ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΗΣ

Ο άνθρωπος που έμαθε κολύμπι στα βαθιά

Η ενηλικίωση του κ. Λ. Λαυρεντιάδη δεν περιελάμβανε πάρτι για τη λήξη της σχολικής χρονιάς και όνειρα για μία ανέμελη φοιτητική ζωή. Ενα μήνα πριν κλείσει τα 18 του χρόνια, τον Φεβρουάριο του 1990, ο πατέρας του Βασίλης Λαυρεντιάδης, μόλις 64 ετών, πεθαίνει και ο Λαυρέντης καλείται να αναλάβει τον δύσκολο ρόλο του προστάτη της οικογένειας – της μητέρας του και της αδελφής του -, αλλά και να συμμετάσχει στη διοίκηση της Νεοχημικής, μιας μικρής επιχείρησης διανομής χημικών προϊόντων με έδρα το Αιγάλεω, στην οποία ο πατέρας του ήταν συνιδρυτής και κατείχε το 50%.

Ο Λαυρέντης είχε πρότυπο τον πατέρα του. «Εκανα ό,τι έκανε και αυτός. Αν έτρεχε υπερβολικά με το αμάξι και κάλυπτε μια διαδρομή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, την επόμενη μέρα έκανα και εγώ το ίδιο», λέει χαρακτηριστικά μιλώντας στο «Βήμα». Το ψυχολογικό σοκ από την απώλεια του πατέρα του ήταν μεγάλο. Παθαίνει νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα, μια σπάνια πάθηση η οποία τον ταλαιπωρεί ως σήμερα, την οποία αντιμετωπίζει με αισιοδοξία αλλά και με επίπονη καθημερινή φυσικοθεραπεία.

Εχουμε λοιπόν έναν 18χρονο, χωρίς σπουδές, ψυχολογικά και σωματικά καταβεβλημένο και ένα 50%, το οποίο του ανήκει, σε μία μικρή εμπορική εταιρεία, με 19 άτομα προσωπικό και τζίρο τότε 630 εκατ. δρχ. (1,8 εκατ. ευρώ). Σήμερα, ο 35χρονος κ. Λαυρεντιάδης έχει δύο εισηγμένες επιχειρήσεις στη Σοφοκλέους (τη Νεοχημική και την Alapis), με κεφαλαιοποίηση αθροιστικά πάνω από 2 δισ. ευρώ, απασχολεί 2.000 άτομα σε Ελλάδα και εξωτερικό, τα κέρδη των δύο εταιρειών του θα ξεπεράσουν το 2007 τα 200 εκατ. ευρώ, οι μετοχές του αγοράζονται μετά μανίας από ξένους θεσμικούς και αυτή την περίοδο έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες για μία αύξηση κεφαλαίου μαμούθ για τα ελληνικά δεδομένα, της τάξης των 817 εκατ. ευρώ, στην Alapis, μέσω της οποίας φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια στον τομέα του ανθρώπινου φαρμάκου. «Ως τώρα δεν έχω κάνει καμία δουλειά με το κράτος και είμαι υπερήφανος για αυτό. Βεβαίως, λόγω της εισόδου μας στα φάρμακα, θα πρέπει πλέον να συνεργαστούμε με το Δημόσιο», αναφέρει ο κ. Λαυρεντιάδης.

* Ηθελε να γίνει επιχειρηματίας

Ο Λαυρέντης πάντα ήθελε να γίνει επιχειρηματίας, όπως και ο πατέρας του, αλλά και ο εργολάβος παππούς του από τη Μικρά Ασία, του οποίου φέρει και το όνομα, για αυτό και δεν σκέφθηκε ούτε μία στιγμή να τα εγκαταλείψει. Παρά το σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του, ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας και γράφτηκε στο βραδινό τμήμα του αμερικανικού κολεγίου, για να σπουδάσει λογιστική και χρηματοοικονομικά, όπως ακριβώς και ο πατέρας του!

