ΤΟ 30ό πρωτάθλημα Α1 βόλεϊ ανδρών ξεκίνησε πριν από ένα μήνα με στόχο και πάλι να αποτελέσει την αφετηρία για καλύτερες ημέρες στο ελληνικό βόλεϊ, μια και οι προσδοκίες που είχαν εναποθέσει οι διοργανωτές εδώ και τέσσερα χρόνια στον επαγγελματισμό ακόμη περιμένουμε να ευοδωθούν…
Ο λόγος προφανής. Τα περισσότερα Τμήματα Αμειβομένων Πετοσφαιριστών (ΤΑΠ) υπολειτουργούν, με πρώτα και καλύτερα αυτά του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που εξακολουθούν να αποτελούν τον φτωχό συγγενή των δύο δημοφιλέστερων αθλημάτων, του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Αν και εφέτος θα δαπανηθούν ουκ ολίγα χρήματα από τις μετέχουσες ομάδες (1,6 δισ. δραχμές είναι συνολικά οι προϋπολογισμοί των ομάδων, με πρώτη την Ορεστιάδα που διαθέτει 250 εκατ. και ακολουθούν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός με 200 εκατ.), αυτό δεν αρκεί για να αποκτήσει το αποκαλούμενο «ευγενές άθλημα» την ώθηση που χρειάζεται.
Ισως όμως βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση οι αρκετοί ξένοι διεθνείς παίκτες που συμμετέχουν: Τόνεφ (ΠΑΟ), Ζελιάσκοφ (Ορεστιάδα) και Αρσόφ (Κομοτηνή) Βούλγαροι, Φιλίποφ (ΠΑΟ), Ποπόφ (Ολυμπιακός) και Γκουντίμα (ΑΕΚ) Ουκρανοί, Μέρλο (Ολυμπιακός) Ιταλός, Κράβαρικ (Αρης) και Τσάγιαν (Κτησιφών) Σλοβάκοι, Τζούριτς (ΑΕΚ) και Μίλιτς (Ηρακλής) Γιουγκοσλάβοι, Κατζ (Κτησιφών) Ισραηλινός, Κόβαρικ (Αρης) Τσέχος. Είναι αξιοσημείωτο ότι το ελληνικό πρωτάθλημα θεωρείται το δεύτερο μετά το ιταλικό καλύτερο της Ευρώπης και αποτελεί πόλο έλξης για τους ξένους διεθνείς.
«Το Βήμα» παρουσιάζει σήμερα τέσσερα πρόσωπα από τις ομάδες που θεωρούνται κατά τεκμήριο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ο διαγώνιος του Παναθηναϊκού Γιούρι Φιλίποφ, ο πασαδόρος της Ορεστιάδας Θόδωρος Μποζίδης, ο πασαδόρος του Ολυμπιακού Βασίλης Κουρνέτας και ο κεντρικός του Αρη Μιχάλης Αλεξανδρόπουλος μιλούν για τον εαυτό τους και για τις ομάδες τους, κάνουν προβλέψεις για το πρωτάθλημα και επισημαίνουν τα μυστικά του κάθε ρόλου στο άθλημα του φιλέ. «Ευρωπαϊκό Κύπελλο με τον Παναθηναϊκό»
«Το πρώτο βιολί» της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού είναι ο Γιούρι Φιλίποφ. Το καρφί… που όταν φεύγει η μπάλα από το χέρι του κινείται με εκατό χιλιόμετρα την ώρα. Ο «κακός δαίμων» της αντίπαλης άμυνας, αφού δύσκολα τον προλαβαίνουν στο φιλέ. Ούτε ο ίδιος γνωρίζει ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσεις αφού, όπως τονίζει, «δεν έχω παίξει αντίπαλος του Φιλίποφ».
