Προφάσεις εν αμαρτίαις για τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ και τον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης κ. Κ. Θανάσουλα για το σκάνδαλο που αποκάλυψε «Το Βήμα» με την αμαρτωλή προπώληση και δέσμευση των ποσοτήτων νικελίου σε χαμηλές τιμές.
Στις αρχές του 2005
Για αυτή τη συμφωνία ασφάλισης των τιμών νικελίου (hedging) ο κ. Θανάσουλας υποστήριξε ότι οι κινήσεις αυτές υπαγορεύτηκαν από τις τράπεζες στη ΛΑΡΚΟ στις αρχές του 2005 προκειμένου οι τράπεζες να υποστηρίξουν το αναπτυξιακό πρόγραμμα της εταιρείας και να ανοίξουν πιστωτικές γραμμές στην επιχείρηση. Με τον τρόπο αυτόν ο κ. Θανάσουλας προσπαθεί να δικαιολογηθεί αφήνοντας να εννοηθεί ότι τον παρέσυραν οι τράπεζες και μάλιστα χωρίς να ξεκαθαρίζει αν μεταξύ των τραπεζών που υπαγόρευσαν την επαχθή για τη ΛΑΡΚΟ συμφωνία βρίσκεται και η JΡ Μorgan και η γνωστή παρέα του Λονδίνου από την οποία προέρχεται ο διευθύνων σύμβουλος της ΛΑΡΚΟ. Χαρακτηριστικό για τη ζημιά στη ΛΑΡΚΟ είναι ότι η συμφωνία του 2005 προβλέπει τιμές νικελίου από 15.000 ως 30.000 δολάρια τον τόνο, ενώ, παρά το εύρος της διακύμανσης, οι τιμές εκτοξεύθηκαν και σήμερα βρίσκονται στα 50.000
δολάρια τον τόνο, δηλαδή 70% πάνω από το ανώτατο όριο της συμφωνίας του κ. Θανάσουλα!
Η συμφωνία
Ο ίδιος πάντως δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι η συμφωνία περιλαμβάνει δικλίδες που επιτρέπουν τη μείωση των ποσοτήτων με ασφαλισμένες τιμές, ανάλογα με το πόσο υψηλότερα από την ασφαλισμένη τιμή κινούνται οι τιμές του νικελίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου. Ετσι, όπως είπε, αυτή τη στιγμή μόνο το 27,5% της ετήσιας παραγωγής της ΛΑΡΚΟ, που ανέρχεται σε περίπου 20.000 τόνους τον χρόνο, καλύπτεται από το hedging.
Κατά τα άλλα, για το οξύ ενεργειακό πρόβλημα της επιχείρησης, με δεδομένο ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ο δεύτερος σε μέγεθος καταναλωτής ηλεκτρικού της χώρας, μετά την Αλουμίνιον της Ελλάδος (απορροφά 180 μεγαβάτ ισχύος σε ημερήσια βάση), η εταιρεία προσανατολίζεται στη δημιουργία θυγατρικής, η οποία θα δραστηριοποιηθεί στην παραγωγή και εμπορία ενέργειας αλλά και στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών.
Για τον σκοπό αυτόν έχουν ήδη γίνει επαφές με την General Εlectric για τη δημιουργία μονάδας ηλεκτροπαραγωγής, οι οποίες πάντως βρίσκονται σε αρχικό στάδιο. Επιδιώκει τη μείωση της επιβάρυνσης που υφίσταται η εταιρεία για την αγορά ηλεκτρικού, που φθάνει τα 60 εκατ. τον χρόνο.
Σκουριά
Επίσης επιχειρεί την πώληση στο εξωτερικό της μεταλλουργικής σκουριάς που είναι 2 εκατ. τόνοι τον χρόνο και η εναπόθεσή της στον βυθό του Ευβοϊκού αποτελεί ανεπίλυτο πρόβλημα. Μέχρι στιγμής η ΕxonΜobil έχει συμφωνήσει να αγοράσει 300.000 τόνους σκουριάς προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει ως δομικό υλικό σε υποβρύχιες δεξαμενές LΝG. Επίσης ποσότητα 17.000 τόνων εξάγεται στις ΗΠΑ. Γενικότερα η εταιρεία επιδιώκει να προχωρήσει σε ευρύτερη προώθηση της μεταλλουργικής σκουριάς ως οικοδομικού προϊόντος για ειδικές κατασκευές. Για τον λόγο αυτόν υπάρχει η εισήγηση να ιδρυθεί θυγατρική με την επωνυμία Λαρκοδομή, η οποία θα ασχολείται με το αντικείμενο αυτό.
Κατά τα άλλα, παρά τα μεγάλα προβλήματά της, η εταιρεία θέλει να δραστηριοποιηθεί σε άλλες χώρες όπως η Αλβανία, η Βραζιλία(!) και η Κούβα, όπου γεωλόγοι και τεχνικοί της εταιρείας έχουν επισκεφθεί περιοχές όπου υπάρχουν κοιτάσματα νικελίου.
