Ο κ. Ζαν-Ζακ Πικάρ μισεί τις λέξεις «γκουρού» και «σύμβουλος». Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του σε καμιά. Θα ήθελε να βρει κάποια που να σημαίνει «λέω την άποψή μου». Εξάλλου η άποψη ενέχει μεγαλύτερη ασφάλεια από τη συμβουλή. «Εγώ θέλω να προκαλέσω, να δημιουργήσω τα κατάλληλα ερεθίσματα. Ουσιαστικά να αποκαλύψω την αλήθεια» δηλώνει. Αυτό επιχειρεί να κάνει εδώ και κάποιους μήνες με τους «δικούς μας» Deux Hommes. «Μπορούν να γίνουν οι πρώτοι που θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο Παρίσι, μαζί με τους άλλους σχεδιαστές» λέει ο κ. Πικάρ. «Εχουν τη δυνατότητα πρωτογενώς να βγουν στο εξωτερικό» συμπληρώνει. «Ολα εξαρτώνται από την ταυτότητα. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο το οποίο ορισμένες φορές υπερισχύει και του ταλέντου».


Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007. Ο Δημήτρης Αλεξάκης και ο Γρηγόρης Τριανταφύλλου ξεκίνησαν με την ονομασία Deux Hommes το 1992 και γρήγορα αφοσιώθηκαν στο pret-a-porter de luxe, διαμορφώνοντας ένα στυλ πρωτοποριακό, όχι συνηθισμένο, λειτουργικό και εκλεπτυσμένο. Η επίδειξή τους στην 5η Ελληνική Εβδομάδα Μόδας 15 χρόνια μετά, είναι από τις πολυπληθέστερες σε θεατές. Ανάμεσά τους ο κ. Πικάρ παρακολουθεί με επαγγελματικό ενδιαφέρον.


Η «ταυτότητα» ορίζει και τη φύση της συνεργασίας των Deux Hommes και του κ. Πικάρ αυτή την εποχή. Ο γάλλος ειδικός σε θέματα «αναζήτησης ταλέντων», μάνατζμεντ και επικοινωνίας, έχει αναλάβει να αναδείξει στοιχεία με στόχο τη διεθνή παρουσία τους. Αυτά μπορεί να συνοψίζονται σε πέντε ή έξι λέξεις που να περιγράφουν το στυλ τους. «Η μόδα είναι ένα παραμύθι» λέει ο κ. Πικάρ. «Ο σχεδιαστής πρέπει να έχει ένα όραμα. Ενα μήνυμα που θέλει να περάσει». Το φως ήταν ένα από τα στοιχεία των δύο ανδρών που ξεχώρισε ο γάλλος ειδικός. «Ηταν μια λαμπερή συλλογή. Και αυτό χαρακτηρίζει ως έναν βαθμό την ταυτότητά τους. Παραπέμπει στον χρυσό, τον ήλιο, την Ελλάδα» εξηγεί. «Σημασία έχει να είσαι διαφορετικός. Να έχεις προσωπικότητα. Αυτά έχουν άμεση σχέση με το περιβάλλον, το συναίσθημα και την κουλτούρα». Το στυλ έρχεται δεύτερο. «Υπάρχουν πολλοί και καλοί σχεδιαστές. Βγαίνουν αμέτρητοι κάθε χρόνο από τις καλύτερες σχολές μόδας. Αυτό που θα τους βγάλει από την αφάνεια όμως είναι η ταυτότητά τους».


Η δουλειά του είναι να ταιριάζει τα ταλέντα. Τους δημιουργούς με τα κατάλληλα διευθυντικά στελέχη και το καλό γραφείο Τύπου. Ενα είδος δημιουργικού μάρκετινγκ, για το οποίο είναι απαραίτητο «να ακούς τι λένε οι άνθρωποι, αλλά κυρίως τι δεν λένε». Η γνώμη του για τη μόδα είναι αδιαφιλονίκητη. Είναι μοναδικός σε αυτό που κάνει. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στους σχεδιαστές και σε έναν επιχειρηματικό όμιλο. Αλλά και στον τομέα των «συστατικών» που είναι απαραίτητα για την επιτυχία. Είναι αυτός που θα πείσει έναν σχεδιαστή ότι πρέπει να μιλήσει σε μια εφημερίδα, όχι για την πολιτική της τοποθέτηση αλλά γιατί το κοινό της είναι σημαντικό για τον οίκο του.


* Μια καριέρα 37 χρόνων


Ο Ζαν-Ζακ Πικάρ εδώ και 37 χρόνια παρακολουθεί όλες τις επιδείξεις των εβδομάδων μόδας στις μεγαλουπόλεις του κόσμου. Αρχισε την καριέρα του στον χώρο ως υπεύθυνος Τύπου για τον γάλλο σχεδιαστή Κριστιάν Λακρουά. Στη συνέχεια, το 1987 ο Μπερνάρ Αρνό του LVMH του ζήτησε να ενταχθεί στο δυναμικό του ομίλου. Αρχικά δίστασε. Ο LVMH του φάνηκε πολύ προσανατολισμένος σε οικονομικά αποτελέσματα. Εκεί όμως αντιλήφθηκε ότι η μόδα είναι οικονομική επένδυση με μακροπρόθεσμη προοπτική. «Οι πρόεδροι, οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι σχεδιαστές είναι ράτσες εντελώς διαφορετικές. Η μόδα όμως» σχολιάζει ο κ. Πικάρ «έχει και χρηματοοικονομική πλευρά». Εκείνος είναι ο μεσάζων. Ενα είδος «διερμηνέα».


