Τα ξυρισμένα «μυαλά» του νεοφασισμού

Αν και ο νεοναζισμός στην Ελλάδα δεν έχει πάρει διαστάσεις φαινομένου, η θλιβερή μειοψηφία που τον εκφράζει βιαιοπραγεί κατά πολιτών αλλά και προπαγανδίζει μέσα από έντυπα, εφημερίδες, δίσκους και βιντεοπαιχνίδια τη μισαλλόδοξη ιδεολογία της

Η αβγοθήκη της Νέας Τάξης έχει βρει, εδώ και καιρό, θερμαινόμενο έδαφος για να φέρει στο προσκήνιο προκαταλήψεις, μίσος και βία εναντίον οποιουδήποτε ανήκει σε διαφορετική εθνότητα, θρησκεία ή τάξη. Οι πράξεις βίας και τα ρατσιστικά εγκλήματα που υποδαυλίζονται από ακροδεξιές οργανώσεις είναι πια κοινός τόπος στις χώρες της Ευρώπης, και γίνονται εν ονόματι της καθαρότητας της ράτσας και της αφύπνισης του «ευνουχισμένου πατριωτισμού». Εύκολος στόχος, οι ξένοι, σε μια περίοδο όπου η οικονομική κρίση και η ανασφάλεια για το αύριο κάνει πιο εύπεπτη την προπαγάνδα του νεοφασισμού πίσω από τη φράση «έξω οι ξένοι». Το αυγό του φιδιού δεν έχει σπάσει ακόμη στην Ελλάδα. Επωάζεται, όμως, και οι θιασώτες της ακροδεξιάς παράκρουσης έχουν μπει στο παιχνίδι σπάζοντας κεφάλια ώσπου να σπάσει το αβγό που θα γεννήσει και μεγαλύτερη αποδοχή της ρητορείας τους. Το περίεργο είναι ότι εξεπλάγησαν πολλοί με την απροκάλυπτη βία των τραμπούκων της «Χρυσής Αυγής» που έστειλαν στο νοσοκομείο τον 24χρονο φοιτητή της Φιλοσοφικής, Δημήτρη Κουσουρή, μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ. Προς τι η απορία; Οι ροπαλοφόροι «Περίανδροι» έχουν, εδώ και καιρό, χτυπήσει τη σιδερένια μπότα τους, αλλά κανείς δεν τους άκουσε ή δεν θέλησε να τους ακούσει. Αλλοι εκώφευαν και κωφεύουν, γιατί «όλες τις ψήφους τις έχουμε ανάγκη». Αλλοι, γιατί τα βίαια χτυπήματά τους αφορούσαν μειονότητες (μουσουλμάνους στο Γκάζι της Αθήνας, μαύρους μετανάστες): «Ποιος τους μετράει αυτούς;». Σήμερα, τρομάξαμε γιατί αποθρασύνθηκαν χτυπώντας πια με οργανωμένη επίθεση εκπροσώπους θεσμικών οργάνων της ελληνικής κοινωνίας. Και τώρα ψάχνουμε να βρούμε τον Αντώνιο Ανδρουτσόπουλο ή «Περίανδρο», υψηλόβαθμο στέλεχος της «Χρυσής Αυγής», και μοιράζουμε αντιρατσιστικά κηρύγματα χωρίς να κοιτάμε πόσοι «Περίανδροι» είναι ανάμεσά μας, χωρίς να βλέπουμε ότι καθημερινά εκτρέφουμε προσωπικά τον ρατσισμό με τη στάση μας, ή τον προωθούν με την πολιτική τους στάση κόμματα και ομάδες πίσω από «ελληνόψυχες» ιδεοληψίες.

