Στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου για τον Ανδρέα Παπανδρέου προτού ασχοληθεί με την πολιτική («Του μιλάνε τα κύματα…», Εκδόσεις Καστανιώτη), μαθαίνουμε και κάτι ενδιαφέρον για τον Γιώργο Παπανδρέου προτού γίνει… Γιώργος. «Μα δεν ήταν πάντα Γιώργος;» είναι το εύλογο ερώτημα. Και όμως, δεν ήταν.
Στο κεφάλαιο στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τις προετοιμασίες της οικογένειας του Α. Παπανδρέου για τη μετεγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1960 αναφέρεται ότι ήδη από το 1959, με πρωτοβουλία του παππού τους Γεωργίου Παπανδρέου, τα τέσσερα παιδιά είχαν βαπτισθεί ορθόδοξοι χριστιανοί: «Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του» γράφει ο Γ. Λακόπουλος. Τον Γιώργο λοιπόν τον έλεγαν Τζέφρι (Geoffrey) προτού γίνει Γιώργος. Εχω την εντύπωση ότι η αποκάλυψη αυτή του Γ. Λακόπουλου συνιστά τη σημαντικότερη εισφορά στη μελέτη του φαινομένου Γιώργος. Νομίζω επίσης ότι στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ πάει πολύ το Τζέφρι· και κάτι μου λέει ότι θα του κολλήσει…
Το έδειξε η σατιρική τηλεοπτική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» στο Σκάι, όπως ακριβώς το περιγράφω παρακάτω. Είναι πρωί και ο Θεόδωρος Πάγκαλος προσέρχεται στη Βουλή, με το ειρωνικό χαμόγελο που προδίδει σε όσους τον ξέρουν τις απειλητικές διαθέσεις του. Οι δημοσιογράφοι με τα μαρκούτσια τον καλημερίζουν, εκείνος ανταποδίδει τον χαιρετισμό και αμέσως μετά ένας από αυτούς πετάει μια ερώτηση για τη διαγραφή του Κώστα Σημίτη. Ο Πάγκαλος, χωρίς καν να στραφεί προς τη μεριά του δημοσιογράφου, ακούγεται ευκρινώς να λέει: «Δε γ*** λέω ΄γω πρωινιάτικα;». Το ξέρω ότι είναι, πρώτα απ΄ όλα, αγενές. Ξέρω επίσης ότι είναι χυδαίο, με την έννοια ότι αποτελεί μια μορφή κατάχρησης εξουσίας και μαγκιά εκ του ασφαλούς, καθώς αμφιβάλλω αν ο Θ. Πάγκαλος θα τολμούσε να μιλήσει έτσι αν υπήρχε η πιθανότητα ο δημοσιογράφος να του απαντήσει όπως του άξιζε. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να αντισταθώ στη γοητεία της ωμής ειλικρίνειας. Η μεγαλύτερη πολυτέλεια στη ζωή είναι η δυνατότητα να λες στον άλλον την πραγματική γνώμη σου για το πρόσωπό του. Είναι μια πολυτέλεια που την απολαμβάνουν κυρίως οι πλούσιοι, διότι συνήθως είναι ζήτημα χρημάτων. Σπανιότερα είναι ζήτημα προσωπικότητας…
Ο Πάγκαλος προειδοποιεί όμως και για το ποσοστό του ΠαΣοΚ στις ευρωεκλογές που έρχονται του χρόνου το καλοκαίρι: «Θεωρώ ότι το όριο το οποίο πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι η επίδοση του ΠαΣοΚ στις προηγούμενες ευρωεκλογές.Δηλαδή,ένα ποσοστό κοντά στο 34% είναι στόχος ελάχιστος, τον οποίον πρέπει να τάξουμε στον εαυτό μας» δηλώνει σε συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Τύπο».
Και αν το ΠαΣοΚ πέσει κάτω από το 34%; Δεν ξέρω. Το βέβαιο πάντως είναι ότι στην περίπτωση αυτή μάλλον δεν θα φταίει ο… Σημίτης! Μήπως θα φταίει ο Τζέφρι;
Λιτός και σαφής ο καθηγητής και πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη Τάσος Γιαννίτσης έκανε τις πιο μεστές δηλώσεις για την περιβόητη διαγραφή στο ΠαΣοΚ: «Μπορείς να διαγράφεις όποιον θες,αλλά όχι τα πολιτικά σου κενά και τη δραματική έλλειψη πειστικότητας. (Σ.τ.Π.: Ακούς, Τζέφρι;) Δεν μπορείς να διαγράψεις ένα ολόκληρο ρεύμα σκέψης που διατρέχει την ίδια την κοινωνία,τα ιστορικά στελέχη και τον χώρο σου τον ίδιο.Η πορεία μιας παράταξης που πριν από κάποια χρόνια συνεπήρε τη μισή Ελλάδα θυμίζει σήμερα την πορεία του “βασιλιά Αστόχαστου” στο κλασικό “Παραμύθι χωρίς όνομα” της Πηνελόπης Δέλτα» δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής».
Στην ίδια συνέντευξη χαρακτηρίζει τη διαγραφή ως πράξη «πανικού, φόβου για το μέλλον και εγκλεισμού σε μια περιθωριακή πραιτωριανή φρουρά» και εκφράζει την ελπίδα «να μην κυριαρχήσει στο ΠαΣοΚ η μουγκή, απολυταρχική δημοκρατία».
Το σκληρότερο όμως είναι στο τέλος. Οταν η δημοσιογράφος του ζητάει να πει τι θα είχε να προτείνει στον Γιώργο ο εικονιζόμενος στο σκίτσο απαντά με σαρκασμό μασκαρεμένο σε αμηχανία: «Στ΄ αλήθεια δεν ξέρω». Φράση η οποία ουσιαστικά ισοδυναμεί με την αναγνώριση ότι το πρόσωπο περί του οποίου γίνεται η συζήτηση με τη δημοσιογράφο είναι απλώς ανεπίδεκτο μαθήσεως. Με άλλα λόγια, «κάνε ό,τι νομίζεις», όπως γράφει και ο Σημίτης στη δεύτερη επιστολή του προς τον αρχηγό του ΠαΣοΚ ή, για να το πω με τον τρόπο του Εμμανουήλ Ροΐδου από τις «Σκέψεις» του:
«Κεκαρμένος την κεφαλήν και την διάνοιαν»…
Στην προαναφερθείσα εφημερίδα, αλλά από την άλλη πλευρά του ΠαΣοΚ, ένας πολιτικός με φιλοδοξίες ο Χρήστος Παπουτσής διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα ΜΜΕ υπονομεύουν το ΠαΣοΚ και ουσιαστικά συνεργάζονται για την επίτευξη του ίδιου κοινού σκοπού.
«Πώς μπορεί η οποιαδήποτε εταιρεία δημοσκόπησης να καταγράψει την αλήθεια όταν η αλήθεια αποκρύπτεται συστηματικά από τον ελληνικό λαό;» διερωτάται ο πρώην υπουργός και εξηγεί ότι «εκείνοι που ελέγχουν τους μηχανισμούς ενημέρωσης στη χώρα αποκρύπτουν και δεν προβάλλουν τον αγώνα του ΠαΣοΚ».
Είναι λυπηρό και ενδεικτικό της παρακμής στο ΠαΣοΚ ότι οι περί τον Γιώργο νομιμόφρονες δείχνουν πολύ λιγότερη ωριμότητα στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας ακόμη και από τους φιλάθλους της Εθνικής μας…
