«Ονειρεύομαι τον τελικό και το τρόπαιο»
Κάποιοι, όπως ο Πατσατζόγλου, ο Κυργιάκος και ο Σεϊταρίδης, έχουν αγωνιστεί και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην Εθνική Ανδρών! Ο Χαριστέας έχει σκοράρει κιόλας και στο ΟΑΚΑ με τη Γερμανία και στο «Ολντ Τράφορντ» με την Αγγλία! Ο Ταυλαρίδης της Αρσεναλ, ο Αμανατίδης της Γκρόιτερ Φιρτ, ο Παπαδόπουλος της Μπέρνλι, ο Βαγγελής της Σιένα έχουν αποθηκευμένες τις εμπειρίες της ξενιτιάς. Ο Κυριαζής, ο Λουμπούτης, ο Θεοδωρίδης, ο Πίτσος, ο Βάλλας, ο Αγρίτης, ο Κατσουράνης ή ακόμη και ο Γήτας με τον Σαλπιγγίδη στις μικρότερες κατηγορίες είναι… στελεχάρες στις ομάδες τους. Ο Στέφανος Κοτσόλης είναι ο μοναδικός «βασικός» της Εθνικής Ελπίδων που φοράει τη φανέλα της ομάδας του – του Παναθηναϊκού – στη χάση και στη φέξη! Αν έχεις «ανταγωνιστή» τον γκολκίπερ της Εθνικής Ανδρών Αντώνη Νικοπολίδη, δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Αλλά το περιβραχιόνιο… περιβραχιόνιο με τη γαλανόλευκη. Παράδοξο; Σίγουρα. Ασυμβίβαστο; Διόλου! Και ασφαλώς καθόλου απαγορευτικό για τα όνειρα του Κοτσόλη, ο οποίος φαντάζεται εαυτόν να ανταλλάσσει λαβαράκια με τον αντίπαλο «κάπτεν» στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος των Εθνικών ομάδων Ελπίδων. «Ονειρεύομαι τον τελικό» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο 22χρονος γκολκίπερ, «και αυτό είναι το τελευταίο μου όνειρο με αυτή την ομάδα, αλλά το πρώτο τόσο μεγάλο στην καριέρα μου».
– Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια της Εθνικής Ελπίδων;
«Είναι η ομάδα με την οποία εκπροσωπώ την πατρίδα μου. Δεν παίζω για τα δύο εκατομμύρια φιλάθλους του Παναθηναϊκού, αλλά για τα δέκα εκατομμύρια Ελληνες. Και στην Παίδων και στη Νέων ισχύει κάτι αντίστοιχο, αλλά με αυτή την Εθνική, επειδή είναι μεγαλύτερη η προβολή, σημαντικότεροι οι αγώνες, είναι εντονότερο και το αίσθημα ευθύνης. Και ασφαλώς είναι η ομάδα από την οποία έχω γίνει γνωστός στο ελληνικό φίλαθλο κοινό».
– Αυτό το «αίσθημα ευθύνης» σε ποιον βαθμό υπάρχει στη συνείδηση των συμπαικτών σου;
«Υπάρχει σε όλους και ειδικά στα παιδιά που είμαστε μαζί από την Παίδων, δηλαδή τον Πατσατζόγλου, τον Νάστο, τον Λουμπούτη, τον Κυριαζή, τον Ταυλαρίδη, τον Βακουφτσή».
– Ο επαγγελματισμός και η συνέπεια δεν εξαρτώνται και από το βεληνεκές της ομάδας όπου ο καθένας αγωνίζεται;
«Παίζει ρόλο. Αλλά το πιο βασικό, το άλφα και το ωμέγα αυτής της Εθνικής είναι ότι ουδέποτε υπήρξαν σοβαρές αντιθέσεις λόγω των ομάδων που αγωνιζόμαστε. Συζητήσεις για την ποδοσφαιρική επικαιρότητα πάντα γίνονται, αλλά δεν υπάρχει αίσθημα αντιδικίας. Και όποτε δημιουργήθηκαν μικρές εστίες φωτιάς, τις σβήσαμε με πολύ σωστό τρόπο μόνοι μας, προτού πάρουν διαστάσεις».
– Τίνος είναι η πρωτοβουλία σε τέτοιες καταστάσεις;
«Των παλαιότερων παικτών».
– Αυτό είναι μια παράδοση που εσύ, ως αρχηγός, παρέλαβες από παλαιότερους συμπαίκτες σου;
«Με βοήθησαν πολύ να εγκλιματιστώ στην ομάδα ο Καραγκούνης και ο Αλεξόπουλος, που ήταν φίλοι μου και στον Παναθηναϊκό. Για μένα ο «Κάρα» ήταν το πρότυπο του αρχηγού. Αρχηγός με τα όλα του. Πρωτοπόρος. Στη συμπεριφορά του, στη λειτουργία του μέσα στην ομάδα, στον τρόπο με τον οποίο έκανε τους νέους να αισθάνονται εξαρχής μέλη της ομάδας και όχι ξένοι».
