Λατίνος εραστής της μπάλας

Στα 23 χρόνια του ο Ισπανός Ραούλ αποτελεί τη μεσογειακή απάντηση στον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Νέος, ωραίος, επιτυχημένος και… καλύτερος του Αγγλου

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι η μεγάλη γιορτή της καθολικής Ισπανίας. Τα καταστήματα είναι κλειστά. Τα αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν στους δρόμους. Την ησυχία διαταράσσει μόνον ο ήχος των τυμπάνων από τις λιτανείες της ημέρας. Εκατοντάδες Ισπανοί, φορώντας τις κωνικές μαύρες ή μοβ κουκούλες, ακολουθούν τα ομοιώματα του Ιησού. Είναι μια παράδοση που έρχεται από την εποχή της Ιεράς Εξέτασης ­ οι κουκούλες επιτρέπουν στους αμαρτωλούς (και στους φτωχούς) να συμμετέχουν στην εορτή χωρίς να τους αναγνωρίζουν. Πριν από δύο εβδομάδες όμως, Μεγάλη Πέμπτη των καθολικών, οι θρησκόληπτοι Ισπανοί υποδέχθηκαν έναν… θεό. Ο Ραούλ Γκονζάλες Μπλάνκο είναι το νέο αστέρι του ισπανικού ποδοσφαίρου. Τις πρώτες πρωινές ώρες της Μεγάλης Πέμπτης η ισπανική εφημερίδα «As» κυκλοφόρησε με τίτλο «Ο Θεός σώζει τη Βασίλισσα», μια παραπομπή στη γνωστή βρετανική ρήση. «Βασίλισσα» στην προκειμένη περίπτωση είναι το προσωνύμιο της Ρεάλ Μαδρίτης και «Θεός» ένας 23χρονος Ισπανός ο οποίος λίγο νωρίτερα είχε σκοράρει δύο φορές στο «Ολντ Τράφορντ» στο Μάντσεστερ εναντίον της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουνάιτεντ. Την ερχόμενη Τετάρτη θα παίξει αυτός στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Μπάγερν Μονάχου και όχι οι πολυδιαφημισμένοι Μπέμπηδες του Μάντσεστερ. Στην πραγματικότητα οι Ισπανοί υποδέχθηκαν κάτι περισσότερο από τον (δικό τους) «θεό» της μπάλας. Υποδέχθηκαν τη νέα ποδοσφαιρική βεντέτα που αγαπούν οι φίλαθλοι, λατρεύουν τα ΜΜΕ και ερωτεύονται οι εταιρείες αθλητικών ειδών. Νέος, ωραίος και επιτυχημένος. Ο Αγγλος Ντέιβιντ Μπέκαμ πρέπει ήδη να ανησυχεί.

Η αντιπαραβολή του Ραούλ με τον Μπέκαμ ­ ο οποίος αποτελεί (εμπορικό) φαινόμενο και επομένως σημείο αναφοράς της ποδοσφαιρικής σόουμπιζ ­ διακρίνεται από εκπληκτικές συμπτώσεις, σαν ο Ισπανός να αποτελεί τη μεσογειακή εκδοχή του Αγγλου: Και οι δύο θεωρούνται τα ακροτελεύτια προϊόντα των ποδοσφαιρικών γηπέδων της χώρας τους και προστατεύονται και κρίνονται ως εθνικοί θησαυροί. Και οι δύο από πολύ μικροί διάλεξαν την οικογενειακή ζωή και παντρεύτηκαν διάσημες και όμορφες γυναίκες. Και οι δύο είναι πατέρες. Και οι δύο φορούν φανέλα με το Νο 7. Και οι δύο ακροβατούν ανάμεσα στις απαιτήσεις της αθλητικής ζωής και σε αυτές του σταρ σύστεμ.