Η επιτυχία του βασίζεται στο ένστικτο, στην πίστη και στην καθαρή ματιά. «Οταν πιστεύω σε κάτι, νομίζω πως εμπνέω και τους άλλους και με ακολουθούν» δηλώνει. «Το πιο σκληρό πράγμα στη θέση αυτή είναι ότι συχνά, ύστερα από ώρες συζητήσεων, αντιλαμβάνομαι ότι το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για την κακή κατάσταση που καλούμαι να διορθώσω, είναι ακριβός αυτός που με έχει προσλάβει» δηλώνει.


Ο άνθρωπος που βρίσκεται ανάμεσα στους σχεδιαστές και στη διοικητική ηγεσία των οίκων πιστεύει πολύ στους δημιουργικούς ανθρώπους. «Είναι πολύ ευάλωτοι» σημειώνει. «Εγώ προσπαθώ να διοχετεύω θετικά το ταλέντο τους». Αλλά και τα νούμερα είναι απαραίτητα. «Σήμερα η ισορροπία της κατανάλωσης στη μόδα έχει διαταραχθεί. Κάποτε τη δύναμη είχαν τα προϊόντα. Σήμερα οι καταναλωτές είναι παντοδύναμοι. Εξετάζουν τι τους προσφέρεται και επιλέγουν». Οι συνέπειες αυτής της «παντοδυναμίας» των καταναλωτών είναι ότι οι οίκοι με τα μικρότερα ονόματα επιβιώνουν πλέον είτε κάτω από την «ομπρέλα» μεγάλων συγκροτημάτων είτε με την εισχώρηση ιδιωτικών επενδύσεων. Παρ’ όλα αυτά τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια τον βάζουν σε δίλημμα. Παραδέχεται ότι σαφώς είναι μια πολύ σημαντική πηγή χρηματοδότησης. «Αλλά αν πρόκειται να “στραγγαλίσουν” με τον τρόπο τους τη δημιουργικότητα του σχεδιαστή, τότε η άποψή μου είναι καλύτερα οι οίκοι να μείνουν φτωχοί» λέει κατηγορηματικά.


Ωστόσο και το «λάθος» μάνατζμεντ μπορεί να καταστρέψει έναν οίκο. Θυμάται χαρακτηριστικά την περιπέτεια του Givenchy – μέλους του LVMH – και των άτυχων πειραματισμών του παρελθόντος. Την περίοδο που ο νεαρός και «από τους πιο ταλαντούχους», όπως τον χαρακτηρίζει, Αλεξάντερ Μακ Κουίν ήταν σχεδιαστής στον ιστορικό οίκο, ο ερχομός μιας ιδιαίτερα επιτυχημένης μάνατζερ από την αθλητικών ειδών Nike προκάλεσε τριγμούς στη συνεργασία.


* Ενα αξέχαστο γεύμα


Ο κ. Πικάρ δεν πρόκειται να ξεχάσει το πρώτο του γεύμα μαζί της, κατά τη διάρκεια του οποίου η γαλλικής καταγωγής κυρία τον ρώτησε με απόλυτη άνεση τη διαφορά της υψηλής ραπτικής από τις «έτοιμες» σειρές. Η απάντησή του ήταν εξίσου αφοπλιστική. «Μα η απουσία ραπτομηχανών». Αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όχι ιδιαίτερα ομαλής επικοινωνίας μαζί της ήταν η αποχώρηση του βρετανού σχεδιαστή την επόμενη σεζόν.


Η σχέση του Ζαν-Ζακ Πικάρ με τον επικεφαλής του κολοσσού LVMH είναι πλέον πολύ στενή. Βρίσκονται σχεδόν καθημερινά, αλλά αυτό που τους συνδέει περισσότερο είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η αλήθεια.


Μια και δεν θέλει να λένε ότι ο κ. Πικάρ είναι σύμβουλός του, ο Μπερνάρ Αρνό τον περιγράφει ως «κάποιον που έχει ανακαλύψει μια ειδικότητα». «Πιστεύω ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο αυτό που είμαι, παρά αυτό που κάνω» σχολιάζει. «Ο Μπερνάρ Αρνό είναι ένας άνθρωπος με όραμα» περιγράφει. «Εχει ιδέες και τις συνδυάζει με την σπάνια ικανότητα να καταλαβαίνει τις ανάγκες του κόσμου. Επίσης γνωρίζει πολύ καλά την αγορά των αξεσουάρ και από ένστικτο μπορεί να καταλάβει τι θα “πουλήσει” κάθε σεζόν.


Και, φυσικά, έχει ταλέντο με τους αριθμούς» εξηγεί. «Οταν έχει μια καλή ιδέα, φαίνεται στο πρόσωπό του. Η έκφρασή του αλλάζει». Ο Μπερνάρ Αρνό έχει ένστικτο αλλά και τύχη, όπως φαίνεται. «Είναι πολύ τυχερός άνθρωπος» συνεχίζει. «Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, λίγο πριν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ο Φρανσουά Πινό είχε μόλις καταθέσει τα χρήματα για την πώληση του οίκου Gucci στον PPR, ολοκληρώνοντας έτσι τη συναλλαγή μεταξύ των δύο ομίλων».