Το κείμενο που φιλοξενεί σήμερα «Το Βήμα» αποτελεί ουσιαστική μαρτυρία για το δράμα της Κύπρου. Ο στρατηγός Γεώργιος Τσουμής έχει υπηρετήσει επί πολλά έτη ως Αξιωματικός Πληροφοριών στη Μεγαλόνησο (στο κλιμάκιο της ΚΥΠ στην Κύπρο). Μάλιστα αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση η υπό τον Κ. Καραμανλή κυβέρνηση εθνικής ενότητος τον τοποθέτησε διευθυντή του κλιμακίου ΚΥΠ στην Κύπρο. Εχει ζήσει συνεπώς από κοντά και εκ των έσω τα δραματικά και αμφιλεγόμενα γεγονότα. «Το Βήμα» ευχαρίστως δημοσιεύει την επιστολή του, ως υλικό προς εκτίμησιν και χρήσιν από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Με αφορμή τη δημοσίευση επιστολών και άρθρων στο «Βήμα» του αντιστρατήγου ε.α. κ. Γεωργίου Καρούσου στις 18 Δεκεμβρίου ’98 και του πρώην Υφυπουργού «Παρά τω Προέδρω της Κυπριακής Δημοκρατίας» δρος Πατρόκλου Σταύρου, για την ανταπόκριση του κ. Αλεξ. Παπαχελά (22 Νοεμβρίου ’98) ότι σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της CIA με ημερομηνία 17 Δεκεμβρίου 1974 η ΕΟΚΑ Β’ ήθελε να δολοφονήσει τον τότε Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσσιγκερ θα ήθελα να καταθέσω την μαρτυρία μου, διότι κάπου έχουν δίκαιο, κάπου κάνουν λάθος με αποτέλεσμα οι μεν να είναι «προδότες» (πράκτορες της CIA) και άλλοι «ανθέλληνες»…
Δεν θα αμφισβητήσω τον άδολο πατριωτισμό του Γρίβα-Διγενή ούτε την εθναρχική ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ούτε φυσικά των στενών επιτελών τους κ.κ. Καρούσου και Σταύρου. Απλά θάθελα να επισημάνω ότι όλοι οι άνθρωποι, μικροί ή μεγάλοι, όσο συγκλονισμένοι κι αν υπήρξαν από την καταστροφή της Κύπρου όπως και οι παλαιότεροι από τη Μικρασιατική, έκαναν λάθη.
Κατ’ αρχήν να αναφέρω την ιδιότητά μου. Είχα την Διοίκηση της 5551 Μονάδος Πληροφοριών (Ελλαδική) η οποία παρακολουθούσε τις δραστηριότητες των Τούρκων και των ξένων δυνάμεων, αλλά και τις ελληνοκυπριακές στη Μεγαλόνησο.
Ο στρατηγός Καρούσος έχει δίκαιο όταν αναφέρει ότι η ΕΟΚΑ Β’ με την αναχώρησή του από την Κύπρο (προ του πραξικοπήματος εκεί) είχε «αυτοχειριασθεί» και ουσιαστικώς διαλυθεί εξαιτίας της έλλειψης διοικήσεως και της αστυνομικής απηνούς καταδίωξης. Και μόνο κατά την εβδομάδα του πραξικοπήματος επιχειρήθηκε να ανασυγκροτηθεί για να δοθεί η κάλυψη ότι το πραξικόπημα προήλθε από αυτή, η οποία εμύησε και οδήγησε σε στάση Μονάδες της Εθνοφρουράς, κάτι που δεν έπεισε ή αποδέχθηκε κανείς.
Ετσι εμφανίσθηκαν κάποιες ασυντόνιστες συμμορίες ΕΟΚΑτζήδων που επανεξοπλίσθηκαν με την αρπαγή οπλισμού από το Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας, που είχε διαλυθεί, αλλά σταδιακά αφοπλίσθηκαν με την αποκατάσταση της τάξης και την αμνηστία που παρεχώρησε ο Μακάριος.