Αν δεν γινόμουν βολεϊμπολίστας θα ήμουν μπασκετμπολίστας:
«Επαιζα μπάσκετ μικρός και ήμουν και πολύ καλός. Σε κάθε αγώνα έβαζα τουλάχιστον 20 πόντους».
Ο πρώτος άνθρωπος που με ξεχώρισε μέσα στο πλήθος:
«Λέγεται Φουλζένκο. Επαιζα στη γειτονιά μου, με είδε ψηλό και με πήρε να μου διδάξει το βόλεϊ».
Μία ιδανική εξάδα με την οποία θα ξεκινούσα να νικήσω οποιονδήποτε αντίπαλο:
«Με όλη τη παλαιά Εθνική Σοβιετικής Ενωσης… του 1985».
Στέριωσα στην Ελλάδα:
«Γιατί έχει το δεύτερο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Επίσης η ποιότητα ζωής δεν έχει καμία σχέση με αυτήν στην Ουκρανία».
Αν είχε παράθυρο η φαντασία μου, θα ήθελα να το ανοίξω και να δω:
«Τον εαυτό μου να σηκώνει ένα Ευρωπαϊκό Κύπελλο με τον Παναθηναϊκό».
Δεν επιτρέπεται σε έναν παίκτη του Παναθηναϊκού:
«Να χάνει από τον Ολυμπιακό. Το κατάλαβα πολύ καλά πέρυσι. Το γήπεδο γεμάτο και η ομάδα ηττήθηκε. Η απογοήτευση όλων ήταν μεγάλη».
Το μπλοκ στο βόλεϊ συμβολίζει:
«Τις δυσκολίες… Είναι το εμπόδιο που μας χωρίζει από τον στόχο. Αυτό που σε εμποδίζει να καταφέρεις αυτό που θέλεις».
Η πάσα συμβολίζει:
«Τη δημιουργία… Αλλά και πάσα ίσον βοήθεια».
Το καρφί σημαίνει:
«Εκτόνωση μιας προσπάθειας. Το καρφί εμπεριέχει όλη τη δύναμη που μπορείς να βγάλεις. Επίδειξη δύναμης που εμπεριέχει την ισχύ ολόκληρης της ομάδας».
Δεν μπορεί ακόμη να καθοριστεί ο στόχος του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα:
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί ανάμεσα σε πέντε ομάδες και μέσα σε αυτές είναι και ο Παναθηναϊκός». ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΠΟΖΙΔΗΣ «Πλεονέκτημα η έδρα για την Ορεστιάδα»
Ο Θόδωρος Μποζίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ακριτική Ορεστιάδα. Στόχος του είναι να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα με την ομάδα του. Αν το καταφέρει, θα είναι η πρώτη φορά που επαρχιακή ομάδα το επιτυγχάνει. Ευελπιστεί το καλό εφετεινό ξεκίνημα της ομάδας του στο πρωτάθλημα να έχει και συνέχεια. Αλλωστε στα χέρια του είναι, αφού από εκεί ξεκινά το παιχνίδι της ομάδας του.
Ενα παιδί που μεγαλώνει στην Ορεστιάδα μπορεί να βρεθεί να παίζει βόλεϊ:
«Γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει. Στην περίπτωσή μου έτυχε να μαζευτούμε δυο-τρεις φίλοι και να πάμε στους μικρούς της Ορεστιάδας. Με το βόλεϊ ξεφεύγαμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας».
Ο πρώτος άνθρωπος που με πρόσεξε ως βολεϊμπολίστα ήταν:
«Ο Καμπερίδης… ο προπονητής των ανδρών το 1990. Πίστεψε σ’ εμένα και στις δυνατότητές μου».
Από το καρφί, το σερβίς, το μπλοκ και την πάσα, προτιμώ:
«Αυτό που πολλοί αποκαλούν «άχαρο»… την πάσα. Η δουλειά μου μέσα στο γήπεδο είναι να ξεγελάω το αντίπαλο μπλοκ. Με συναρπάζει όμως να σταματάω ένα καρφί πάνω στο μπλοκ. Κόβεις τα φτερά του αντιπάλου. Εκείνη τη στιγμή τον ταπεινώνεις, τον κερδίζεις κατά κράτος».
