Ο γκολκίπερ που φοβήθηκε τη συντέλεια του κόσμου
Ιούνιος 1998: Κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ της Γαλλίας η εθνική ομάδα της Αργεντινής βρίσκει στο πρόσωπο του τερματοφύλακά της, Κάρλος Ρόα, έναν νέο ήρωα όταν αποκρούει τα πέναλτι των Αγγλων Πολ Ινς και Ντέιβιντ Μπάτι στον δραματικό προημιτελικό εκείνης της διοργάνωσης. Ιούνιος 1999: μια από τις πιο περίεργες ιστορίες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο διεθνής αργεντινός τερματοφύλακας, ο οποίος μεταξύ άλλων ήταν από τους βασικούς συντελεστές της αναγέννησης της ισπανικής ομάδας Μαγιόρκας με την οποία αγωνίστηκε στον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, ανακοινώνει ότι εγκαταλείπει οριστικά το ποδόσφαιρο! Ο Ρόα, μέλος της χριστιανικής αίρεσης «Αντβεντιστές της έβδομης ημέρας» και 29 ετών εκείνη την εποχή, έριξε μαύρη πέτρα στο άθλημα που υπηρέτησε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για να αφοσιωθεί στον Θεό, καθώς όπως δήλωσε τότε «με την αλλαγή του αιώνα θα έρθει και η καταστροφή του κόσμου, και πρέπει να είμαι έτοιμος»…
Ο αιώνας άλλαξε, η καταστροφή του κόσμου δεν ήρθε ακόμη και ο Κάρλος Ρόα με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά τους ζουν ήσυχα στο μικρό χωριό Κολόνια Μαργκαρίτα της επαρχίας Σάντα Φε στην Αργεντινή. Σύντομα μάλιστα θα μετακομίσει στην Κόρντομπα για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να γίνει δηλαδή αγρότης και να διδάξει τη Βίβλο.
Οταν είχε ανακοινώσει την απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο, ο Ρόα τόνισε στην εφημερίδα «Clarin» της χώρας του: «Ο αθλητισμός μου έδινε χαρά, αλλά υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνω» ενώ εξήγησε: «Ο βασικός λόγος της αποχώρησής μου είναι ότι δεν δέχομαι άλλο να εργάζομαι τις Κυριακές. Δεν το επιτρέπει η θρησκεία και η πίστη μου στον Θεό. Για όσους πιστεύουν τον λόγο Του η Κυριακή είναι η πιο σημαντική ημέρα και το ποδόσφαιρο δεν μου επιτρέπει να κάνω όσα θα έπρεπε εκείνη την ημέρα».
* Τα λεφτά δεν είναι το παν
Περίπου οκτώ μήνες ύστερα από την αποχώρησή του δεν έχει μετανιώσει για τίποτε, ενώ κοιτάζοντας με διαφορετικό μάτι τη ζωή του λέει: «Ποτέ δεν απόλαυσα πραγματικά το ποδόσφαιρο και δεν μου έχει λείψει ούτε μία στιγμή». Οπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, όμως, το ποδόσφαιρο έλειψε από τη ζωή της γυναίκας του Σίλβια, η οποία έκλαιγε επί έναν ολόκληρο μήνα. «Εκλαψε πολύ, αλλά ούτε μία στιγμή δεν προσπάθησε να με μεταπείσει, σε αντίθεση με κάποιους άλλους» τόνισε ο Ρόα και εξήγησε: «Ο πρόεδρος της Μαγιόρκας κ. Γκιγέρμο Ρέινες μου πρόσφερε τα μισά λεφτά που θα έπαιρνε ο σύλλογος αν έπαιρνα μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ» (σ.σ.: στον Τύπο γράφτηκε εκείνη την εποχή ότι η αγγλική ομάδα προσφέρει περίπου 2 δισ. δρχ. για την απόκτησή του), «ενώ η ίδια προσφορά μού έγινε και για πιθανή μεταγραφή μου στη Ρεάλ. Τα λεφτά όμως δεν είναι το παν και αυτό δεν το καταλαβαίνουν».
Ενας ακόμη άνθρωπος του ποδοσφαίρου που προσπάθησε να τον μεταπείσει ήταν ο τεχνικός διευθυντής της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής κ. Χοσέ Πέκερμαν, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να του μιλήσει. Ο κ. Πέκερμαν ήρθε σε επαφή μόνο με άτομα από το περιβάλλον του Ρόα. «Με τιμάει το γεγονός ότι ακόμη με θεωρούν τον καλύτερο τερματοφύλακα της χώρας και θα ήθελα να του μιλήσω» δήλωσε ο 30χρονος πρώην τερματοφύλακας. «Βέβαια δεν έχει καμία ελπίδα να με μεταπείσει και να με κάνει να επιστρέψω στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά ίσως καταφέρω να του πω μερικά πράγματα για τη Βίβλο».
* «Λεχούγκα», ο χορτοφάγος
Τα θρησκευτικά του πιστεύω είχαν δημιουργήσει έναν ολόκληρο μύθο γύρω από το πρόσωπο του Κάρλος Ρόα και στο μακρινό για αυτόν παρελθόν. Οντας ακόμη παίκτης της Ρασίνγκ του Μπουένος Αϊρες, το 1980 ταξίδεψε στην Αφρική για ένα τουρνουά με την παιδική ομάδα. Προσβλήθηκε από έναν άγνωστο ιό, έχασε 10 κιλά και παραλίγο να πεθάνει, «επειδή οι γονείς μου δεν μπορούσαν να βρουν το σωστό είδος και την απαραίτητη ποσότητα κινίνης που χρειαζόταν για την καταπολέμηση της αρρώστιας» όπως δήλωσε. Οι φήμες, πάντως, ανέφεραν ότι ο Ρόα είχε αρνηθεί να εμβολιασθεί πριν από το ταξίδι λόγω της θρησκείας του, αλλά ο ίδιος τις κατέρριψε λέγοντας: «Αν δεν εμβολιαζόμουν δεν θα μου επιτρεπόταν να κάνω εκείνο το ταξίδι».