Οι Χρυσαυγίτες έρχονται να σκληρύνουν το παιχνίδι δηλώνοντας ότι απέναντι στον «ελαφρό πατριωτισμό» προτείνουν τον ακραίο εθνικισμό, «γιατί ο ελληνισμός πάνω από όλα είναι αίμα, είναι ράτσα, και αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα», και ο όρκος του φαλαγγίτη μπαίνει σε περίοπτη θέση στην ομώνυμη εφημερίδα τους, το δε σύνθημα «Η Ελλάδα στους Ελληνες-έξω οι ξένοι» γίνεται μόνιμη επωδός. Γι’ αυτούς, η νέος αέρας που πνέει από την Ευρώπη και τους δροσίζει είναι ότι ο «εθνικισμός κερδίζει έδαφος» και κουκιά. Σήμερα, στην Ελλάδα, η «Χρυσή Αυγή» και ο «Στόχος» είναι οι φορείς του νεοφασισμού στην Ελλάδα. Οι εθνικοσοσιαλιστές της «Χρυσής Αυγής» πρωτοεμφανίσθηκαν υπό τη σκέπη του εντύπου με τον ίδιο τίτλο το 1981. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος, που ήταν πολιτικός τους φορέας, ιδρύθηκε το 1986 και κατέβηκε πρώτη φορά στις ευρωεκλογές του 1994 συγκεντρώνοντας 7.264 ψήφους. Εκλογές το 1994. Ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος δηλώνει εθνικιστής, αποφεύγοντας τον τίτλο του φασίστα για να μπορεί να διπλαρώσει και ευρύ κοινό, φίλα προσκείμενο στις εθνικιστικές κενολογίες. Οπως άλλωστε γράφει και η Christian De Brie (Le Monde Diplomatique, τεύχος 6, Φεβρουάριος 1995): «Εχουν μάθει από τους πνευματικούς τους ηγέτες ότι «πρέπει να είμαστε συνετοί, όσον αφορά το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε. Προπαντός, είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουμε ξεπερασμένες φρασεολογίες»». Στο έντυπό τους οι Χρυσαυγίτες δεν ξεχνούν να… διαψεύδουν ότι ο Χίτλερ «έκανε σαπούνι τους Εβραίους», αλλά το μένος εναντίον τους είναι σημαία της δράσης τους. Αλλωστε, όπως δήλωνε το 1990 ο υπεύθυνος Τύπου της οργάνωσης, Παναγιώτης Αδαμόπουλος (περιοδικό «ΕΝΑ»), «θεωρούμε τον Αδόλφο Χίτλερ σαν την κορυφαία φυσιογνωμία του 20ού αιώνα! Ηταν βέβαια ατυχής συγκυρία το γεγονός ότι η Γερμανία επετέθη στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να θαυμάζουμε και να εκτιμούμε την κυρίαρχη αυτή, για την ιδεολογία μας, μορφή».

Οι ροπαλοφόροι Χρυσαυγίτες

Η δράση της οργάνωσης, εκτός του προσηλυτισμού, συνεχίζεται στους δρόμους με ρόπαλα και σιδερογροθιές. Ξυλοδαρμοί μεταναστών, καταληψιών μαθητών, μελών αριστερίστικων οργανώσεων, επεισόδια στα πανεπιστήμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν υπολογίσει κανείς τις επιθέσεις ακροδεξιών (όπως τις έχει ταξινομήσει η Νεολαία Ενάντια στον Ρατσισμό στην Ευρώπη- YRE), θα παρατηρήσει ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν κατακόρυφη αύξηση.