Επακολούθησε της εισβολής η δολοφονία του αμερικανού πρέσβεως Ρότζερ Ντέιβις η οποία οφείλεται σε μια σειρά συγκυριών όπως τότε εξέτασα και ανέφερα στους προϊσταμένους μου. Συγκεκριμένα ενώ γινόταν στις 27 Αυγούστου ’74 αντιαμερικανική διαδήλωση, κατά την οποία ρίφθηκαν σποραδικοί πυροβολισμοί, πυρπολήθηκαν με πετρέλαιο τα εντός του προαυλίου και πλησίον των παραθύρων υψηλά κυπαρίσσια και η φωτιά εκάλυπτε όλο το ύψος και μήκος του κτιρίου, μία ομάδα ενόπλων πήγε σε ανεγειρόμενη οικοδομή στην πλευρά της πρεσβείας και έριξε μερικές μη σκοπευμένες ριπές, στο μοναδικό παράθυρο φωτισμού του διαδρόμου της πρεσβείας, με αυτόματο όπλο καλάσνικωφ και διατρητικές βολίδες (εσωτερικά του χαλκού έχουν χάλυβα και όχι μόλυβδο), υλικό το οποίο είχε προμηθευθεί η κυβέρνηση για την αστυνομία.
Οι τοίχοι της πρεσβείας προκατασκευασμένοι (ready made) από οπλισμένο μπετόν ήσαν ιδανικοί για συνεχή αποστρακισμό αυτών των βολίδων με αποτέλεσμα να τραυματισθεί θανάσιμα ο πρέσβυς και η γραμματεύς του οι οποίοι είχαν καταφύγει στον διάδρομο για να καλυφθούν διότι στην πρόσοψη που έβλεπαν τα γραφεία των διαδραματίζονταν τα γεγονότα.
Τα ερωτήματα είναι ποίοι έχουν καλάσνικωφ; Ασφαλώς οι ομάδες των ΕΟΚΑτζήδων αλλά καί τινες οπαδοί της ΕΔΕΚ.
Γιατί ποτέ δεν βρέθηκαν οι ένοχοι για να δικαστούν; Η όξυνση του αντιαμερικανισμού λόγω της στάσης του Κίσσιγκερ κατά την εισβολή και ο επακόλουθος φόνος στην Ελλάδα του σταθμάρχη της CIA έδωσαν αφορμή στο να κυκλοφορήσουν φήμες ότι επόμενος στόχος θα ήταν ο Κίσσιγκερ αλλά οι αριστεροί άφηναν τους ΕΟΚΑτζήδες και οι δεξιοί τους ΕΔΕΚτζήδες να αναλάβουν αυτοί τον έλεγχο. Εχει, λοιπόν, δίκαιο και η CIA που το συμπεριέλαβε στην έκθεσή της και φυσικά ο κ. Παπαχελάς που το μετέδωσε.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να αντιπαραθέτω για κάθε ενέργεια της ΕΟΚΑ Β’ αντίστοιχη ενέργεια της άλλης πλευράς και αντίστροφα.
Παρόμοια υπήρξαν και τα μυθεύματα για σχέδιο δολοφονίας του Κ. Καραμανλή μετά την μεταπολίτευση και του Μακαρίου κατά την επάνοδό του, από άτομα που ήθελαν να κερδίσουν την εύνοιά του και να φανούν βασιλικότεροι του βασιλέως. Το ζήτημα είναι το τι έκαναν οι αρχηγοί και ιθύνοντες κάθε παράταξης για να σταματήσει ο αλληλοσπαραγμός και να βρουν εθνικά επωφελείς λόγους για να αποφευχθεί η καταστροφή της Κύπρου η οποία από τις αρχές του 1973 εκτιμάτο ως επικείμενη.
Οι τριτοκοσμικές αυταπάτες των τότε κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδος και ο φανατισμός, μας οδήγησαν στην καταστροφή της Κύπρου και την μη ορατή λύση.
Ακόμη και η σημερινή εμπλοκή του κυπριακού και το θέμα των πυραύλων S-300 είναι απόρροια εκείνων των καταστάσεων. Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί τόσο στις σημερινές ενέργειές μας όσο και στην εξιστόρηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα κάτω από συνθήκες φανατισμού και μίσους.
