Σε… ξένα χωράφια μπήκαν οι υφυπουργοί Πολιτισμού και Υγείας κκ. Γ. Ορφανός και Αθ. Γιαννόπουλος. Με το προεδρικό διάταγμα 219/2006 το οποίο υπογράφουν εκχωρούν επαγγελματικά δικαιώματα των φυσικοθεραπευτών στους πτυχιούχους γυμναστές χωρίς τη γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και τη σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας υπουργού κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου. Στο προεδρικό διάταγμα, που καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών γυμναστηρίων, αναφέρεται ότι οι γυμναστές, η ειδίκευση των οποίων προκύπτει από ειδικό τίτλο ή βεβαίωση, θα μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες αποκατάστασης της σωματικής υγείας. Σύμφωνα με το ίδιο διάταγμα, «η εκτέλεση τέτοιων προγραμμάτων γίνεται μετά από ιατρική γνωμάτευση για την πρόληψη – βελτίωση κινητικών δυσλειτουργιών και παθήσεων συγγενών και επίκτητων και ειδικότερα με την αποκατάσταση καρδιαγγειακών, αναπνευστικών, νευρολογικών, μυϊκών-σκελετικών ή ερειστικο-κινητικών, μεταβολικών και άλλων παθολογικών και τραυματικών διαταραχών, καθώς και για την προαγωγή της υγείας και ευρωστίας των κινητικώς πασχόντων γενικώς». «Οι ως άνω κινητικές ενέργειες» αναφέρεται «εκτελούνται με τις πράξεις της ασκησιοθεραπείας και των κλινικών, εργαστηριακών – εργοφυσιολογικών μετρήσεων κινητικής αγωγής και κινητικής αποκατάστασης μετά από διάγνωση ή γνωμάτευση ιατρού και σύμφωνα με τις οδηγίες του».
Η δημοσίευση του προεδρικού διατάγματος προκάλεσε την έντονη αντίδραση όχι μόνο των φυσικοθεραπευτών, οι οποίοι έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και του υφυπουργού Παιδείας κ. Σπ. Ταλιαδούρου, ο οποίος με έγγραφό του προς τον υφυπουργό Πολιτισμού ζητεί την επανεξέταση του ζητήματος. Ο κ. Ταλιαδούρος παρατηρεί ότι ολόκληρη η παράγραφος 2 του άρθρου 2 του εν λόγω προεδρικού διατάγματος έρχεται σε αντίθεση με το προεδρικό διάταγμα που καθορίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων του Τμήματος Φυσικοθεραπείας. Ουσιαστικά, σημειώνει, παραχωρούνται τα επαγγελματικά δικαιώματα των φυσικοθεραπευτών σε πτυχιούχους των ΤΕΦΑΑ, η ειδίκευση των οποίων προκύπτει από ειδικό τίτλο ή βεβαίωση, χωρίς να αποσαφηνίζεται επακριβώς το είδος του τίτλου. «Δεν είναι δυνατόν όμως μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών που αποσκοπούν στην εμβάθυνση της επιστημονικής γνώσης να καταλήγουν σε απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων αλλά ούτε και προπτυχιακοί τίτλοι σπουδών, ακόμη και αν εμπεριέχουν ορισμένες κατευθύνσεις ή συγκεκριμένα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών τους, να οδηγούν σε αποφοίτους με διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα» τονίζει ο κ. Ταλιαδούρος και συνεχίζει: «Δεν είναι επίσης δυνατόν να ασκούνται νομοθετημένες ήδη επαγγελματικές δραστηριότητες και ειδικότερα δραστηριότητες που αφορούν την υγεία των πολιτών από άτομα που δεν διαθέτουν τον βασικό τίτλο σπουδών των τμημάτων της φυσικοθεραπείας των ΤΕΙ, όπως στο ανωτέρω προεδρικό διάταγμα αναφέρεται».