Εκτός από τη «Χρυσή Αυγή» επιδόθηκαν στην ακροδεξιά τρομοκρατία και μικρο-ομάδες που χτυπούσαν στόχους, υπογράφοντας υπό διάφορες επωνυμίες. Το «Εθνικό Τάγμα» δρούσε από το 1992-1995 (περίοδο υπερεθνικιστικής έξαρσης με το Μακεδονικό) στο 39ο ΤΕΛ και επετίθετο σε μαθητές. Η εθνικιστική φάλαγγα τρομοκρατούσε ως πέρυσι κόσμο στο Πολυκλαδικό Αθηνών, και μάλιστα είχαν κουρέψει και κάποιον αναρχικό. Στο Γουδί και στου Ζωγράφου, οι «Αρειοι Πολεμιστές» (ομάδα 40 ατόμων) έκαναν αλβανοκυνηγητό και γέμιζαν τους τοίχους με συνθήματα και σβάστικες. Τον Δεκέμβριο, έκαναν επίθεση και στα γραφεία του Συνασπισμού. Ολοι αυτοί έχουν τις ευλογίες της «Χρυσής Αυγής», που σήμερα στεγάζεται στην οδό Σολωμού 74, συγκατοικώντας με τη ΒΕΟ (Βασιλική Εθνική Οργάνωση). Οι συνεδριάσεις τους ήταν τακτικές ­ ως πρόσφατα, που μέλη τους διώκονται για την επίθεση του Κουσουρή, και αναδιπλώθηκαν ­, και βέβαια ακολουθείται το τρίπτυχο πειθαρχία-τάξη-ιεραρχία και σύνθημα «πίστευε-υπάκουε-πολέμα». Το υψωμένο χέρι χαιρετά φασιστικά τους ανωτέρους στη βαθμίδα.

«Το τελετουργικό παίζει μεγάλο ρόλο σε τέτοιου είδους δόγματα. Η επικράτηση δεν γίνεται με δημοκρατικά μέσα, αλλά με βία, και επομένως η στρατιωτική οργάνωση και άρα η ιεραρχία (που δεν κρίνεται) είναι απαραίτητη. Τα τελετουργικά απευθύνονται στο θυμικό, και η έμφαση σε αυτά είναι μεγαλύτερη, όσο πιο κλειστή και αντιδημοκρατική είναι η ομάδα», παρατηρεί ο Αλκης Ρήγος, πολιτικός επιστήμονας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ακροδεξιές ομάδες επιλέγουν να διεισδύσουν στη νεολαία. Εκεί, εντείνοννται τα στοιχεία της κρίσης. Ακούν παντού για την κρίση της πολιτικής, γενικά, αντί να μιλάμε για κρίση του κομματικού συτήματος. «Ολοι ίδιοι είναι», λέγεται, και η γενίκευση γεννά το σπέρμα του φασιστικού κηρύγματος. Η οικονομική κρίση πλήττει τους νέους. Γύρω τους, διαφημίζεται η καταναλωτική ιδέα, αλλά δεν μπορούν να τα αποκτήσουν. «Στο πανεπιστήμιο, δεν υπάρχει ούτε σπάργανο ακροδεξιάς οργάνωσης. Προσπαθούν να τους πιάσουν στην ανώριμη φάση ακριβώς γιατί δεν απευθύνονται στη λογική. Νέοι μέσης εκπαίδευσης, χούλιγκαν και ομάδες ανέργων είναι τρεις δεξαμενές από τις οποίες αρδεύουν τα όποια μέλη τους, και ενισχύονται από την είσοδο των οικονομικών μεταναστών», επισημαίνει ο κ. Ρήγος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεκαετία του ’80 είχε εμφανισθεί η ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οργανώσεων) στα γήπεδα με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Ηταν μια ομάδα υπερδραστήρια στους ξυλοδαρμούς και τα επεισόδια στο γήπεδο, και απομονώθηκε ύστερα από παρέμβαση του προέδρου του Παναθηναϊκού. Σήμερα, πάντως, στους Cocneys, σύνδεσμος οπαδών Παναθηναϊκού, εμφανίζονται ναζιστές με σβάστικες και φωνάζουν φασιστικά συνθήματα. Στον Ολυμπιακό, η θύρα 7 είχε τον αρχηγό της με το παρατσούκλι «Υποβρύχιος» (45 χρόνων, σήμερα), που είχε δημιουργήσει ακροδεξιό πόλο ανάμεσα στους οπαδούς. Είναι σε υποχώρηση η ομάδα επιρροής του, καθώς αποστασιοποιήθηκαν πολλοί οπαδοί δυσανασχετώντας με τη δράση τους.