Ο ντροπαλός και συνήθως λιγομίλητος τερματοφύλακας, ο οποίος έκλεισε τα 30 του χρόνια στις 15 Αυγούστου, άφησε τους πάντες με… ανοικτό το στόμα όταν ανακοίνωσε στις αρχές του περασμένου έτους την απόφασή του να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, αλλά ο «μέντοράς» του και προπονητής του στη Μαγιόρκα και στη Λανούς νωρίτερα κ. Εκτορ Κούπερ προσπάθησε να τον μεταπείσει λέγοντάς του: «Ο Παράδεισος και ο Θεός μπορούν να σε περιμένουν, το ποδόσφαιρο όμως όχι». Ο «Λεχούγκα», όπως είναι το παρατσούκλι του (σημαίνει «μαρούλι»), επειδή είναι χορτοφάγος, δεν μεταπείστηκε ούτε όταν πήρε το βραβείο Θαμόρα η επίσημη αναγνώριση του καλύτερου τερματοφύλακα στην Ισπανία αλλά ούτε όταν οι συμπαίκτες του στη Μαγιόρκα με αρκετή δόση χιούμορ ανάρτησαν ένα πανό που ανέφερε «για το όνομα του Θεού, Ρόα, μείνε». Ο Ρόα, βέβαια, γελάει ακόμη και τώρα στην ανάμνηση της συγκεκριμένης προπόνησης, αλλά λέει: «Για αυτόν τον λόγο εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο, για το όνομα του Θεού».
Οταν στις 26 Ιουνίου του 1998 ο Κάρλος Ρόα έδωσε συνέντευξη Τύπου στο γήπεδο της Μαγιόρκας «Λουίς Σιτχάρ» όπου ανακοίνωσε την επίσημη και οριστική αποχώρησή του ήταν σαφής: «Είχα ζητήσει από τον Θεό να παίξω σε ένα Μουντιάλ και έπαιξα. Του ζήτησα να με αξιώσει να αγωνιστώ στην Ευρώπη, όπως και έγινε. Τώρα απλώς νιώθω την ανάγκη να Τον ευχαριστήσω». Ο Ρόα κράτησε τον λόγο του και δεν επέστρεψε ποτέ στα γήπεδα, αλλά η απουσία του τόσο από την Εθνική Αργεντινής όσο και από τη Μαγιόρκα είναι αρκετά αισθητή, ώστε όλοι να εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα αφήσει κάποια στιγμή την αγροτική ζωή και θα επιστρέψει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Ο κόσμος φιλούσε τους τοίχους του σπιτιού του!
Ο εξαιρετικά σεμνός και χαμηλού προφίλ Κάρλος Ρόα γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1969 στη Σάντα Φε. Η επαγγελματική καριέρα του άρχισε στη Ρασίνγκ του Μπουένος Αϊρες, όπου ο Ρόα ήταν στη σκιά του Ιγκνάθιο Γκονζάλες. Οι εκπληκτικές αθλητικές ικανότητές του όμως φάνηκαν στα ελάχιστα παιχνίδια που έπαιξε και ο τότε τεχνικός της Ρίβερ Πλέιτ κ. Ντανιέλ Πασαρέλα προσπάθησε να τον πάρει στην ομάδα του. Η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφόρησαν τότε στην Αργεντινή, ο κ. Πασαρέλα δεν «εμπιστευόταν» τους χορτοφάγους! Τελικά μεταγράφηκε στη μέτρια Λανούς, η οποία, υπό την καθοδήγηση του κ. Εκτορ Κούπερ, κατέκτησε το Κύπελλο CONMEBOL αντίστοιχο του Κυπέλλου UEFA , το οποίο αποτέλεσε ευρωπαϊκό διαβατήριο για τον κ. Κούπερ και άνοιξε την πόρτα της Εθνικής Αργεντινής για τον Ρόα.
Η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του Ρόα ήταν η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Η μητέρα του κυρία Μαρία Αντέλα Ρόμπλες, η οποία τον είχε ακολουθήσει, όπως και η υπόλοιπη οικογένειά του στη Γαλλία, δήλωσε τότε στο περιοδικό «Gente» της Αργεντινής ότι ο γιος της «παραμένει πάντα ένα παιδί που αναζητεί τη συμβουλή του πατέρα του», ενώ η γυναίκα του Σίλβια Σουνέρ απλώς ευχαρίστησε τον Θεό: «Οταν έμαθα ότι μετά το παιχνίδι με την Αγγλία, όπου ο Κάρλος έπιασε δύο πέναλτι, το σπίτι μας στην Αργεντινή γέμισε κόσμο που φιλούσε ακόμη και τους τοίχους, κατάλαβα ότι όλες οι θυσίες άξιζαν τον κόπο». Δείγματα του χαρακτήρα του Ρόα πάντως φάνηκαν μετά τον άτυχο για την Αργεντινή προημιτελικό με την Ολλανδία. Κανένας από τους συμπαίκτες του δεν σήκωνε κεφάλι αλλά εκείνος με τις δύο κόρες του αγκαλιά απάντησε σε κάθε ερώτηση των δημοσιογράφων, ενώ στη συνέχεια υπέγραφε ακούραστα αυτόγραφα. Τώρα είναι ευτυχισμένος απολαμβάνοντας τη ζωή ενός απλού πολίτη…