Εναν παίκτη από το παγκόσμιο βόλεϊ που θα ήθελα συμπαίκτη μου στην Ορεστιάδα:
«Τον Ρώσο Φόμιν. Ο καλύτερος επιθετικός για να αξιοποιεί τις πάσες μου. Το πιο σταθερό και ευθύβολο καρφί».
Μια στιγμή που θα ήθελα να ξαναζήσω:
«Τον τελικό με την Πάρμα στο Κύπελλο Συνομοσπονδίας. Η στιγμή της επιστροφής της ομάδας είναι η πιο έντονη που έχω ζήσει. Εξι χιλιάδες κόσμος μάς υποδέχθηκε στην Ορεστιάδα».
Αν μπορούσα να μπω στο σώμα, στο μυαλό και στην ψυχή ενός αθλητή, θα επέλεγα να μπω για λίγο:
«Στον Ιταλό Τόφολι. Εχει γευτεί όλες τις επιτυχίες και έχει κατακτήσει τα πάντα».
Ο δρόμος που θα οδηγήσει στο πρωτάθλημα την Ορεστιάδα:
«Δεν είναι μακρός. Ξεκινήσαμε καλά. Κερδίσαμε τα ντέρμπι στην έδρα μας και, όπως αποδείχθηκε και πέρυσι, αυτός που τα κατακτά έχει το πλεονέκτημα έδρας».
Θα σταματήσω το βόλεϊ:
«Οταν θα πάψω να έχω στόχους. Ο μεγαλύτερος εξ αυτών που υπάρχουν ήδη είναι η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες». ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΡΝΕΤΑΣ «Καταδικασμένος να κερδίζει ο Ολυμπιακός»
«Μια πάσα είναι ο μισός πόντος και μερικές φορές ολόκληρος» λέει ο Βασίλης Κουρνέτας. Ο νεαρός πασαδόρος, ο ισορροπιστής, ο κύριος του τερέν, που μοιράζει πάσες για να κάνουν οι γύρω καρφιά, να πάρει η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού πόντους, να κερδίσει το σετ και στη συνέχεια το παιχνίδι.
Το μυαλό σε έναν παίκτη του βόλεϊ τον κάνει να έχει:
«Ταμπεραμέντο. Προϋπόθεση για να ξεχωρίσει μέσα στο γήπεδο».
Το παιχνίδι μιας ομάδας κινδυνεύει:
«Από την άσχημη ψυχολογική κατάσταση των παικτών. Ο μόνος εχθρός μιας καλής ομάδας είναι η απογοήτευση».
Από τύχη ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ:
«Πήγα να συναντήσω ένα φίλο μου σε μια προπόνηση της Φιλίας Ηλιούπολης και έμεινα εκεί. Θα μπορούσε να έχει συμβεί με οποιοδήποτε άλλο άθλημα».
Τα μακριά μου δάκτυλα ήταν η αιτία που έγινα πασαδόρος:
«Μέσα στο παιχνίδι είναι ο σημαντικότερος παίκτης, ο ισορροπιστής… Αυτός που έχει στο μυαλό του πέντε διαφορετικούς χαρακτήρες να συντονίσει».
Μια διαφορά του βόλεϊ από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ είναι:
«Ο χρόνος στο βόλεϊ δεν είναι προσδιορισμένος…».
Αν με ρωτούσαν τι δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό θα απαντούσα:
«Η ήττα. Η ομάδα αυτή είναι καταδικασμένη να κερδίζει. Ο μοναδικός της στόχος είναι η πρώτη θέση… Οτιδήποτε άλλο είναι αποτυχία».
Η επόμενη μέρα μιας ήττας:
«Σπρώχνεις με όλες τις δυνάμεις σου τον χρόνο να περάσει».