Ελληναράδες και γραικύλοι

Ο «Στόχος», που αποτελεί τον άλλο κύριο πόλο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα με την εφημερίδα του Καψάλη, εμφανίζεται ως «η υλοποίηση της ανάγκης του Γένους να καλυφθεί η ανάγκη για δυναμική ορθόδοξη ελληνική ενημέρωση του ελληνισμού. Ενός ελληνισμού που συνθλίβεται ανάμεσα στην επιθετικότητα των εχθρών του (φυλετικών και θρησκευτικών) και της εκπληκτικής αδιαφορίας των πολιτικών όλων των χρωμάτων…». Η «κόκκινη μηλιά» είναι το ιδεώδες, «πρωτεύουσα των Ελλήνων είναι η Κωνσταντινούπολη», «με όρθιο το κεφάλι, Βυζάντιο και πάλι». Διαλαλεί μάλιστα ότι «θα κλείσει η εφημερίδα μόνον όταν ο «Δικέφαλος» με τη γαλανόλευκη υψωθούν στην Αγία Σοφία»! Τρέμετε βουνά και λαγκάδια. Οι ελληνόψυχοι καραδοκούν…

Ισως, το πιο επικίνδυνο σήμερα είναι «ότι οι ιδέες του σοβινισμού, του εθνικισμού και του νεοφασισμού διαχέονται στο κοινωνικό σώμα μέσα από τη διείσδυσή τους σε όλο το πολιτικό φάσμα. Υπάρχει, κατ’αρχήν, διάχυση των ιδεών στη συντηρητική παράταξη, όχι με την έννοια της βίας αλλά του τρόπου που πρεσβεύει αξίες τέτοιου είδους» τονίζει ο κ. Ρήγος. «Το Μακεδονικό οδήγησε σε μια επανακυριαρχία συντηρητικών επιλογών στην κοινωνία και επανέφερε αρχαϊκά στερεότυπα πάνω στα οποία είναι δυνατόν να επεμβαίνει, να βρίσκει έδαφος, η ακροδεξιά ιδεολογική πρόταση. Οταν, επίσης, ο αρχιεπίσκοπος δηλώνει στον «Στόχο» ότι «όσοι δεν είναι χριστιανοί είναι γραικύλοι», εύκολα τα «χρυσά αετόπουλα» σπάνε στο ξύλο τους… γραικύλους. Ολα αυτά δημιουργούν το κλίμα για να κυκλοφορήσει σαν ψάρι μέσα στο νερό ο ακροδεξιός. Τελικά, ποιο είναι το σημαντικό στην κοινωνία μας; Η διάκριση εθνικιστών και μη γραικύλων, γραικών και ελληναράδων;. Είναι ευθύνη όλων μας να παραμείνει η ακροδεξιά καρικατούρα. Γιατί μέσα σε αυτό το κλίμα οι ακροδεξιοί δεν νιώθουν ξένο σώμα, αλλά εντός της κοινωνίας. Τα αβγά του φιδιού μόνο αν βρουν ζεστή άμμο επωάζονται. Και σήμερα φαίνεται ότι η άμμος θερμαίνεται επικίνδυνα. Σήμερα, ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι ο ξένος που τρώει τις δουλειές, που κλέβει, που εγκληματεί, που φέρνει τη διαφθορά. Ακόμη και στην Αριστερά, όμως, έχουν συντελεστεί διεργασίες εθνικιστικού περιεχομένου (π.χ. εναγκαλισμός από τμήματά της του Δικτύου 21 και ο λόγος του περιοδικού «Αρδην»), που στην ουσία νομιμοποιούν το επόμενο βήμα του φασισμού».