Γεώργιος Τσουμής, επίτιμος Διοικητής ΙΙ Μ/Κ Μεραρχίας ΠΖ, Αντιστράτηγος ε.α., Κηφισιά
Αδικος νόμος για την αντιπαροχή
Είμαι 73 ετών, συνταξιούχος των 135.000 δραχμών μηνιαίως. Είχα ως μοναδική περιουσία ένα πατρικό οικόπεδο. Για να βολέψω τα τέσσερα παιδιά μου, το έδωσα αντιπαροχή σε εργολάβο. Και με το σύστημα της αντιπαροχής μού ήταν δυνατόν να ανακουφίσω το πρόβλημα στέγης των παιδιών.
Η διαδικασία της αντιπαροχής άρχισε το 1991 και τελείωσε το 1994, οπότε παραδόθηκε η οικοδομή. Οπως γίνεται σε κάθε αντιπαροχή, όλες οι οφειλές κατόπιν συμβολαίου με την εργολάβο εταιρεία μεταβιβάζονται σε αυτήν και ο οικοπεδούχος δεν αναμειγνύεται πουθενά, μόνον ως προς την καλή εκτέλεση των συμφωνημένων.
Οταν βγήκε το ΠαΣοΚ το 1993 και ανέλαβε το υπουργείο Εργασίας ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, με μια εισπρακτική λογική άλλαξε το σύστημα των ενσήμων.
Για οικοδομές που δεν είχαν ολοκληρωθεί, όπως αυτή του οικοπέδου μου, ενώ η άδεια είχε εκδοθεί προ ετών, ζητούσε τα ένσημα των μη αποπερατωθέντων έργων ως την ψήφιση του νόμου αυτού (κρασπέδωση, βαφή οικοδομής κτλ.) από τους οικοπεδούχους, δηλαδή από εμένα. Και όχι βέβαια από την εργολάβο εταιρεία, γιατί το ΙΚΑ, λέει, δεν αναγνωρίζει τα συμβόλαια που έχουν συνάψει οικοπεδούχοι και εργολάβοι νόμιμα, σε συμβολαιογράφο. Ενώ όλους τους εργαζόμενους στην οικοδομή επί δύο χρόνια τους πλήρωνε κανονικά η εργολάβος εταιρεία, δίχως ανάμειξη του οικοπεδούχου.
Ρωτώ: Τότε γιατί τα κάναμε τα συμβόλαια; Τι ρόλο παίζουν οι συμβολαιογράφοι; Δεν είναι εκπρόσωποι του κράτους;
Και μου ζητά το ΙΚΑ 16 εκατομμύρια δρχ.! Από εμένα! Τον συνταξιούχο των 135.000 δρχ. μηνιαίως… Και με τρέχουν στα δικαστήρια κατηγορούμενο εδώ και τρία χρόνια! Και δεν φθάνει αυτό· μου έρχεται από το ΙΚΑ Κιλκίς, το καλοκαίρι του 1998, έγγραφο με κατάσχεση όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της δικής μου και των παιδιών μου, ανεβάζοντας την οφειλή μου στο ΙΚΑ, με τα πρόστιμα… καθυστέρησης, στα 47 εκατομμύρια δραχμές! Τι είναι αυτά; Γίναμε πρόσφυγες στον τόπο μας;
Σαράντα χρόνια δούλευα, τόσα λεφτά δεν ξόδεψα σε όλη μου τη ζωή. Και τα ζητά αυτά ο νόμος του Γιαννόπουλου, του δημοκράτη Γιαννόπουλου, από εμένα, που με την ψήφο μου έγινε υπουργός!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΑΚΗΣ
Κιλκίς
Δεν ευνοεί τους εργαζομένους
Αναφέρομαι στο δημοσίευμα της εφημερίδας 16.8.1998, σελίδα Α10, «Κοινός Νους», για μια απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία θεωρείται ευνοϊκή για τους εργαζομένους. Ως άμεσα θιγόμενος από την απόφαση του ΑΠ Ν. 902/1998 που αφορά δική μου αγωγή, σας γνωρίζω τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία ατυχώς δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν από καμία απόφαση, συμπεριλαμβανομένου και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως κάτωθι:
