«Ουαί υμίν οικολόγοι γιαλαντζί, οι το πετρέλαιον κατακεραυνούντες, τον καταναλωτισμόν καταρώμενοι, την δέ αιολικήν ενέργειαν εκ βαθέων μισούντες – εις πύρ βάλλεσθε το εξώτερον»!


Ποίους άραγε αφορά ο ως άνω εξορκισμός; Τους εξής τρείς – δηλαδή όλους μας.


1. Την συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, πρώτα: α) Διοτι δέν έχομε την απαιτούμενη έμμονη συναίσθηση του εγκλήματος στο οποίο συνεργούμε με την προσωπική τού καθενός-μας σπατάλη ενέργειας. β) Διοτι όσοι κατοικούμε στις επαρχίες, υπακούμε στους φυλάρχους-μας και δέν στέργομε στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στους λόφους-μας, διοτι λέει είναι άσχημες (κύττα θράσος τών «εστέτ», μπροστά σ’ αυτό το εκφραστικότατο γλυπτό mobilum – την ίδια ώρα που τα μπουγαδόσχοινα των καλωδίων του ηλεκτρισμού καταπνίγουν τα χωριά μας κι οι καταπατητές ανενόχλητοι ροκανίζουν τους ίδιους λόφους μας). Εννοείς οτι οι αναίσθητοι Ισπανοί (άμοιροι αισθητικής παιδείας) μέσα στο 2005 αύξησαν το αιολικό δυναμικό-τους κατα 1800 MW, έναντι 100 MW της Ελλάδας. Ποιάς Ελλάδας δηλαδή; H μπροστάρισσα Κρήτη το έφερε το αποτέλεσμα· ενώ η πεπολιτισμένη Πελοπόννησος εμμόνως σέρνει τον Αίολον στα δικαστήρια! Ολον αυτόν τον καιρό, με τρώει το ερώτημα «τί άραγε κάνουν τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης;». Μήπως το παρα-ρίξαμε στον προβληματισμό για την μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας των σαλιγκαριών; γ) Διοτι δέν πιέζομε τον βουλευτή-μας (ή, έστω, τον τηλεπαρουσιαστή-μας βρε παιδάκι μου) να προωθήσει νομοσχέδια φιλικά για τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας – αντί για τις παχυλές και ψευδέστατες προεκλογικές εξαγγελίες. Κι έτσι, φθάνομε στον πολιτικό-μας κόσμο:


2. Υποστηρίζω οτι απ’ την ως άνω αρνητική στάση του ευτυχούς λαού-μας, ευλόγως προκύπτει και η αντίστοιχη αρνητική στάση τών ελληνικών κομμάτων εξουσίας: α) Σαράντα πέντε ειδών εγκρίσεις χρειάζονταν για να κατατεθεί πρόταση για εγκατάσταση παραγωγής αιολικής ενέργειας. (Μπά, δέν το κάνουνε επίτηδες). Μόλις που είχε προλάβει η προηγούμενη Κυβέρνηση να τις μειώσει σε… είκοσι πέντε! Αλλα και το καινούργιο νομοσχέδιο της τωρινής Κυβέρνησης (σχέδιο Ιανουαρίου 2006), πάλι 25 τις αφήνει – και δέν προβλέπει το αυτονόητον «όποια πιστοποιητικά απαιτούνται απο δημόσιες Υπηρεσίες, το ίδιο το Δημόσιο θα επρεπε να τα συλλέγει». (Κι ύστερα εκπληττόμεθα «καλέ, γιατί φεύγουνε οι ξένοι επενδυτές;»). β) Παρα ταύτα, η παρούσα Κυβέρνηση, πέρσι τον Απρίλιο, είχε δείξει μεγαλύτερην ευαισθησία: Είχε καταλάβει το τοπικιστικό μπάχαλο που γινόταν με την μεταφορά της αδειοδοτικής δικαιοδοσίας στην Περιφέρεια. Και την επανέφερε στο Κέντρο – το οποίο άλλωστε ειναι και το μόνο που φέρει την ευθύνη των κυριολεκτικώς καταστροφικών προστίμων που άρχισε να πληρώνει η Ελλάδα για την αποτυχία-της να τηρήσει τα συμπεφωνημένα περι μειώσεως των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στο ίδιο νομοσχέδιο του περασμένου Απρίλη, η σημερινή Κυβέρνηση είχε αντιληφθεί τί τροχοπέδη δημιουργούσε ο χωροταξιακός αχταρμάς στην Περιφέρεια. Κι είχε βρεί λύση. Τέλος, μέσα στον ίδιον τον νόμο είχε η Κυβέρνηση την προβλεπτικότητα (και την ντομπροσύνη) να μνημονεύει τον στόχο της Κοινοτικής Οδηγίας για 20% ηλεκτροπαραγωγή απο Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας κατα το 2010…


Ξάφνου, τον περασμένο Γενάρη, νέο(;) νομοσχέδιο εμφανίζεται: Ξεχνάει όλες ετούτες τις καίριες προβλέψεις, και ξαναπέφτει στην παλιά ραστώνη. Και οι κακεντρεχείς επιχαίρουν: «Εμείς σας το λέγαμε οτι τα συμφέροντα των μεγάλων εταιριών δέν θα επιτρέψουν την απεξάρτηση απ’ τα εισαγόμενα καύσιμα»!


3. Κι εδώ μπαίνει στη σκηνή κι ο τρίτος μεγάλος (και αδικημένος) παράγοντας της εθνικής-μας κατάντιας, η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. H οποία δήθεν αποδημοσιοποιήθηκε μέν – της γυρεύομε όμως να κόψει τον τράχηλόν-της να συντηρεί τα δίκτυα, να κατασκευάζει νέα δίκτυα (για να υπηρετήσει τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) – αλλα να μήν τολμήσει να πεί την αλήθεια στον λαό για το αυτοκτονικώς συμπιεσμένο τιμολόγιο κιλοβατώρας στην Ελλάδα. Ετσι, καί η υποδομή-μας φθείρεται, αλλά καί οι συμπολίτες-μας πρέφα δέν παίρνουν περι του πραγματικού κόστους της κιλοβατώρας απο ορυκτά καύσιμα.


Επομένως, θέλεις να πείς οτι δέν φταίει η ΔΕΗ; Περίπου, ναί: Γι’ άλλη μιά φορά, φταίει η μέση λαϊκή αδιαφορία και τα μισόλογα των κομμάτων εξουσίας. Ομως, φταίει καί η ΔΕΗ διοτι απ’ την μιά μεριά δέν φτιάχνει τα απαιτούμενα στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο δίκτυα που θα υπηρετούσαν την Αιολική Ενέργεια, («πού να τα βρώ τα λεφτά;»), ενώ απ’ την άλλη τα βρίσκει τα λεφτά για να εγγράφει στον προϋπολογισμό τού 2005 κεφάλαιο 100 εκατομμυρίων ευρώ για τα πρόστιμα που σας έλεγα πιοπάνω.


Αν τα λεφτά αυτά τα έδινε για να στήσει (η ίδια η ΔΕΗ) αιολικά πάρκα, τότε θα μείωνε σταδιακώς τα πρόστιμα. Και θα μείωνε και το όνειδος οτι η Ελλάδα είναι «καθυστερημένη». Σε όλα – έλεος.


Ο κ. Θεοδόσης Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.