Το όνομά του είδε για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας έναν χρόνο μετά την πτώση της δικτατορίας, στη διάρκεια της δίκης των βασανιστών. «Νεαρός ρασοφόρος κυκλοφορούσε μέσα στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και κακοποιούσε μαζί με άλλους στρατονόμους τους πολιτικούς κρατουμένους. Ο δικαζόμενος πρώην στρατονόμος Μιχάλης Πέτρου αποκάλυψε στους δημοσιογράφους ότι το άτομο αυτό ονομάζεται Χρυσόστομος Ψωμιάδης, είναι γιος παπά στη Νέα Φιλαδέλφεια και κατάγεται από την Καβάλα» («Τα Νέα», 26 Αυγούστου 1975). Δεκατρία χρόνια αργότερα η «Ελευθεροτυπία» αναφέρει ότι «ο Μάκης Ψωμιάδης δεν ήταν ο καλόγερος της Νομικής και του Πολυτεχνείου στα χρόνια της δικτατορίας, αλλά ένας ξάδελφός του, ο Πολύκαρπος Ψωμιάδης».
Είναι η εποχή που το νυν αφεντικό της ΑΕΚ μονοπωλεί το ενδιαφέρον στο αστυνομικό ρεπορτάζ των εφημερίδων. «Μεγάλος και τρανός» το 1989, έχοντας αναλάβει την προεδρία του τμήματος μπάσκετ της ΑΕΚ, γίνεται(;) στόχος μαφιόζικης επίθεσης έξω από την «Αίγλη» του Ζαππείου, της οποίας ήταν αφεντικό κατά το ήμισυ. «Ο Μάκης Ψωμιάδης πυροβολήθηκε την Τετάρτη το βράδυ από πρώην μπράβο στα… μετόπισθεν του σώματός του και νοσηλεύεται στο δωμάτιο 508 ιδιωτικής κλινικής, από όπου το έσκασε στις 23 Μαρτίου για να μη συλληφθεί» («Απογευματινή», 31.3.1989).
* Αφραγκος, πάμπλουτος και καταζητούμενος
Οι εφημερίδες αρχίζουν να ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής του και στη δημοσιότητα έρχονται ιστορίες τις οποίες θα ζήλευαν κορυφαίοι σεναριογράφοι γκανγκστερικών ταινιών. «Το 1983 άφραγκος, το 1988 πάμπλουτος και παράγων, το 1989 καταζητούμενος» γράφει το «Εθνος της Κυριακής» στις 2 Απριλίου 1989 σκιαγραφώντας το πορτρέτο του και εξηγώντας: «Μέχρι το 1983 ο Ψωμιάδης ήταν άφραγκος και άεργος. Εξοικονομούσε μερικά χρήματα πουλώντας προστασία σε νυχτερινά κέντρα, χαρτοπαιχτικές λέσχες και διάφορους επωνύμους».
Στη διάρκεια της δικτατορίας βρίσκεται στην Ιταλία, όπου σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα «επέκτεινε τις δραστηριότητές του στην παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος και γνωρίστηκε με κυκλώματα που τον ενδιέφεραν στην Ελβετία όπου έζησε έως το 1988». Στην Ασφάλεια το όνομά του ήταν «Πιστολέρο» και τον Μάιο του 1982, όπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία», καταζητούνταν «για την υπόθεση απαγωγής του εφοπλιστή Σεχόπουλου, κατηγορούμενος για σύσταση συμμορίας, αρπαγή, εκβιάσεις, παράνομη βία, παράνομη οπλοφορία και απάτη ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας».
* Ενταλμα σύλληψης για έξι εγκλήματα
Από το 1987 είναι καταζητούμενος της Ιντερπόλ και, όπως αποκάλυψε στις 23.2.1989 ο «Ριζοσπάστης», ο ανακριτής της Γενεύης Barbey Capole στις 6.9.1987 εξέδωσε ένταλμα σύλληψής του για απάτη και πλαστογραφία τίτλων. «Παρακαλούμε να αναζητήσετε με σκοπό τη σύλληψη και έκδοση στη χώρα μας τον έλληνα υπήκοο Ψωμιάδη Χρυσόστομο. Χαρακτηριστικά: Υψος 2 μέτρα περίπου, σωματώδης (περίπου 130 κιλά), μαλλιά μαύρα, μεγάλο μουστάκι με κόκκινες ανταύγειες» αναφέρεται μεταξύ άλλων στο ένταλμα σύλληψης.