– Δηλαδή;
«Αρκεί να σου πω ότι μία εβδομάδα πριν από κάποιο παιχνίδι άρχιζε και τηλεφωνούσε σε όλους, έναν έναν, για να τους ντοπάρει ψυχολογικά».
– Πόσο δύσκολη είναι η μεταμόρφωση από τον τελευταίο τροχό της αμάξης σε μια ομάδα στον αρχηγό μιας άλλης;
«»Ανεβαίνω» δύο εβδομάδες πριν από παιχνίδι της Εθνικής! Να σου πω κάτι όμως; Δεν νιώθω κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο, επειδή είμαι αρχηγός. Μη σου πω ότι έχω και μεγαλύτερο άγχος. Το σπουδαιότερο για μένα είναι οι νέοι συμπαίκτες μου να νιώθουν καλά. Διότι όταν συμβαίνει αυτό ξέρω ότι θα αποδώσουν καλύτερα και μέσα στο γήπεδο. Και σ’ αυτόν τον τομέα έχω μεγάλη βοήθεια από τον Γιώργο τον Κυριαζή, που επίσης είναι «παλιός» στην Εθνική Ελπίδων».
– Ποιες είναι οι αγωνίες, τα άγχη, οι προσπάθειες ενός έλληνα παίκτη 18-22 ετών, όπως εσύ τις αφουγκράζεσαι από τις συζητήσεις που έχεις με τα παιδιά;
«Νομίζω ότι η μεγαλύτερη αγωνία κάθε παίκτη σε αυτή την ηλικία είναι να αποδείξει την αξία του».
– Για να πάρει μια σπουδαία μεταγραφή, για να βγάλει καλά λεφτά, για να κάνει μεγάλη καριέρα;
«Ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός».
– «Βολεύεται» εύκολα ο νέος έλληνας ποδοσφαιριστής; Είναι το καλό συμβόλαιο και η εξασφάλιση μιας άνετης ζωής το πρώτο του μέλημα;
«Δεν επέλεξα αυτό ως επάγγελμα για να βγάλω χρήματα και οι στόχοι μου δεν σταματούν στον Παναθηναϊκό ή στην Εθνική Ελπίδων. Για μερικά παιδιά ίσως αυτό που λες να είναι το πιο σημαντικό. Αλλά είναι τόσα τα κακώς κείμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο που νομίζω ότι και αυτά περισσότερο ωθούνται προς αυτή την κατεύθυνση, γι’ αυτό και δεν βλέπουμε να εξελίσσεται το ταλέντο τους».
– Θα μπορούσες να γίνεις συγκεκριμένος;
«Μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, αλλά είναι σαφώς το πιο μικρό. Κατ’ αρχάς στην Ελλάδα ένας παίκτης 22 ετών θεωρείται άπειρος, δύσκολα του δίνονται ευκαιρίες και σ’ αυτό ευθύνονται και οι προπονητές. Οι γηπεδικές εγκαταστάσεις είναι προβληματικές και ελλιπείς. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι αξιόπιστο. Θα γίνει όταν όλοι αποδεχθούμε ότι τα λάθη δεν είναι δόλια αλλά «ανθρώπινα». Είναι και αδύνατο, μη ανταγωνιστικό, κάτι που επηρεάζει πολλά παιδιά που παίζουν σε μικρότερες ομάδες. Και σε ό,τι αφορά τις Εθνικές ομάδες θεωρώ απαράδεκτο να μην έχουν το δικό τους αθλητικό κέντρο».
– Ποια ήταν η πιο δυνατή σου εμπειρία με την Εθνική Ελπίδων;
«Ο αποκλεισμός από την Τσεχία πρόπερσι. Δεν έχω ξαναδεί 22 παίκτες να κλαίνε όλοι μαζί! Πικράθηκα, αλλά πείσμωσα περισσότερο. Ηταν φοβερή ομάδα, θα πηγαίναμε και στην Ολυμπιάδα… Ασ’ το, πέρασε. Μου έχει μείνει η απογοήτευση όμως για πολλά παιδιά που δεν μπορούσαν να ξαναπαίξουν στην Ελπίδων λόγω ορίου ηλικίας».