Το 1994, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και τα μηνύματα των ιατρών αποθαρρυντικά για τη συνέχεια. Επισκέπτεται για πρώτη φορά το Αγιον Ορος. «Η σχέση μου με την Εκκλησία, ως τότε, περιοριζόταν στην περιφορά του επιταφίου, που ήταν μια καλή αφορμή να συναντήσουμε συγκεντρωμένες όλες τις κοπελιές που μας άρεσαν», δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Μετά την επίσκεψη στη Μονή Βατοπαιδίου, ευτυχώς για τον 22χρονο τότε Λαυρέντη, όλα άλλαξαν. Οι πόνοι – λέει – περιορίστηκαν, αλλά το κυριότερο ήταν ότι γέμισε με αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

* Επιτυχείς εξαγορές

Το 1996 εξαγοράζει το υπόλοιπο ποσοστό του συνεταίρου του στη Νεοχημική και ξεκινά μία ξέφρενη επιχειρηματική πορεία, η οποία τον έχει οδηγήσει σήμερα να συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των πλουσιοτέρων Ελλήνων.

Το 1998 εξαγοράζει τις εγκαταστάσεις της Hoechst στην Αυλίδα και το 2000 τις εγκαταστάσεις της Henkel στην Αταλάντη. Η Νεοχημική γίνεται συνέταιρος όλων των μεγάλων πολυεθνικών, για τις οποίες παραγάγει φασόν απορρυπαντικά και χημικά. Εξασφαλισμένα έσοδα και διψήφιοι ρυθμοί ανάπτυξης. Οι προτάσεις για συνεργασίες πληθαίνουν και ο κ. Λαυρεντιάδης κρίνει ότι ήρθε η ώρα του Χρηματιστηρίου για να χρηματοδοτήσει τα σχέδιά του.

* Ντεμπούτο στο Χρηματιστήριο

Τον Μάρτιο του 2003 η Νεοχημική κάνει το χρηματιστηριακό της ντεμπούτο. Είναι μία καλή συγκυρία, γιατί τότε ξεκινά και η ανάκαμψη των αγορών. Οι ξένοι επενδυτές οι οποίοι κινούν τα νήματα στη Σοφοκλέους «ψάχνουν» εταιρείες με ένα και μοναδικό κριτήριο: την αξιοπιστία στις προβλέψεις. Η Νεοχημική πληροί το κριτήριο αυτό και δειλά δειλά το 2004 κάνει τις πρώτες παρουσιάσεις σε ξένους θεσμικούς. Τη δυναμική της εταιρείας εκτιμά πρώτη η γερμανική επενδυτική τράπεζα Sal Oppenheim με «σκονάκι», όμως, αφού της είχαν μιλήσει για την ελληνική εταιρεία γερμανοί συνεργάτες του κ. Λαυρεντιάδη, όπως η Henkel. Το πρώτο τρίμηνο του 2005 οι ξένοι αρχίζουν και ζητούν πακέτα μετοχών και ο κ. Λαυρεντιάδης πωλεί σταδιακά ποσοστό από τη συμμετοχή του για να ικανοποιήσει τη ζήτηση. Το γερμανικό ενδιαφέρον γίνεται πανευρωπαϊκό και σήμερα η μετοχή της Νεοχημικής, σε σχέση με την τιμή εισαγωγής της, καταγράφει κέρδη της τάξης του 1.400%. Τα λεφτά που βάζει στην τσέπη του ο επιχειρηματίας τα αξιοποιεί για νέες εξαγορές. «Για να στηθεί το οικοδόμημα της Νεοχημικής και της Alapis έχουν γίνει περί τις 29 εξαγορές εταιρειών και παγίων», επισημαίνει ο κ. Λαυρεντιάδης.