Βέβαια, οι άμεσες και εμφανείς διασυνδέσεις των ακροδεξιών οργανώσεων με βουλευτές από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας εγείρουν, κατά καιρούς, το θέμα της συνένωσης των σκληροπυρηνικών της «σκληρής δεξιάς» με στελέχη νεοφασιστικών αποχρώσεων. «Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και πολιτισμική καθαρότητα, η ομπρέλα. Την ανοίγει τακτικά (και από τηλεοράσεως Tele City) ο Γιώργος Καρατζαφέρης και απλώνει το χέρι συμπαράταξης προς τους φασίστες στους οποίους… διανέμει και υπουργείο! «Ελάτε στη διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε ένα κομμάτι. Θα πάρουμε εμείς (Ν.Δ.) τα υπουργεία, πάρτε και εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο…» έλεγε! Ο Απόστολος Ανδρεουλάκος δεν χάνει ευκαιρία να υμνήσει φιλοβασιλικές απόψεις και ακροδεξιές θέσεις, τις οποίες ραίνει με ξενόφοβα αντανακλαστικά. Είναι αυτός που ζήτησε να ανοίξουν τα ξερονήσια για να στείλουμε τους αλβανούς λαθρομετανάστες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι Παναγιώτης Καμμένος, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Αλ. Παπαδόγγονας, Β. Μιχαλολιάκος κ.ά.

Οσον αφορά τις ζυμώσεις που γίνονται στις ακροδεξιές οργανώσεις, «η ένωση των εθνικιστών αναμφισβήτητα αποτελεί το πολιτικόν ζητούμενον των καιρών μας» ανέφερε σε άρθρο του ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής», Β. Μιχαλολιάκος. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο δικηγόρος Κώστας Πλεύρης (γνωστός από την φασιστική οργάνωση «4η Αυγούστου» και ο οποίος εμφανίζεται ως θεωρητικός του φασιστικού χώρου), που βρίσκεται κοντά στη «Χρυσή Αυγή» και είχε ανακοινώσει τη δημιουργία μιας κίνησης υπό τον τίτλο «Κλεινόν Αστυ», με πρόθεση να κατέβει στις δημοτικές εκλογές. Επίσης, το «Ελληνικό Μέτωπο» που ιδρύθηκε το 1994 υπό την καθοδήγηση του Μάκη Βορίδη δηλώνει ότι υπηρετεί τον ελληνικό εθνικισμό και βρίσκεται στα χνάρια της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Τον Οκτώβριο του 1996, διοργάνωσε «Συνδιάσκεψη των κομμάτων της ευρωπαϊκής δεξιάς» στο ξενοδοχείο «Πρέζιντεντ», όπου παρευρέθησαν το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Γαλλίας με εκπρόσωπο το δεύτερο τη τάξει μετά τον Λεπέν, στέλεχος Καρλ Λανγκ, το Φλαμανδικό Εθνικιστικό Κόμμα (Vlaams Blok) του Βελγίου και το Εθνικό Μέτωπο της Ισπανίας (Frente National). Πρότυπο του Βορίδη είναι ο Λεπέν με την «εθνοκάθαρση», την τακτική του «έξω οι ξένοι-ο καθένας στη χώρα του» (απαρτχάιντ για όλους) και στόχο την ανοδική πορεία και του ελληνικού εθνικισμού. Χρησιμοποιεί την εφημερίδα «Ελληνικές Γραμμές» για την προώθηση των απόψεών του, ενώ μέσα από τη μηνιαία έκδοση «21ος Αιών» παρέχει πολιτιστικο-ιδεολογικό φροντιστήριο εθνικισμού. Μάλιστα, στο φύλλο του Ιουνίου 1998 του «21ου Αιώνα», προαναγγέλλεται η κάθοδος του Βορίδη στις δημοτικές εκλογές με αυτόνομο συνδυασμό υπό την επωνυμία «Μέτωπο για την Αθήνα».

Οι ρίζες του φασισμού στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, τα πρώτα σπέρματα φασιστικών ομάδων γεννιούνται κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η «προωθητική δύναμη» των αστικών αξιών (μετά τη Γαλλική Επανάσταση) πνίγεται στα χαρακώματα του πολέμου. Απέναντι στην αβεβαιότητα της οικονομικής κρίσης και την αδυναμία του κοινοβουλευτισμού να δώσει πειστικές απαντήσεις, εμφανίζονται ως αντίπαλον δέος οι φασιστικές ομάδες. Βασική αρχή των ομάδων αυτών είναι ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα της μαζικής πολιτικής και συγκροτείται μια πρόταση-κράμα του παλιού εθνικισμού και του σοσιαλισμού. Βασικός μύθος που την συνέχει είναι: «αυτά που δεν μπόρεσε η δημοκρατία να λύσει με ειρηνικά μέσα, θα τα κάνουμε εμείς με τη βία».