– Είχες μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Γιάννη Κόλλια;
«Για μένα είναι ο πιο επιτυχημένος έλληνας ομοσπονδιακός τεχνικός όλων των εποχών. Η ομάδα ήταν η δεύτερη οικογένειά του. Μου είχε στοιχίσει όταν έφυγε, ήταν ο άνθρωπος που με κάλεσε, με έβαλε να παίξω, αυτός που κατάφερε να δέσει αυτή την ομάδα. Τώρα πιστεύω και στον κ. Μιχαλόπουλο, ο οποίος έκανε κάτι πολύ έξυπνο και σωστό: μπήκε ο ίδιος στη λογική και στη νοοτροπία της ομάδας, δεν προσπάθησε να την αλλάξει. Και μετά από τη νίκη επί της Γερμανίας, όλοι εμπιστευθήκαμε περισσότερο τον προπονητή μας».
– Σε φοβίζει το τέλος σου σε αυτή την ομάδα με το τέλος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος;
«Εχω συνειδητοποιήσει ότι μου μένουν το πολύ πέντε παιχνίδια και θέλω να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Είναι πολύ πιο δύσκολο το πέρασμα από την Ελπίδων στην Ανδρών, αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται περισσότερες συμμετοχές με την ομάδα μου».
– Θεωρείς ότι εφέτος θα μπορούσες να είχες παίξει περισσότερο με τον Παναθηναϊκό;
«Ο Αντώνης Νικοπολίδης έκανε την καλύτερη χρονιά στην καριέρα του! Νομίζω ωστόσο ότι λόγω των πολλών αγώνων στη σεζόν θα μπορούσα να είχα περισσότερες παρουσίες».
– Ποιο είναι το δικό σου «εσωτερικό» προσωπικό κίνητρο;
«Να δώσω με την απόδοσή μου και τα αποτελέσματα της ομάδας μου χαρά στους ανθρώπους που με αγαπούν και που ξέρω ότι θα είναι κοντά μου και στις δύσκολες και άσχημες στιγμές».
«Φοβερή συνοχή και μεγάλη καρδιά»
Την Πέμπτη αρχίζει στην Ελβετία η τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων ποδοσφαίρου και η ελληνική ομάδα θα αντιμετωπίσει στον πρώτο αγώνα το Βέλγιο, ίσως τον κρισιμότερο αγώνα του ομίλου της, στον οποίο μετέχουν και η (επικεφαλής) Γαλλία με τη (φιναλίστ της προηγούμενης διοργάνωσης) Τσεχία. Ο δεύτερος όμιλος (θεωρητικά πιο ισχυρός) απαρτίζεται από την Αγγλία, την Πορτογαλία, τη διοργανώτρια Ελβετία και την κάτοχο του τίτλου Εθνική Ελπίδων της Ιταλίας. Οι δύο πρώτοι προκρίνονται στους «χιαστί» ημιτελικούς και εν συνεχεία οι νικητές θα διεκδικήσουν το τρόπαιο στον τελικό της Βασιλείας, στις 28 Μαΐου.
«Δεν είμαστε φαβορί όπως ισχυρίζονται πολλοί. Ολα εξαρτώνται από το δικό μας πρόσωπο, από τη δική μας απόδοση. Εντυπωσιακή ομάδα δεν είμαστε, αλλά έχουμε φοβερή συνοχή, δεμένη άμυνα και μεγάλη καρδιά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι… ίσως μοιάζουμε και λίγο στον Παναθηναϊκό! Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω «μειονέκτημα» ή «πρόβλημα», είναι το εύκολο γκολ. Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε σκοράρει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια και στον κρίσιμο προκριματικό με την Τουρκία νικήσαμε 3-0» λέει ο Στέφανος Κοτσόλης. Και συνεχίζει, διακηρύσσοντας την πίστη του στις δυνατότητες της Εθνικής:
«Αν χαλαρώσουμε, όπως π.χ. στο πρώτο ματς με την Αλβανία που φέραμε 0-0, μπορεί να αποτύχουμε. Αλλά τώρα δεν έχει τέτοια. Ολοι έχουν συνειδητοποιήσει την αξία και τη σημασία της διοργάνωσης, υπάρχει και το προσωπικό κίνητρο του καθενός. Ξέρουμε όλοι ότι θα μας παρακολουθεί όλη η Ευρώπη και δεκάδες μάνατζερ ή εκπρόσωποι σπουδαίων συλλόγων. Και στα δύσκολα αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε! Πετάξαμε έξω τη Γερμανία, νικήσαμε την Αγγλία, προκριθήκαμε επί της Τουρκίας, που έχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Η μόνη υπόσχεση που μπορώ να δώσω είναι για τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια. Ικανότητες και πολύ καλή ομάδα έχουμε, αν μας βοηθήσει και η τύχη θα καταφέρουμε κάτι πολύ καλό».
