Ο «ιπτάμενος δίσκος» και οι ίντριγκες
«Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ του Stade de France είναι μια μεγάλη στιγμή για όλη τη Γαλλία. Πρόκειται για ένα στάδιο που δεν προορίζεται μόνο για την τέλεση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων αλλά συμβολίζει και τη γενικότερη κουλτούρα της χώρας στον αθλητισμό και στον πολιτισμό». Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ δεν μπορούσε να κρύψει την υπερηφάνεια του κατά τη διάρκεια των επίσημων εγκαινίων του νέου σταδίου την προηγούμενη Τετάρτη στο παγωμένο Saint-Denis του Παρισιού. Το ολοκαίνουργιο γήπεδο, το πρώτο εθνικό αθλητικό κέντρο της Γαλλίας, φιλοξένησε μάλιστα την περασμένη εβδομάδα τον πρώτο του αγώνα: τη φιλική συνάντηση μεταξύ των εθνικών ομάδων Γαλλίας και Ισπανίας.
Το νεόκτιστο στάδιο έχει χωρητικότητα 80.000 θεατών, με τη δυνατότητα επέκτασης στις 100.000 σε μουσικές συναυλίες. Το συνολικό του κόστος έφθασε τα 2,7 δισ. γαλλικά φράγκα (περίπου 127 δισ. δρχ.). Από το ποσό αυτό το 47% καλύφθηκε από το γαλλικό κράτος. Εκείνο που εντυπωσιάζει αμέσως τον θεατή είναι η μεγαλοπρέπειά του. Πρόκειται για ένα τεράστιο, σε σχήμα ιπτάμενου δίσκου, γήπεδο το οποίο είναι το μοναδικό στον κόσμο λόγω της ποικίλης αρχιτεκτονικής του. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς της γαλλικής τηλεόρασης, η ελλειπτική οροφή του, η οποία είναι κατασκευασμένη από γυαλί και μέταλλο και στηρίζεται σε 18 ατσάλινους πυλώνες, θα δώσει άλλη μαγεία στη μετάδοση των εννέα αγώνων που θα διεξαχθούν εκεί κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το ερχόμενο καλοκαίρι. Οι αρχιτέκτονες που ήταν υπεύθυνοι για την εκτέλεση αυτού του μεγάλου έργου Κλοντ Κονσταντινί, Μισέλ Μακαρί, Μισέλ Ρεγκεμπάλ και Εμερίκ Ζουμπλινά δήλωσαν ότι στόχος τους ήταν «η δημιουργία ενός κτίσματος που να συνδυάζει τη δύναμη και τη χάρη».
Το μέλλον όμως του νεότευκτου σταδίου δεν φαίνεται ευοίωνο. Το ιστορικό της κατασκευής του είναι σημαδεμένο από καταγγελίες για μυστικές επιχορηγήσεις, απρόβλεπτα ελλείμματα και κομματικές ίντριγκες. Το πρώτο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει η διεύθυνση του σταδίου είναι το περιβαλλοντικό. Πράγματι, λίγες ημέρες πριν από τα επίσημα εγκαίνιά του, το γρασίδι (που είχε κοστίσει περίπου 190 εκατ. δρχ.) είχε σε ορισμένα σημεία κιτρινίσει. Το χορτάρι αντικαταστάθηκε αλλά περιβαλλοντικές οργανώσεις της Γαλλίας προειδοποίησαν για τη μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης τοξικών χημικών ουσιών στο έδαφος εφόσον ως πριν από λίγα χρόνια υπήρχε στην περιοχή εργοστάσιο γκαζιού.
Γιατί όμως επιλέχθηκε η συγκεκριμένη τοποθεσία που δεν έχει επιπλέον επαρκή χώρο για την κατασκευή θέσεων στάθμευσης (δημιουργήθηκαν μόνο 6.000 ενώ το στάδιο είναι για 80.000 θεατές); Προτάθηκαν και άλλες τοποθεσίες αλλά απορρίφθηκαν με το αιτιολογικό ότι βρίσκονται μακριά από το κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι πίσω από την απόφαση κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες που ίσως σχετίζονται με οικονομικά θέματα. Υπήρχε επίσης ο φόβος ότι σε μια τέτοια περίπτωση η Παρί Σεν Ζερμέν, η ομάδα του Παρισιού, δεν θα αποφάσιζε να εγκαταλείψει το «γηραιό» Παρκ ντε Πρενς.
Με την επέμβαση και του δημάρχου του Παρισιού κ. Ζαν Τιμπερί αλλά κυρίως λόγω των υπερβολικών χρημάτων που απαιτούσε η διεύθυνση του Stade de France η Παρί Σεν Ζερμέν αποφάσισε να διατηρήσει ως έδρα της το Παρκ ντε Πρενς. Η απόφαση αυτή προκάλεσε έντονο προβληματισμό καθώς η γαλλική κυβέρνηση θεωρούσε την εγκατάσταση στο στάδιο μιας ομάδας που να αγωνίζεται στην Α’ Εθνική κατηγορία ζωτικής σημασίας για την οικονομική επιβίωση του νέου γηπέδου. Το γεγονός αυτό οδήγησε την κυβέρνηση στη σκέψη να προωθήσει ένα νέο ποδοσφαιρικό σύλλογο από την περιοχή της πρωτεύουσας στο στάδιο. Οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στην προσέλκυση του ενδιαφέροντος διαφόρων χορηγών να αναλάβουν την «αναγέννηση» της ομάδας Red Star που τώρα βρίσκεται στη Β’ Εθνική κατηγορία. Κανένας όμως δεν προσφέρθηκε να αναλάβει σπόνσορας ενός τέτοιου εγχειρήματος.