Ο Μάκης Ψωμιάδης κατηγορείται συνολικά για έξι εγκλήματα, ένα από τα οποία είναι η διακίνηση κλεμμένων ακάλυπτων επιταγών. «Ο Ψωμιάδης αγόρασε από την εταιρεία Decafin ποσότητα 165 κιλών χρυσού, για την οποία πλήρωσε ένα μέρος σε μετρητά και το υπόλοιπο σε 160 επιταγές στο όνομα τρίτων, συνολικού ποσού 1.691.054 δολαρίων ΗΠΑ. Οι 160 επιταγές επιστράφηκαν απλήρωτες είτε γιατί είχαν σημανθεί σαν κλεμμένες είτε ήταν πλαστές είτε ακάλυπτες» αναφέρεται μεταξύ άλλων στο ένταλμα σύλληψης της Ιντερπόλ. Εμφαση στην υπόθεση δίνει στις 17.2.1989 η εφημερίδα «Ποντίκι», αποκαλύπτοντας ότι ο 34χρονος τότε πρόεδρος της ερασιτεχνικής ΑΕΚ κατηγορείται «για συμμετοχή σε κύκλωμα λαθρεμπορίας και πώλησης χρυσού, παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος και λαθρεμπόριο βίντεο».
Η πρώτη καταδίκη του Ψωμιάδη ήρθε, σύμφωνα με το «Εθνος» (2.4.1989), από το Γ’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, «που τον τιμώρησε ερήμην με φυλάκιση δύο χρόνων για υπεξαίρεση αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και πλαστογραφία μετά χρήσεως». Για τον ίδιο λόγο σε φυλάκιση 22 μηνών καταδικάστηκε η σύζυγός του Ελένη Σταμέλου. Οπως αναφέρει το δημοσίευμα «τη μήνυση εναντίον του ζεύγους είχε υποβάλει στις 10.2.1984 η Γεωργία Βένδρα, η οποία στα τέλη του 1983 είχε συστήσει μαζί τους εταιρεία με αντικείμενο την εμπορία τουριστικών ειδών και χρυσών κοσμημάτων».
* Η υπόθεση Λαλιώτη και το κόλπο «Σωτηρία»
Αφού ξέμπλεξε με την Ιντερπόλ και τις κατηγορίες για λαθρεμπόριο χρυσού, ο Ψωμιάδης ασχολήθηκε με τη νυχτερινή διασκέδαση των Αθηναίων. Το 1995 «εισέβαλε» στον χώρο του Τύπου εκδίδοντας την εφημερίδα «Το Ονομα». Σε ένα από τα πρωτοσέλιδά της τον Φεβρουάριο του 1995 κατηγόρησε τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη ότι δωροδοκήθηκε με 4,5 δισ. δρχ. για να αναθέσει την κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων σε γερμανική εταιρεία. Τον Ιούνιο του 2001 στο δικαστήριο αποδεικνύεται η πλαστογραφία του εγγράφου που παρουσίασε και καταδικάζεται σε φυλάκιση τριών χρόνων για συκοφαντική δυσφήμηση και 26 μηνών για ψευδή καταμήνυση. «Λειτουργούσε σαν βαποράκι σκευωρών με πρόθεση να εξυπηρετήσει τις άνομες συναλλαγές του με οικονομικά συμφέροντα» καταγγέλλει ο Κ. Λαλιώτης. Το Ανώτατο Δικαστήριο στο οποίο προσέφυγε ο Ψωμιάδης έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της ψευδούς καταμήνυσης και έμεινε ελεύθερος εξαγοράζοντας το υπόλοιπο της ποινής.
Τον Οκτώβριο του 2002 κάθεται εκ νέου στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αυτή τη φορά με την κατηγορία της πλαστογραφίας μετά χρήσεως σε βάρος του Δημοσίου. Καταδικάζεται σε κάθειρξη 12 ετών, αλλά ούτε και αυτή τη φορά περνάει την πόρτα των φυλακών Κορυδαλλού. Επικαλούμενος προβλήματα υγείας νοσηλεύεται για λίγες ημέρες φρουρούμενος στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Στο διάστημα αυτό το Πενταμελές Εφετείο αναστέλλει την εκτέλεση της ποινής του, δεχόμενο ότι αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, από τα οποία υπάρχει κίνδυνος να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη ο ίδιος και η ΠΑΕ ΑΕΚ. «Για να είναι έξω έχουν συνεργήσει και γιατροί και λειτουργοί της δικαιοσύνης» δηλώνει ο Κ. Λαλιώτης, ενώ ο Ψωμιάδης γίνεται… περδίκι μόλις εκδόθηκε η απόφαση αναστολής εκτέλεσης της ποινής ώσπου να εκδικαστεί η έφεσή του.
Γεγονός πάντως είναι ότι ο «Μάκαρος», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, ήταν πολύ καλός στις ντρίμπλες με την Αστυνομία και παρά το βεβαρημένο ποινικό μητρώο του προς το παρόν δεν έχει κοιμηθεί ούτε μία νύχτα στο στρώμα της φυλακής, παρ’ ότι το άθροισμα από τις καταδίκες του φθάνει συνολικά σε 17 χρόνια και δύο μήνες.