Τα ποτά και τα ξενύχτια

Ηταν λίγο μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το καλοκαίρι του 1998. Η Εθνική Ισπανίας είχε αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο και οι εφημερίδες δεν περίμεναν πολύ για να βρουν τον ένοχο. Μετά τον προπονητή κ. Χαβιέ Κλεμέντε δεύτερος στη σειρά για «εκτέλεση» ερχόταν ο νεαρός που δεν είχε αντέξει την πίεση ενός Μουντιάλ. Ο 21χρονος τότε Ραούλ ήταν ο υπεύθυνος της εθνικής ντροπής ­ όπως ο Μπέκαμ έφταιγε για τον αποκλεισμό της Αγγλίας από την Αργεντινή. Οι ισπανικές εφημερίδες ανακάλυψαν ότι ο νεαρός αστέρας λατρεύει τα νυχτερινά κλαμπ και ότι η αγωνιστική πτώση του οφείλεται στο ότι ξενυχτάει πηγαίνοντας σε πάρτι που διοργανώνει η νεαρή αριστοκρατία της Μαδρίτης. Ο Ραούλ κλείνεται στο πατρικό του στο Σαν Κριστομπάλ, το προάστιο της Μαδρίτης στο οποίο ζουν και σήμερα οι γονείς του, και μιλάει μόνο με τον πατέρα του. Κηρύσσει εμπάργκο στις εφημερίδες και δεν κάνει δηλώσεις ούτε όταν του το ζητάει η διοίκηση της Ρεάλ. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς δίνει συνέντευξη Τύπου και ανακοινώνει ότι τερματίζει τη σιωπή του αλλά υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται να ξεχάσει την «αδικία» που υπέστη από τις εφημερίδες.

Η ειρωνεία είναι ότι σε ένα από αυτά τα νυχτερινά κέντρα γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Η Μαμέν Σανθ δούλευε ως σερβιτόρα σε ένα μπαρ της Μαδρίτης όταν την πρωτοείδε ο Ραούλ. Στους επόμενους μήνες άρχισαν να βγαίνουν μαζί και ο Ραούλ ήταν εκείνος που τη βοήθησε να αρχίσει την καριέρα της στον χώρο του μόντελινγκ. Η Σανθ άλλωστε είναι ψηλότερη από τον ύψους 1,80 ποδοσφαιριστή… Στις αρχές του 1999 αρραβωνιάστηκαν και πέρυσι το καλοκαίρι παντρεύτηκαν. Εκείνη φορούσε ένα λιτό νυφικό και κρατούσε ένα μπουκέτο λουλούδια. Εκείνος γκρι παντελόνι, μαύρο σακάκι με ουρά και γαλάζια γραβάτα. Ο γάμος έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο χωρίς τις υπερβολές του γάμου του άλλου διάσημου ζευγαριού που παντρεύτηκε εκείνη την εποχή, του Μπέκαμ και της Βικτόρια Ανταμς. Στο αγγλικό ζευγάρι ο γιος ήρθε τον Μάρτιο του 1999. Στη ζωή του Ραούλ ο διάδοχος ήρθε έναν χρόνο αργότερα, στις 25 Φεβρουαρίου του 2000, πάλι χωρίς φλας και κυνηγητό από τους παπαράτσι, σε μια ήσυχη χειμωνιάτικη βραδιά που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ. «Αυτή η στιγμή είναι η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου· γίνεσαι σε μία στιγμή υπεύθυνος, περνάς σε άλλη διάσταση της ζωής σου» διηγείται ο νεαρός Ισπανός. «Μετά έρχεται το ντεμπούτο μου με τη Ρεάλ».