Ο «πρίγκιπας αρχηγός» θα ενώσει το έθνος και θα δημιουργήσει τη νέα περίοδο ευτυχίας. Χρειάζεται αποδιοπομπαίος τράγος, και την εποχή αυτή οι Εβραίοι είναι ο εύκολος στόχος. Εκτός από τον αντισημιτισμό, αναπτύσσεται και ο μύθος της διεθνούς συνωμοσίας που εφευρίσκεται από τους «μικρούς» λαούς. Οι μύθοι ενώθηκαν και έγιναν η εμπροσθοφυλακή των φασιστικών ομάδων. Οταν έχεις κρίση, εσωτερικά προβλήματα και αντιδράσεις δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς ότι φταις εσύ, αλλά κάποιος «άλλος».

Στην Ελλάδα, όπως μας αναφέρει ο κ. Ρήγος, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βενιζέλος ορίζεται ως ο άνθρωπος του Σατανά και του μεγάλου κεφαλαίου. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είναι ο Κωνσταντίνος ΧΙΙ, ο πολεμιστής, ο κουμπάρος, ο δικός μας απέναντι στους κακούς Αγγλους και Γάλλους, που έχουν σκοπό να εξαφανίσουν την Ελλάδα. Λειτουργούν τα στερεότυπα: «εσωτερικός κίνδυνος», «υπηρέτης του σατανά», «όφις». Οι πρώτες παρακρατικές ομάδες φασιστικού τύπου γίνονται δυναμικός μοχλός του αντι-βενιζελισμού. Στην πρώτη οργανωμένη μορφή τους, κυρίαρχη θέση έχουν οι «Επίστρατοι», οργάνωση του Μεταξά, που συστήθηκε το 1916 για να υπερασπισθεί τον βασιλιά απέναντι στον «όφι» Βενιζέλο. Κάλεσε εθελοντές όλους τους γνήσιους Ελληνες να πάρουν τα όπλα.

Οι «Επίστρατοι» προβάλλουν την ανωτερότητα των Ελλήνων και το χριστιανικό στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο ότι πρωτοστάτησαν σε μεγάλη γιορτή στο Πεδίον του Αρεως όπου παρευρέθησαν ο Μητροπολίτης Αθηνών και ιεράρχες της Εκκλησίας. Ο κόσμος πετούσε πέτρες για να διώξει το «κακό» φωνάζοντας «ανάθεμα» στον Βενιζέλο.

Από το 1920 και μετά, στην προπαγάνδα εισέρχεται η απειλή του κομμουνισμού. Ενας ξενοκίνητος κίνδυνος. Ο νέος κίνδυνος είναι εβραιομασόνοι κομμουνιστές, που σκοπό έχουν να διαλύσουν τις πατρίδες, τα έθνη, την οικογένεια… Ο βενιζελικός κόσμος μπαίνει στο «παιχνίδι» ομάδων κρούσης κατά του εχθρού, με τον Κονδύλη, ο οποίος συγκροτεί «Τάγματα κυνηγών».

Τέλος της δεκαετίας του ’30, εμφανίζονται οι καθαρά ναζιστικού τύπου οργανώσεις στον ελληνικό χώρο: «Σιδηρά Ειρήνη», «Τρίαινα», «Εθνικό Κυρίαρχο Κράτος» (Σκυλακάκης), «Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα» (Γεώργιος Μερκούρης). Η περιβόητη «Εθνική Ενωση Ελλάδος» (ΕΕΕ), μάλιστα, κατεβαίνει στις εκλογές το 1936 με αρχηγό τον Κοσμίδη και παίρνει 505 ψήφους (ποσοστό 0,04%). Αυτές ενισχύονται από τη γερμανική πρεσβεία, ενώ ακόμη και ο Βενιζέλος είχε φθάσει, νωρίτερα, στο σημείο να τις νομιμοποιήσει έμμεσα με την προσθήκη «αρκεί να μην αντιποιούνται το κράτος».