Στο έγγραφο σημειώνεται ακόμη ότι «ο νόμος 2725/1999 με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 32 εξουσιοδοτεί για την έκδοση προεδρικού διατάγματος που θα καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις χορήγησης της άδειας για την ίδρυση και τη λειτουργία των ιδιωτικών γυμναστηρίων και σχολών, τα κωλύματα και τα ασυμβίβαστα για την κτήση ιδιότητας ιδιοκτήτη ή εκπροσώπου ιδιωτικού γυμναστηρίου κτλ., ενώ δεν εξουσιοδοτεί σε καμία περίπτωση για τον καθορισμό παρεχομένων υπηρεσιών από τα ιδιωτικά γυμναστήρια ή τις ιδιωτικές σχολές».
Αντίδραση υπήρξε και από το ΤΕΙ Λαμίας. Σε επιστολή του προς το υπουργείο Παιδείας ο πρόεδρος του Ιδρύματος ερωτά: «Πώς είναι δυνατόν να παραχωρούνται επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και χωρίς έγκριση της αρμόδιας υπουργού Παιδείας;».
Οι εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ενωσης Εργαστηριούχων Φυσικοθεραπευτών (ΠΕΕΦ) επικοινώνησαν με τους υφυπουργούς Πολιτισμού και Υγείας, οι οποίοι «ένιψαν τας χείρας τους»… Δεν γνώριζαν – φέρεται ότι τους είπαν – την επίμαχη διάταξη…
«Αυτό που συμβαίνει είναι παράλογο. Τα εργαστήρια φυσικοθεραπείας είναι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και μόνο εκεί πρέπει να παρέχονται ανάλογες υπηρεσίες» δηλώνει στο «Βήμα» η πρόεδρος της ΠΕΕΦ κυρία Μαρία Γιαλαμά. «Αν «συλληφθώ» να απασχολώ στο εργαστήριό μου υπάλληλο ο οποίος δεν είναι φυσικοθεραπευτής, η Νομαρχία θα μου βάλει «λουκέτο». Απορώ που δεν το έλαβαν αυτό υπόψη τους» προσθέτει.
Περισσότερο καχύποπτος ο κ. Γ. Πετρόπουλος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ενωσης, δηλώνει ότι «κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται το χατίρι των επιχειρηματιών και δευτερευόντως ευνοούνται οι γυμναστές». Επίσης εκφράζει τον κίνδυνο να απαιτήσουν τα γυμναστήρια συμβάσεις με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και, μελλοντικά, χρήματα για τις υπηρεσίες που θα παρέχουν.
Σε επιστολή τους προς τον κ. Ορφανό οι εκπρόσωποι της ΠΕΕΦ επισημαίνουν ότι η παροχή θεραπευτικών υπηρεσιών από τα γυμναστήρια, ανάμεικτη με μια σειρά άλλων πολύμορφων υπηρεσιών (ευρωστίας και ευελιξίας, προπόνησης και αθλητικών επιδόσεων, εκμάθησης χορών, σωματικής ψυχαγωγίας παιδιών, αισθητικής προσώπου και σώματος, σάουνας και σολάριουμ κτλ.), αποδυναμώνει τον αυστηρά θεραπευτικό χαρακτήρα τους, τους προσδίδει διαφορετική κατεύθυνση και τις οδηγεί σε εμπορευματοποίηση. Αποδυναμώνει επίσης τον σεβασμό προς τον θεσμό της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Οι φυσικοθεραπευτές ζητούν την ανάκληση της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του προεδρικού διατάγματος 219/2006 και τη διαγραφή του όρου «θεραπευτική γυμναστική» από το άρθρο 1 του ιδίου διατάγματος.
Μολονότι ο υφυπουργός Πολιτισμού δεσμεύτηκε ότι θα προχωρήσει στις απαιτούμενες αλλαγές, εν τούτοις η κατάσταση παραμένει ίδια. Και ενώ το θέμα φαίνεται να έχει «παγώσει», πληθαίνουν μέρα με τη μέρα οι καταγγελίες στα γραφεία της Ενωσης για την ίδρυση γυμναστηρίων σε διάφορες περιοχές της χώρας τα οποία θα παρέχουν στους πελάτες τους τη δυνατότητα να κάνουν και φυσικοθεραπείες.
