«Βλέπω πολλές ομοιότητες, μέχρι στις λεπτομέρειες, ότι η σημερινή Ελλάδα είναι η συνέχεια της αρχαίας, παρ’ όλα τα εμπόδια που ήλθαν να τη διακόψουν». Η διαπίστωση αυτή προφανώς θα ενοχλήσει τους κρυπτομαρξιστές «εκσυγχρονιστές» και πλείστους δολοφόνους της ελληνικής αλλά και της αγγλικής γλώσσας στα διάφορα μέσα «ενημέρωσης». Αλλά προτού αυτή αποδοθεί σε κάποιον αθεράπευτο εθνικιστή και πατριδοκάπηλο ή στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (!) ας σπεύσω να διευκρινίσω ότι οφείλεται στην κορυφαία γαλλίδα διανοούμενη, την ακαδημαϊκό κυρία Ζακλίν ντε Ρομιγύ. Και την ανακάλυψα στην άγνωστη στους πολλούς, αλλά σ’ εμάς ξεχωριστή για το ύφος και ήθος της, εφημερίδα που «δεν πουλάει». Λέγεται «Δημοσιογραφική» και την εκδίδει ο λαμπρός εκπαιδευτικός και διανοητής κ. Ιωάννης Μενούνος (τηλ. 9731.338). Από την εντυπωσιακή αυτή συνέντευξη που του παρεχώρησε η ελληνολάτρις συγγραφεύς και κάτοχος σε βάθος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και του αντίστοιχου πολιτισμού και που δυστυχώς ελάχιστοι θα εδιάβασαν, σταχυολογώ μερικές διαπιστώσεις της. Εστω κι αν θεωρηθούν ακόμη και αδίκημα στην Ελλάδα του «Μεγάλου Αδελφού» της εξ αριστερών εν πολλοίς πλαστογραφημένης ιστορίας και της ταυτόχρονης ταύτισης με ό,τι ευτελές προέρχεται από τον τομέα της μουσικής και του θεάματος της επίσης αγνοούμενης σοβαρής Αμερικής.
«Η Ελλάς έχει να προσφέρει πολλά στον κόσμο μας σήμερα… Η Ελλάς μένει ως αρχή, ξεκίνημα, εκεί όπου πρωτοσχηματίστηκε το κάθε τι, από όπου ξεκίνησαν όλα και όπου μπορούμε να εξυπηρετηθούμε ακόμα σήμερα για να εκφράσουμε τις ιδέες μας και τα προβλήματά μας». «Μια παιδεία που γυρίζει τις πλάτες στα μεγάλα κείμενα της κλασσικής Ελλάδας, μου φαίνεται μια παιδεία κολοβωμένη, μολυσμένη, άμυαλη». «Το να κατηγορούμε τους (αρχαίους) Ελληνες διότι ανέχονταν τη δουλεία (σ.σ.: μόνιμο επιχείρημα των ανθελλήνων) είναι σαν να τους κατηγορούμε, αυτούς τους τόσο μοντέρνους, διότι δεν έκαναν όλες τις προόδους και όλες τις ανακαλύψεις».
«Πράγματι ο πόλεμος γεμίζει τις (ελληνικές) εποποιίες, γεμίζει την ιστορία, εγέμιζε την πραγματικότητα της κοινωνίας, αλλά αυτό που βλέπω εγώ μέσα στα ελληνικά κείμενα και που κάνει τη διαφορά με όλες τις άλλες εποχές είναι η διαμαρτυρία εναντίον του πολέμου, είναι η ευσπλαχνία, είναι το γεγονός ότι μια εποποιία όπως η Ιλιάς τελειώνει με τους διπλούς ενταφιασμούς μέσα στα δύο στρατόπεδα. Ειρήνευση μέσα σε μιαν αμοιβαία ευσπλαχνία. Αυτό είναι η πρωτοτυπία της ελληνικής εποποιίας σε σύγκριση με όλες τις άλλες».
«Από μικρή χάρις στις ελληνικές μου σπουδές μπόρεσα να παρατηρήσω την τεράστια χρησιμότητα της ελληνικής γλώσσας, τη χαρά που μπορούσε να προσφέρει, την ακρίβεια της σκέψης που πρόσφερε και υπέφερα με πίκρα, καθώς έβλεπα έπειτα από κάποια χρόνια να εγκαταλείπεται (από τους αρμοδίους) η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών».
«Πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη θέση της αρχαίας Ελλάδας, που βρίσκεται στην αρχή του δυτικού πολιτισμού μας και μας προσφέρει αληθινά όλες τις ιδέες με τις οποίες ζούμε σήμερα».
«Το κάθε τι στην αρχαία Ελλάδα ήταν αντικείμενο διαλόγου… Η σπουδαιότητα των συχνών παθιασμένων συζητήσεων στη σύγχρονη Ελλάδα μού φαίνεται ότι είναι μέσα στη συνέχεια αυτής της μεγάλης ανακάλυψής τους, του διαλόγου». «Θα ήθελα να δώσω ξεχωριστή θέση σε μιαν αρετή που μου φαίνεται ότι έρχεται κατευθείαν από την αρχαία Ελλάδα και που οφείλουμε όλοι στη γη να τη δανειστούμε και να μιμηθούμε στη ζωή μας, την ανθρωπιά».
«Η Ελλάς ανέπτυξε το ιδεώδες της ανθρωπιάς έτσι ώστε να διατηρούμε μέσα σε όλους τους σύγχρονους πολιτισμούς τη λέξη βάρβαρος, που σημαίνει μη ελληνικός, για να δείξουμε την ωμότητα, τη βία και την έλλειψη ανθρωπιάς».
«Σαν ειδικευμένη στην αλλοτινή Ελλάδα νομίζω ότι η σημερινή (Ελλάδα) θα ήταν καλό να αναγνωρίσει τη συνέχειά της με την πρώτη με το να είναι υπερήφανη γι’ αυτό και με το να ξαναγίνει στην Ευρώπη ο πρωταγωνιστής αυτής της επιστροφής στο σημείο εκκίνησης του ευρωπαϊκού πολιτισμού από αυτήν πάνω στο έδαφός της».
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος θα απουσιάσει από τη στήλη του για δύο εβδομάδες λόγω διακοπών.