Η μεγάλη ημέρα

Ηταν 29 Οκτωβρίου του 1994. Ο Ραούλ ήταν ήδη δύο χρόνια στη Ρεάλ και έπαιζε στις ρεζέρβες και στα παιδικά. Κάποια στιγμή ο τότε προπονητής της ομάδας κ. Χόρχε Βαλντάνο ­ παγκόσμιος πρωταθλητής με την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα το 1986 ­ τον συμπεριέλαβε στην ανδρική ομάδα. Οι εφημερίδες έκαναν λόγο για «καπρίτσιο του Βαλντάνο» που ήθελε να πικάρει τη διοίκηση επειδή δεν του αγόραζε παίκτες. Τώρα, πεντέμισι χρόνια μετά, μνημονεύουν τη συμμετοχή του Ραούλ σε εκείνο το παιχνίδι εναντίον της Ρεάλ Σαραγόσα στις 29 Οκτωβρίου του 1994 ως το σημαντικότερο πράγμα που έκανε στην προπονητική καριέρα του ο κ. Βαλντάνο, ο οποίος ανέδειξε τον σημαντικότερο ισπανό ποδοσφαιριστή της επόμενης χιλιετίας. Ο Ραούλ ποτέ δεν ξέχασε τον κ. Βαλντάνο, ο οποίος κάποια δεδομένη στιγμή πείστηκε ότι επρόκειτο για το παιδί-θαύμα που όλοι τού έλεγαν. Στο ταξίδι προς τη Σαραγόσα ο κ. Βαλντάνο είχε αμφιβολίες αν θα έπρεπε τελικά να συμπεριλάβει τον μικρό Ραούλ στην ενδεκάδα. Σηκώθηκε από τη θέση του στο αεροπλάνο και πήγε προς τη θέση όπου καθόταν ο Ραούλ. Εκείνος λαγοκοιμόταν, μόλις όμως αντιλήφθηκε ότι πλησιάζει ο προπονητής του, σηκώθηκε από τη θέση του. «Τότε πείστηκα ότι ο νεαρός ήταν έτοιμος για τη μεγάλη ημέρα του» θα πει αργότερα ο ίδιος ο κ. Βαλντάνο. Ο Ραούλ ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στη Σαν Κριστομπάλ Λος Αντζελες και σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Παίζοντας στα εφηβικά πέτυχε τα 65 από τα 308 γκολ της ομάδας του και έκανε τον ιδιόρρυθμο ιδιοκτήτη της Ατλέτικο και δήμαρχο της Μαρμπέλα κ. Χεσούς Χιλ να πει ότι «αυτό το παιδί έχει μουσική στις κινήσεις του». Παρά το προφανές ταλέντο του, στην πρώτη οικονομική δυσκολία ο κ. Χιλ τον πούλησε στη Ρεάλ. Εκεί έμεινε δύο χρόνια παλεύοντας ανάμεσα σε βεντετίσκους και συμπαίκτες των οποίων οι γονείς τα είχαν καλά με τη διοίκηση. Ωσπου τον είδε ο κ. Βαλντάνο. Στις 22 Οκτωβρίου τον έβαλε στις ρεζέρβες. Μία εβδομάδα αργότερα ο αργεντινός προπονητής τού έδωσε τη φανέλα με το Νο 7, αυτήν που είχε ο σταρ των ’80s Εμίλιο Μπουντραγκένιο και του χάρισε τον πρώτο άτυπο τίτλο του, το πρώτο παράσημο, στην καλύτερη ομάδα του 20ού αιώνα, όπως έχει ανακηρυχθεί η Ρεάλ Μαδρίτης. Σε ηλικία 17 ετών, τεσσάρων μηνών και τριών ημερών ο Ραούλ έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ τη θρυλική φανέλα της ομάδας. Από τότε κυνηγάει μονάχα θρύλους.

Η Ισπανία στα πόδια του

Σε συνέντευξή του έχει δηλώσει ότι θέλει να καταρρίψει το ρεκόρ του σκοραρίσματος του Αλφρέντο ντι Στέφανο, του μεγάλου Αργεντινού που είχε οδηγήσει τη Ρεάλ στην κατάκτηση των πέντε συνεχόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών χαρίζοντάς της έτσι το προσωνύμιο «Βασίλισσα». Χωρίς να έχει κλείσει καν τα 23 ­ γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1977 ­, ο Ραούλ έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει ότι θα τον φτάσει.

Οι αθλητικές εταιρείες ήδη τον πιστεύουν και κάνουν ουρά δίπλα του. Η Adidas, χορηγός της Ρεάλ, του πρόσφερε προσωπικό συμβόλαιο, το οποίο θα του αποφέρει 3 δισ. δρχ. για τα επόμενα 10 χρόνια. Οι οπαδοί της Ρεάλ τον λατρεύουν και οι αντίπαλοι τον εκτιμούν. Σε δημοσκόπηση που έγινε από την εφημερίδα «El Mundo Desportivo» της Βαρκελώνης ο Ραούλ ψηφίστηκε καλύτερος από τον Ριβάλντο. Οι Ισπανίδες τον συμπεριέλαβαν στους πιο όμορφους συμπατριώτες τους. Το αν τελικά γίνει πιο διάσημος από τον Μπέκαμ είναι θέμα γούστου. Σε άλλους αρέσει ο Χιου Γκραντ, σε άλλους ο Αντόνιο Μπαντέρας…