Γεννήθηκα το 1940 (δηλ. ήμουν κατά την απόλυση 51 στα 52), είμαι άγαμος, πτυχιούχος Ανωτάτης Εμπορικής (ΑΣΟΕΕ) μετεκπαιδευθείς στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (με «Λίαν Καλώς»), πτυχιούχος αγγλικών (Michigan Proficiency) και γνώστης γαλλικών. Τον Δεκέμβριο 1966 προσελήφθην στην εταιρεία Νηρέας – Δεινοκράτης και συνέχισα από 26.3.1970 στη Nereus Shipping SA ιδίων συμφερόντων ως 3.12.1991. Το 1969 και για έξι περίπου μήνες εστάλην στο Λονδίνο στα γραφεία της εταιρείας για μετεκπαίδευση. Εκτοτε υπηρέτησα ανελλιπώς σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις και με διάφορους τίτλους, ως 3.12.1991.
Η εταιρεία πράγματι για οικονομικοτεχνικούς λόγους άρχισε τη συρρίκνωση και σε οκτώ (όχι τρία) έτη προέβη σε 55 απολύσεις, αλλά όλοι οι υπάλληλοι ελάμβαναν επιπλέον δώρον κυμαινόμενο από 50 ως 300%, ανάλογα με τη θέση και τα χρόνια υπηρεσίας, διότι οι απολύσεις ήσαν επιλεκτικές ανάλογα με τη θέση και τα χρόνια υπηρεσίας. Τέτοια έγγραφη πρόταση έγινε και σ’ εμένα από τον τότε διευθυντή τον Αύγουστο του 1989: 8,5 εκατομμύρια δρχ. και τέσσερις μήνες ελεύθερος χρόνος αντί 3,5 εκατομμύρια δικαιούμενα. Δεν προχώρησε όμως, διότι στη συνέχεια, το 1990, απεχώρησε ο εν λόγω διευθυντής και μου μεταβίβασε εγγράφως ένα μέρος των καθηκόντων του.
Πάντα τα ανωτέρω κατετέθησαν στα δικαστήρια και με ένορκο μάρτυρα, εν τούτοις αγνοήθηκαν παντελώς και οι αποφάσεις των δικαστηρίων εστηρίχθησαν στις καταθέσεις-προτάσεις των αντιδίκων μονομερώς.
Θα ήθελα εδώ να προσθέσω ότι η γνωστή ναυτιλιακή κρίση εξεδηλώθη το 1979, αλλά κατά τον χρόνο της απόλυσης (1991) είχε ήδη παρέλθει. Σημειωτέον δε ότι κατά τον χρόνο της αγωγής η εταιρεία παρήγγειλε σε ναυπηγεία Ιαπωνίας δύο πλοία, τα οποία παρέλαβε με κόστος 70 εκατομμύρια δολάρια περίπου, και φυσικά προσέλαβε νέους υπαλλήλους.
Λυπάμαι και αισθάνομαι αδικημένος και απογοητευμένος από την τελική απόφαση του ΑΠ, που βέβαια δεν κρίνει επί της ουσίας αλλά επί των τύπων.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Α. ΛΑΜΠΟΥΣΗΣ, Πειραιάς
«Αδόκιμοι αυτοσχεδιασμοί»
Ο κ. Περικλής Χριστοδουλίδης, υποναύαρχος ΠΝ ε.α., με αφορμή δημοσίευμα του «Βήματος» (13.12.1998) για τη διαταγή του κ. ΥΕΘΑ, βάσει της οποίας στήνονται για πρώτη φορά στην ιστορία κάλπες στα στρατόπεδα, προκειμένου εκλεγόμενοι εκπρόσωποι των στρατευμένων στον στρατό του 2000 να αποφασίζουν για την υγιεινή, το συσσίτιο, την άθληση και την ψυχαγωγία τους κτλ., σχολιάζει: «Ως προς τη διαταγή του κ. ΥΕΘΑ, την οποία κατά «Το Βήμα» σχεδίασε ο ίδιος, στα πλαίσια του Προγράμματος Αναδιοργανώσεως των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) της χώρας, είναι απορίας άξιο το πώς ο κ. ΥΕΘΑ απέκτησε προσωπικές εμπειρίες από τη στρατιωτική ζωή, για να είναι σε θέση να σχεδιάσει ο ίδιος τον τρόπο που πρέπει να ζουν οι στρατευμένοι, δεδομένου ότι είχε εξαγοράσει τη δική του στρατιωτική θητεία και δεν υπηρέτησε».
