε ένα κτίριο που δεν πληροί τις προϋποθέσεις που τους αξίζουν, οι προσπάθειες για την ανακατασκευή του κτιρίου ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του 1980. Είναι αλήθεια ότι έγιναν αρκετές προσπάθειες για ανακαίνιση του κτιρίου από το 1986 ως και τον Οκτώβριο του 2003, όταν διενεργήθηκε σχετική δημοπρασία. Αυτή κατακυρώθηκε στη μειοδότρια εταιρεία αντί συμβατικού ποσού που ξεπέρασε τα πέντε εκατομμύρια ευρώ.
Πού πήγαν όμως τα περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ που κόστισε η ανακατασκευή του κτιρίου; Οι εργασίες που εκτελέστηκαν αφορούσαν την καθαίρεση του περιμετρικού μεταλλικού προστεγάσματος, τη στήριξη μαρμάρινων επενδύσεων και γενικότερα την άρση της επικινδυνότητας των υφιστάμενων επενδύσεων και την επένδυση των εξωτερικών όψεων με σύνθετα πάνελ αλουμινίου, την αντικατάσταση των υπαρχόντων κουφωμάτων αλουμινίου με νέα και σύγχρονα κουφώματα με διπλούς υαλοπίνακες και την τοποθέτηση ρολών ηλιοπροστασίας, την αντικατάσταση των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων του κλιματισμού, της αποχέτευσης ομβρίων υδάτων, του εξωτερικού φωτισμού, τη στεγανοποίηση του δώματος, ενώ επίσης αφορούσαν σε επενδύσεις με γρανίτη στο ισόγειο του κτιρίου και την αντικατάσταση ψευδοροφών περιμετρικής εστίας.