Από τις οργανώσεις αυτές βγήκαν οι συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή. Δημιουργούνται φιλοναζιστικές οργανώσεις συνεργατών, οι οποίες δεν μακροημερεύουν γιατί τις νομιμοποιεί το θεσμικό σύστημα. Τους χρησιμοποιεί ο αστικός κόσμος κατά των αριστερών και επανδρώνουν τον κρατικό μηχανισμό μετά την Απελευθέρωση, ως αποτέλεσμα της λογικής να έχουν παραστρατιωτικά εξωθεσμικά κέντρα, τη δεκαετεία του ’50 (κυρίως στον στρατό), και οργανώσεις σε συνεργασία με τη χωροφυλακή ακροδεξιών και «εθνικοφρόνων» (αποκορύφωμα, η υπόθεση «καρφίτσα» και η δολοφονία Λαμπράκη).

Αυτές οι ομάδες ενσωματώνονται στην 21η Απριλίου, δίνουν ιδεολογικό επίχρισμα και ξαναεμφανίζονται δύο-τρία χρόνια ύστερα από τη μεταπολίτευση, όταν έχει αρχίσει να κάμπτεται ο δημοκρατικός παλμός της κοινωνίας. Είναι τότε που γεμισαν οι τοιχοι στην αθηνα με το συνθημα «Εθνικόφρονες! ξυπνάτε».