* Επανεπενδύσεις κεφαλαίων

Επανεπενδύει τα χρήματα στο στήσιμο της Alapis, της εταιρείας η οποία – με πολιορκητικούς κριούς το απορρυπαντικό, τα βιολογικά προϊόντα και τα καλλυντικά (για να πάρει θέση στα φαρμακεία) – ευελπιστεί να εισέλθει στην αγορά του ανθρώπινου φαρμάκου, μια δραστηριότητα με υψηλά περιθώρια κέρδους. Η Alapis προέκυψε από τη συγχώνευση προσωπικών εταιρειών του κ. Λαυρεντιάδη, ο οποίος είχε επικριθεί για τις αποτιμήσεις στις σχέσεις ανταλλαγής. Η αλήθεια είναι ότι η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας είναι πλέον απαιτητική, αλλά προς το παρόν ο κ. Λαυρεντιάδης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών, οι οποίοι πρόσφατα αγόρασαν μετοχές αξίας 150 εκατ. ευρώ από το προσωπικό του χαρτοφυλάκιο.

Για την είσοδο της Alapis στον δύσκολο και ανταγωνιστικό χώρο του φαρμάκου ο κ. Λαυρεντιάδης διευκρινίζει: «Εμείς θα κάνουμε αυτό που κάνουμε καλά μέχρι σήμερα. Θα συνεργαστούμε με τις πολυεθνικές, οι οποίες έχουν το 80% του εγχώριου τζίρου. Με τη ρευστότητα την οποία θα αποκτήσουμε από την αύξηση κεφαλαίου, θα επεκταθούμε στα Βαλκάνια, όπου ο τζίρος της συγκεκριμένης αγοράς φθάνει τα 15 δισ. ευρώ. Επιπλέον, η ρευστότητα αυτή θα μας κάνει πιο ανταγωνιστικούς, σε μια αγορά στην οποία το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η καθυστέρηση στις πληρωμές».

Ο κ. Λαυρεντιάδης είναι παντρεμένος με τη ναυπηγό κυρία Κατερίνα Νικολίτση και έχει μία κόρη οκτώ μηνών. Μένει κοντά στα γραφεία του ομίλου στο Παλαιό Φάληρο, σε διαμέρισμα, πληρώνοντας ενοίκιο.


«Εφόσον παίρνεις, πρέπει και να αποδίδεις…»

Ο κ. Λ. Λαυρεντιάδης το τελευταίο διάστημα είναι χορηγός σε αρκετές εκδηλώσεις της τέχνης και των γραμμάτων, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο Μέγαρο Μουσικής κ.α. «Δεν είμαι κοσμικός· δεν έχω συμμετάσχει σε κανένα κοσμικό πάρτι. Η προβολή η οποία μου γίνεται από τα Μέσα έχει να κάνει με χορηγίες που προάγουν τον πολιτισμό» επισημαίνει ο γνωστός επιχειρηματίας και απαντά στα ερωτήματα του «Βήματος» για τον ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα πολιτιστικάζ δρώμενα.

– Μετά την Επανάσταση και ως τον 20ό αιώνα, η Ελλάδα «προικοδοτήθηκε» από μεγάλους ευεργέτες με σχολές, πολιτιστικά κέντρα, νοσοκομεία, ακόμη και με πολεμικά σκάφη. Σήμερα, πέραν των μεγάλων ιδρυμάτων (όπως το Νιάρχειο, το Ωνάσειο, το Ευγενίδειο κτλ.), δωρητές επιχορηγούν τον χώρο του πολιτισμού, ενώ διατυπώνεται κατά καιρούς και το ερώτημα αν πρέπει η ιδιωτική πρωτοβουλία να υποκαθιστά το κράτος. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;

«Αναμφισβήτητα, η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να υποκαταστήσει ή να υποκαθιστά το κράτος. Ομως, υπάρχουν τρεις περιπτώσεις κατά τις οποίες η ιδιωτική πρωτοβουλία θα ήταν ευχής έργον να υπάρχει και να ενεργοποιείται. Η πρώτη περίπτωση είναι εκείνη κατά την οποία το κράτος, για διάφορους λόγους, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις συγκεκριμένες ανάγκες και απαιτήσεις. Εν προκειμένω, όχι μόνο είναι καλό αλλά και δίκαιο να προσφέρει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Η δεύτερη περίπτωση είναι εκείνη κατά την οποία το κράτος αδυνατεί να παράσχει το σύνολο του έργου. Εκεί, θα πρέπει να συνδράμει παράλληλα η ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε αφορά την ολοκλήρωση του έργου είτε τη λειτουργία ή τη συντήρησή του. Στην τρίτη περίπτωση, όταν τα ζητούμενα δεν είναι μέσα στο περιεχόμενο δραστηριοτήτων ή ενδιαφερόντων του κράτους, εκεί, η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι απόλυτα απαραίτητη. Οπως επίσης και όταν απαιτείται ταχύτητα, ευελιξία και διαδικασίες τις οποίες δεν μπορεί να υποστηρίξει η κρατική παρέμβαση».

– Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο τα μεγάλα διδακτικά, ερευνητικά και νοσοκομειακά κέντρα όσο και τα μουσεία όλων σχεδόν των μεγάλων πόλεων, στηρίζονται οικονομικά από επιχειρήσεις, των οποίων οι χορηγίες απαλλάσσονται από τη φορολόγηση. Θεωρείτε το μέτρο αυτό χρήσιμο και αποδοτικό;

«Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολη και δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει απλουστευτικά. Θα πρέπει να σταθμίσει ποιο θα έχει μεγαλύτερη ωφέλεια και καλύτερο αποτέλεσμα. Τα έσοδα του κράτους από τη συγκεκριμένη φορολογία ή η οικονομική στήριξη των μεγάλων διδακτικών, ερευνητικών και νοσοκομειακών κέντρων, καθώς και πολλών μουσείων από χορηγούς; Θα πρέπει επίσης να διευκρινισθούν και οι προθέσεις του κράτους. Ασφαλώς είναι χρήσιμες και συμβάλλουν στην πρόοδο και στον πολιτισμό οι χορηγίες. Επίσης, είναι αναμφισβήτητο ότι η μη φορολόγηση αποτελεί διευκόλυνση και επιπλέον κίνητρο. Η τελική όμως απάντηση στο ερώτημα το οποίο τέθηκε είναι κατά πόσο το κράτος θα χρησιμοποιήσει τα έσοδα αυτά για επιδότηση των πιο πάνω δραστηριοτήτων και σκοπών. Επειδή αυτό δεν είναι εύκολο να διασφαλισθεί, οι φορολογικές ελαφρύνσεις στις περιπτώσεις αυτές πιστεύω ότι είναι εύστοχες και στηρίζουν τα έργα αυτά».

– Τι σας ώθησε να στηρίξετε τις τέχνες και τα γράμματα; Και πώς βλέπετε τον ρόλο του χορηγού ως παράγοντα δικαιότερης κοινωνικά κατανομής του πολιτιστικού υλικού, σε μια χώρα «αναπτυσσόμενη», όπως η Ελλάδα;

«Η φιλοσοφία μου είναι ότι εφόσον παίρνεις πρέπει και να αποδίδεις. Διαφορετικά, αδικείς. Επομένως, σε μία αναπτυσσόμενη χώρα, όπως η Ελλάδα, θεωρώ όχι απλώς χρήσιμες τις χορηγίες οι οποίες στηρίζουν τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά απολύτως απαραίτητες, προκειμένου να υπάρχει δικαιότερη κατανομή του πολιτιστικού υλικού».


Οι εταιρείες της επιτυχίας

Η Νεοχημική, με πωλήσεις 500 εκατ. ευρώ, καθαρά κέρδη 150 εκατ. ευρώ και κεφαλαιοποίηση 750 εκατ. ευρώ, ελέγχεται από τον κ. Λ. Λαυρεντιάδη. Το 77% βρίσκεται στα χέρια ξένων θεσμικών. Εχει 14 εργοστάσια και πέντε κέντρα διανομής, με θυγατρικές σε Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Ουκρανία, Κύπρο και Γερμανία.

Η Alapis είναι το επιχειρηματικό σχήμα το οποίο δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση των Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Elpharma, με δραστηριότητες στους τομείς: ανθρώπινο φάρμακο, κτηνιατρικά προϊόντα, βιολογικά προϊόντα. Η εταιρεία έχει δρομολογήσει αύξηση κεφαλαίου 817 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 600 εκατ. ευρώ θα αξιοποιηθούν για εξαγορές.