Θεωρώ απαραίτητο για να κερδηθεί ένας αγώνας:
«Κατ’ αρχάς, δυνάμεις και προσόντα… Στη συνέχεια θέληση για τη νίκη».
Δύο παίκτες που θα έκαναν τον Ολυμπιακό αχτύπητο:
«Ο Βαν ντε Γκουρ και ο Μπλανζέ».
Ενας παίκτης που έδινε άλλη διάσταση στο παιχνίδι:
«Είναι ο Βραζιλιάνος Λίμα. Ο καλύτερος πασαδόρος που έχω δει. Η ταχύτητα που αντιδρούσε και ο τρόπος που οργάνωνε το παιχνίδι ήταν κάτι ασύλληπτο. Εκανε πράγματα που αν δεν τα έβλεπα δεν θα πίστευα ότι γίνονται». ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ «Ολοι θέλουν να νικήσουν τώρα τον Αρη»
Ο Μιχάλης Αλεξανδρόπουλος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της περασμένης περιόδου στο πρωτάθλημα με την ομάδα βόλεϊ του Αρη. Θα επιθυμούσε να πανηγυρίσει ξανά τον τίτλο με τους συμπαίκτες του αλλά, όπως λέει, «είναι πιο δύσκολα τα πράγματα φέτος».
Το κυριότερο μειονέκτημα του Αρη σε αυτό το πρωτάθλημα:
«Είναι πρωταθλητής. Ολοι θέλουν να τον νικήσουν. Αυτό είναι καλό για το πρωτάθλημα γιατί ανεβάζει την ποιότητά του».
Αν ο Αρης κατακτήσει το πρωτάθλημα και φέτος:
«Θα ένιωθα ευνοούμενος της τύχης».
Κατά τη γνώμη μου ο Αρης φοβάται περισσότερο:
«Τους στόχους του. Οταν έχεις κατακτήσει το πρωτάθλημα, το μοναδικό που μπορείς να κάνεις είναι να το πάρεις ξανά».
Οι δύο ήττες από τον Ολυμπιακό και την Ορεστιάδα ήταν χρήσιμες:
«Ενα μάθημα για να ξυπνήσουμε. Και η ήττα σού δίνει δυνατότητες: να ανασυνταχθείς, να επαναπροσδιορίσεις τον στόχο σου, να προκαλέσεις τα όριά σου».
Θα δεχόμουν να είμαι αναπληρωματικός του στην ίδια ομάδα:
«Του Κίραλι».
Ο καλύτερος κεντρικός που έχουν δει τα μάτια μου:
«Ο Γιουγκοσλάβος Πέτροβιτς. Ο καλύτερος «χαμάλης». Αυτή είναι η δουλειά των κεντρικών στο γήπεδο. Πρέπει να βρίσκονται συνέχεια στον αέρα. Είτε είναι αμυντική ενέργεια είτε επιθετική».
Το βόλεϊ είναι δύσκολο άθλημα για να το καταλάβεις:
«Η ομορφιά του είναι ότι πρέπει να νικήσεις τον αντίπαλο χωρίς να έρχεσαι σε επαφή με αυτόν. Δουλεύεις μόνο με το μυαλό. Είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα όπου δεν μπορείς να νιώσεις το μέγεθος της μπάλας. Η επαφή με την μπάλα γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου».
Ο έλληνας βολεϊμπολίστας υστερεί στην άμυνα:
«Είναι θέμα σχολής. Οι έλληνες παίκτες μαθαίνουν κυρίως να κάνουν επίθεση. Για αυτό βγάζουμε και καλούς επιθετικούς».
Η ψυχή σε έναν παίκτη του βόλεϊ τον κάνει να έχει:
«Συγκριτικό πλεονέκτημα. Οταν το διαθέτεις, δίνεις στην ομάδα σου διάθεση και θέληση».