Βιντεοπαιχνίδια με κρεματόρια

Η προπαγάνδα των νεοφασιστών βρίσκει διάφορες διόδους για να περάσει τα μισαλλόδοξα μηνύματά της. Τα ναζιστικά σύμβολα γίνονται φετίχ και πωλούνται σαν μόδα που μπαίνει σαν καπέλο των S-S σε ξυρισμένα κεφάλια, φαιά και μαύρα σε μπόντιμπιλντ σώματα (ρώμη και δύναμη), αρβύλες τύπου Doc Martens, τατουάζ. Κάθε χρόνο εκδίδονται σε όλη την Ευρώπη φάνζιν, δίσκοι και κασέτες που καλύπτουν τον εθνικιστικό χώρο ως προς τις μουσικές δραστηριότητες διαδίδοντας ρατσιστικές ιδέες. Διακινούνται από χέρι σε χέρι, ενώ από ταχυδρομικές θυρίδες γίνεται η διανομή έντυπου υλικού και δίσκων εθνικιστικής μουσικής. Η νεοφασιστική σκηνή έχει στην υπηρεσία της συγκροτήματα που στους στίχους περιγράφουν ιστορίες για την υπεροχή της Αρίας φυλής, για την επικράτηση των λευκών απέναντι στα «μιάσματα ασιάτες, μαύρους, εβραίους και κομμουνιστές». Η «White Power music» αποτέλεσε στη δεκαετία του ’80 την εθνικιστική μουσική σκηνή με προμετωπίδα τους Skrew Driver, με επικεφαλής του συγκροτήματος τον Ιαν Στιούαρτ Ντόναλντσον, ο οποίος μάλιστα ήταν μέλος του Εθνικιστικού Μετώπου στην Αγγλία και έγινε ο «θεωρητικός» της εθνικιστικής μουσικής, σημείο αναφοράς των απανταχού νεοφασιστών. Οι στίχοι των τραγουδιών του έγιναν συνθήματα: «Hail the new dawn!» (χάιλ η νέα αυγή), δόξασαν τους ναζιστές με πρώτο τον Ρούντολφ Ες ( «Τώρα, είναι νεκρός, ο Ρούντολφ Ες είναι ελεύθερος/Πλήρωσε μεγάλο τίμημα για την αφοσίωσή του»), προπαγάνδισαν την βία εναντίον των κομμουνιστών και των Εβραίων. Σήμερα βέβαια οι δίσκοι και τα συγκροτήματα της εθνικιστικής σκηνής είναι πολύ περισσότερο ωμά και… στάζουν αίμα: «Ακονίστε τα μαχαίρια σας στα πεζοδρόμια και μπήχτε τα στους Εβραίους». Το συγκρότημα Νο Remorse προκαλεί ρίγη ανάτασης στους εθνικιστές. Τίτλος του πιο διαβόητου τραγουδιού τους είναι Barbecue in Rostock! Ακούστε στίχους: «Δεν ήθελαν την πόλη τους να γεμίσει με καθίκια/Ετσι έφτιαξαν βόμβες/μετά, μια νύχτα κρύα και με αστέρια/έκαναν λαμπάδα Τούρκους, τους έκαψαν ζωντανούς/υπάρχει ένα barbecue in Rostock»! Και σε άλλο τραγούδι τους, με τίτλο «The niggers came over», ζητούν εξόντωση των «εχθρών»: «Σκοτώστε τους νέγρους. Τους Πακιστανούς, επίσης. Κρεμάστε τους κόκκινους. Και θα βάλουμε στον θάλαμο αερίων τους Εβραίους». Το CD αυτό εκδόθηκε και διακινήθηκε από την εταιρεία Nimbus Manufacturing Uκ, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή χιλιάδων δίσκων mainstream! Αυτά τα συγκροτήματα και άλλα αναλόγου ύφους (Brutal Attack, Faustrecht, Norvat, Mudoven, Svastika, Pluton Svea κ.ά.) παρουσιάζει η «Χρυση Αυγή» σε στήλη της για τη μουσική. Και βέβαια προμηθεύει τους ομοϊδεάτες της με δίσκους τους οποίους διανέμει σε διεύθυνση ταχυδρομικής θυρίδας στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, έγινε με τυμπανοκρουσίες δεκτό το CD των Iron Youth (Σιδερένια Νεολαία), που έβαλε και την Ελλάδα στον χάρτη της εθνικιστικής μουσικής. Πρόκειται για «πρώτο ακραιφνώς White Power Music ελληνικό συγκρότημα». Ο δίκος τους υπό τον τίτλο «DURCH DAS VOLK-ΜΙΤ DEM VOLK-FUR DAS VOLK» (Από τον λαό-με τον λαό-για τον λαό) κυκλοφόρησε από την πρωτοεμφανιζόμενη γερμανική εταιρεία «Hate Records». Ο Κώστας, επικεφαλής του συγκροτήματος, δίνοντας συνέντευξη στη «Χρυσή Αυγή», μίλησε για Thrascore και Hatecore μουσική, δηλώνοντας: «Είμαστε έλληνες εθνικοσοσιαλιστές και συνεπώς είμαστε 100% υποστηρικτές ­ το λιγότερο ­ της «Χρυσής Αυγής»»! Και βέβαια, ο λαμβάνων τη συνέντευξη δεν παρέλειψε να τον ρωτήσει: «Το αγαπημένο σου φυλετικό ανέκδοτο;»….

Βέβαια, εκτός από τη μουσική, στον χορό της προπαγάνδας έχουν μπει και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κυκλοφορούν βιντεοπαιχνίδια που διανέμονται από «εθνικιστικά δίκτυα» και παρουσιάζουν θέματα με τον Χίτλερ, επιθέσεις κατά κομμουνιστών και μαύρων υπό τους τίτλους «Χίτλερ, ο αρχηγός», «Το παιχνίδι της Τρεμπλίνκα», «Καθαρίστε τη γη από τα μιάσματα». Πρόκειται για σενάρια παιχνιδιών στα οποία κερδίζει όποιος βάλει περισσότερους Εβραίους σε φούρνους ή θαλάμους αερίων! Τέλος, δεν έχει η παράνοια.