Και καταλήγει: «Δυστυχώς διαβλέπω την τραγική πραγματικότητα στην οποία θα οδηγήσουν αυτοί οι πρωτοποριακοί και αδόκιμοι αυτοσχεδιασμοί του κ. ΥΕΘΑ. Για παράδειγμα, μετά τη διενέργεια των εκλογών στις μονάδες, θα σπεύσουν όλα τα ΜΜΕ να αναλύουν τα αποτελέσματα και να διατυμπανίζουν ότι στο τάδε στρατόπεδο εξελέγη επιτροπή (επιτροπάτο) προσκείμενη στο δείνα κόμμα κτλ. Ερωτάται: Πώς ανέχεται η στρατιωτική ηγεσία την επερχόμενη διάλυση των μονάδων; Ποία η αντίδρασή της; Οσο για την αντιπολίτευση, ούτε λόγος να γίνεται, διότι εφησυχάζει στον ύπνο του δικαίου…».
Για το «καθισιό» των υπαλλήλωνΣε απάντηση του άρθρου του κ. Π. Λιανού, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών, στην εφημερίδα «Το Βήμα» της Κυριακής τής 3.1.1999, με θέμα «Ο εξευτελισμός του Πανεπιστημίου» (…), δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι οι απόψεις του για το «καθισιό» των Διοικητικών Υπαλλήλων προέρχονται από κακοήθεια, γιατί από τους Διοικητικούς Υπαλλήλους, τουλάχιστον, δεν είχε ποτέ πρόβλημα.
Θεωρούμε λοιπόν ότι είναι, τουλάχιστον, ανίδεος για το έργο των Διοικητικών Υπαλλήλων γιατί ποτέ δεν το είδε. Το μόνο που βλέπει είναι οι καταστάσεις των φοιτητών, τα ωρολόγια προγράμματα και τα προγράμματα εξετάσεων, τα βαθμολόγια, τα πρακτικά των συνελεύσεων που συμμετέχει και τα εκκαθαριστικά τις μισθοδοσίας, όλα στο γραφείο του. Αυτά όμως καθώς και οι διεκπεραιώσεις των πάσης φύσεως οικονομικών υποθέσεων και η συντήρηση του γραφείου και εργαστηρίου του γίνονται από διοικητικούς και τεχνικούς υπαλλήλους του Πανεπιστημίου, ο αριθμός των οποίων είναι πολύ μικρότερος από τον απαιτούμενο και ο μισθός τους κυμαίνεται μεταξύ των 2/8 και των 3/8 του δικού του μισθού.
Ο κ. Π. Λιανός θα έπρεπε να γνωρίζει, αφού βρίσκεται στον ίδιο χώρο, ότι μόνο το Διοικητικό και Τεχνικό Προσωπικό του Πανεπιστημίου από όλους τους κλάδους έχει πλήρες ωράριο εργασίας (37 1/2 ώρες την εβδομάδα) και κατά την περίοδο των καταλήψεων η πλειονότητα των Διοικητικών και Τεχνικών Υπαλλήλων του Πανεπιστημίου εργαζόταν κανονικά. (…)
Για τον Σύλλογο Διοικητικού και Τεχνικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Πατρών, Ο Πρόεδρος , ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΠΑΝΙΤΗΣ
